اختلال برانگیختگی جنسی در زنان: علائم، درمان و راه‌های مقابله

اختلالِ برانگیختگی جنسی در زنان: نشانه‌ها و راه‌های درمان

خیلی از خانم‌ها احتمالاً یه جاهایی احساس می‌کنن اون شور و شوق همیشگی رو برای رابطه‌ی جنسی ندارن، ولی اختلالِ برانگیختگیِ جنسی یه مشکلِ جدی‌تره. این اختلال (که گاهی بهش بی‌علاقگیِ جنسی هم می‌گن) یعنی یه زن، یا اصلاً میل به رابطه‌ی جنسی نداره، یا خیلی کم داره. نتیجه‌ی این بی‌میلی، سختی تو واکنش نشون دادن به تحریکاتِ جنسیه.

اختلالِ برانگیختگیِ جنسی توی هر کسی فرق داره و به چیزای مختلفی بستگی داره. مثلاً داروهایی که مصرف می‌کنیم، سنمون، تجربه‌های تلخ، بیماری‌های مزمن و حتی تغییرات هورمونی که توی بدن اتفاق می‌افته.

اگه حس می‌کنید خیلی درباره‌ی این موضوع نمی‌دونید، درست حدس زدید! چون این مسئله، یه موضوع نسبتاً جدیده که دارن روش تحقیق می‌کنن.

توی “راهنمای اختلالات جنسی”، نویسنده‌ها این نکته رو می‌گن که تحقیقاتِ زیادی درباره‌ی اختلالِ برانگیختگیِ جنسیِ زنان در حال انجامه، که دلیلِ اصلیش اینه که مسائلِ جنسیِ زنان، تو طولِ تاریخ، نادیده گرفته شده. البته، این کتاب همچنین اشاره می‌کنه که به‌خاطرِ حرف زدن دربار‌ه‌ی جنسیت، که به‌خصوص برای زنان تابو بوده، تحقیقاتِ این زمینه کُندتر پیش رفته.

تو ادامه‌ی این مطلب، می‌خوایم به این بپردازیم که چطوری میشه نشانه‌ها رو شناخت تا بفهمید کی باید دنبالِ کمک برید. همچنین درباره‌ی چگونگی تشخیصِ این اختلال، روش‌های مختلفِ درمان و بهترین راه‌ها برای مقابله باهاش تو زندگیِ روزمره صحبت می‌کنیم.

چطوری با اضطرابِ جنسی مقابله کنیم

نشانه‌ها و علائمِ اختلالِ برانگیختگیِ جنسیِ زنان

سه دسته‌بندی درباره‌ی برانگیختگی وجود داره. این دسته‌ها بر اساسِ مطالعاتِ بالینی ایجاد شدن و متخصصا ازشون برای تشخیصِ اختلال برانگیختگیِ جنسیِ زنان استفاده می‌کنن:

• موضوعی: یعنی زن با وجود تحریکات جنسی، احساس برانگیختگی نداره. تو این حالت، بدن به تحریکات جنسی واکنش نشون می‌ده، اما برانگیختگیِ ذهنی وجود نداره.
• جنسی: یعنی فرد به خاطر تحریکات فیزیکیِ جنسی نمی‌تونه برانگیخته بشه. در عوض، چیزای دیگه‌ای مثل دیدن یه فیلم باعثِ برانگیختگی میشه. این مورد معمولاً برای زنانی که یائسگی رو گذروندن بیشتر دیده میشه و معمولاً به‌خاطرِ کمتر شدن حساسیتِ جنسیه.
• ترکیبی: یعنی هم تحریکِ ذهنی و هم تحریکِ فیزیکی وجود داره، ولی هیچ‌کدوم باعثِ برانگیختگی نمیشن.

تشخیصِ اختلالِ برانگیختگیِ جنسیِ زنان

به‌نظرِ پزشکا، اگه تو بیشتر از سه مورد از علامت‌های زیر، کمبود یا کاهشِ شدیدی رو احساس می‌کنید، بهتره که به پزشک مراجعه کنید:

• علاقه به فعالیت‌های جنسی
• خیال‌پردازی‌ها یا افکارِ جنسی یا شهوانی
• شروعِ فعالیتِ جنسی و واکنش نشون دادن به خواسته‌ی شریک
• هیجان یا لذت تو 75 درصد یا بیشتر از فعالیت‌های جنسی
• علاقه یا برانگیختگی در پاسخ به محرک‌های جنسیِ داخلی یا خارجی (مثل نوشته‌ها، حرف‌ها، و تصاویر)
• احساسِ خوب جنسی یا غیرجنسی تو 75 درصد یا بیشتر از فعالیت‌های جنسی

عللِ اختلالِ برانگیختگیِ جنسیِ زنان

تحقیقاتِ پزشکی نشون داده که اختلالِ برانگیختگیِ جنسی، معمولاً به‌خاطرِ تغییرات هورمونیه. این مسئله، مخصوصاً تو دورانِ بارداری، بعد از زایمان، تو دورانِ یائسگی و زمانِ قاعدگی اهمیت داره.

عواملِ جسمیِ دیگه می‌تونه شاملِ تغییرات تو سطحِ هورمون‌های جنسی باشه که معمولاً با بالا رفتنِ سن اتفاق می‌افته. همچنین، بعضی از داروهای تجویزی می‌تونن باعثِ اختلالِ برانگیختگیِ جنسی بشن. مثلاً داروهای بتابلاکر یا داروهای ضدافسردگی‌ای که جذبِ سروتونین رو مهار می‌کنن می‌تونن عوارضِ جانبیِ جنسی ایجاد کنن.

بیماری‌های مزمن مثل دیابت و ام‌اس (MS) می‌تونن به اعصابی که مسئولِ عملکردهای بدن هستن (مثل اعصابِ خودکار یا حرکتی) آسیب بزنن. این اتفاق می‌تونه باعثِ از دست رفتن یا کاهشِ حس تو ناحیه‌ی تناسلی بشه.

اختلالِ برانگیختگیِ جنسی همچنین ممکن است ناشی از عواملِ روانی باشه، مثل افسردگی، اضطراب، استرس، کمبودِ اعتمادبه‌نفس یا تصویرِ بدنیِ منفی. به‌علاوه، تجربه‌های جنسیِ منفی یا بدِ گذشته هم می‌تونن روی این قضیه تأثیر بذارن.

تو همه‌ی این موارد، ارتباط برقرار کردن با شریکِ جنسی خیلی مهمه و نبودِ ارتباط می‌تونه باعثِ بدتر شدنِ اختلالِ برانگیختگیِ جنسی بشه.

درمانِ اختلالِ برانگیختگیِ جنسیِ زنان

پزشکا فهمیدن که یه ترکیبی از درمان‌ها، بهترین نتیجه رو برای کمک به افرادی که اختلالِ برانگیختگیِ جنسی دارن، به‌همراه داره. سه نوعِ درمانِ رایج اینا هستن:

• آموزش: آشنایی با بدن و عملکرداش. این نوع درمان، ممکنه روی تحریکات غیرجنسی، مثل اهمیتِ ایجادِ اعتماد با شریک، تأکید کنه.
• درمان‌های روان‌شناختی: این نوع درمان شاملِ روان‌درمانی‌ها (که بهش گفتار درمانی هم می‌گن) مثل درمانِ شناختی-رفتاریه. تشخیصِ الگوهای فکریِ نامناسب، خیلی مهمه، چون ممکنه تجربه‌ی برانگیختگی رو سخت کنه. همچنین، کار کردن با یه مشاورِ جنسی که بتونه با شما و شریک‌تون همکاری کنه، خیلی مفیده.
• درمانِ هورمونی: توی درمانِ اختلالِ برانگیختگیِ جنسیِ زنان، معمولاً به مشکلاتِ پزشکیِ زمینه‌ای یا تغییراتِ هورمونی رسیدگی میشه. بعضی وقتا، سطحِ استروژن یا تستوسترونِ یه نفر پایینه و این می‌تونه باعثِ کاهشِ برانگیختگی و حتی بی‌میلی به رابطه‌ی جنسی بشه.

همچنین مهمه که اگه موقعِ رابطه‌ی جنسی درد دارید، به متخصصِ زنان مراجعه کنید.

مقابله با اختلالِ برانگیختگیِ جنسی

هرچند درمان‌ها، داروها و راه‌های آموزشی وجود داره که می‌شه برای درمان استفاده کرد، ولی برقراری و حفظِ یه ارتباطِ باز و صادقانه با شریکِ زندگی‌تون هم خیلی مهمه. یه رابطه‌ی سالم و پُر از درک، عاملِ اصلیِ بهتر شدنِ تجربه‌های جنسیه.

تحقیقات نشون داده که انگیزه برای خوشحال کردنِ شریک، نتایجِ مثبتی رو تو رابطه‌های جنسی ایجاد می‌کنه. این خودش یه دلیله که شاید کمک کنه یه مشاورِ جنسی پیدا کنید که با شما و شریک‌تون همکاری کنه تا هدف‌های مشترکی رو مشخص کنید و بهشون برسید.

اگه دنبالِ یه مشاورِ جنسی هستید که بتونه با شما، به‌صورتِ فردی کار کنه یا کسی که بتونه با شما و شریک‌تون همکاری داشته باشه، حتماً به اطلاعاتِ مشاورایِ موجود تو “انجمن آمریکایی مربیان، مشاوران و درمانگران جنسی (AASECT)” و “کالج آمریکایی سکس‌شناسان” سر بزنید.

یادتون باشه

مقابله با اختلالِ برانگیختگیِ جنسیِ زنان، ممکنه بعضی وقتا ناامیدکننده و بی‌نتیجه به‌نظر برسه، ولی لطفا به همکاری با پزشکا و مشاورا ادامه بدید تا یه برنامه‌ی درمانی که براتون موثره رو پیدا کنید. همیشه باید از خوشحالیتون حمایت کنید و مطمئن بشید که شریک‌تون هم می‌خواد برای خوشحالیِ شما تلاش کنه.

با اینکه استفاده از ترکیبی از درمان، دارو و آموزش، ممکنه ترسناک به‌نظر برسه، سعی کنید به‌یاد داشته باشید که شادی و رضایتِ شما باارزشه.