علت کاهش میل جنسی و راه‌هایی برای بازگرداندن شور به رابطه

نقشِ کامجویی در روابطِ سالم

پژوهشا نشون میدن که لذت جنسی نقشِ حیاتی تو ساختن روابط سالم داره. با این حال، عواملِ زیادی رو کیفیتِ زندگیِ جنسیِ یه زوج و خواستِ جنسیِ هر کدوم اثر می‌ذارن و “وقفه‌های نامنظم” یه نگرانیِ رایج هستن.

این کم‌شدن شاید به‌خاطر یه عاملِ استرس‌زا تو مدتِ کوتاه باشه که حواسِ شریکتون رو پرت کرده. به طور شایع‌تر، یه تغییرِ یهویی تو برنامه‌یِ شلوغ—از امتحانا‌یِ پایانِ سال گرفته تا ضرب‌الاجل‌هایِ سختِ کاری—می‌تونه شریکتون رو خسته کنه و بی‌میلو و اون فقط به خواب یا تلوزیون نگاه‌کردن فکر کنه.

این قضیه می‌تونه حسا‌یتی مثل دلسردی، خودکم‌بینی و نگرانی از اینکه آیا این شروعی برای یه ازدواجِ بی‌رابطهٔ جنسیه، به وجود بیاره.

بر اساسِ یه پژوهشی که تو آرشیوِ رفتارِ جنسی منتشر شده، بزرگسالا‌یِ آمریکایی به‌طورِ کلی کمتر رابطهٔ جنسی برقرار می‌کنن، صرفِ نظر از جنسیت، نژاد یا وضعیتِ تأهل.

آیا بی‌میلی به رابطهٔ جنسی طبیعیه؟

هیچ قانونِ مشخصی وجود نداره که بگه یه وقفهٔ نامنظم کی “خیلی طولانی” می‌شه. این موضوع به سنِ زوج، مدتِ زمانِ رابطه و الگویِ معمولِ رابطهٔ جنسی‌شون بستگی داره.

مهمه که تخمین‌ها‌یِ زیاد از تعدادِ “متوسط” رو با چیزی که برای شما و رابطه‌تون طبیعیه، اشتباه نگیرید. هر آدم و زوجی فرق دارن و خواستِ جنسی به‌طورِ طبیعی تو طولِ زمان تغییر می‌کنه. نکتهٔ مهم اینه که هر دو نفر از میزان و کیفیتِ رابطه‌ای که دارید، راضی باشید.

در نهایت، اگه این وقفهٔ نامنظم باعثِ تنش تو رابطه یا ضعیف شدنِ اعتمادبه‌نفسِ یکی یا هر دو شریک بشه، باید یه کاریش کرد—و این می‌تونه چالش‌برانگیز باشه.

مگه اینکه هر دو طرف به ارتباطِ صادقونه و باز اعتماد داشته باشن، هر بحثی راجع به کم‌بودنِ رابطه می‌تونه احساساتی از قبیل گناه، عصبانیت، سرزنش یا شرمندگی رو به همراه داشته باشه. این در نهایت باعثِ میشه که حلّ مسئله به مشکل بخوره.

چرا شریکتون شاید کمتر به رابطهٔ جنسی رغبت داشته باشه؟

کم شدنِ خواستِ جنسی و صمیمیت با بالا رفتنِ سنِ آدما، رایجه و این کاهش معمولاً از حدودِ ۴۵ سالگی شروع می‌شه. اگهچه شاید فکر کنید که شریکتون خیانت می‌کنه، همجنس‌گراست، یا فقط نسبت به شما بی‌علاقه شده، باید همه‌یِ احتمالا رو در نظر بگیرید.

از اون مهمتر باید بینِ خواستِ جنسیِ کم (کم‌بودِ تمایلِ جنسی)، کاهشِ خواستِ جنسی (نبودِ خیال‌پردازی‌هایِ جنسی) و اختلالِ جنسی تفاوت قائل شد. هر کدوم از اینا می‌تونن عللِ جسمی و روانی داشته باشن، اما درمان‌ها خیلی شخصی‌سازی‌شده هستن. با فهمیدنِ تفاوت، می‌تونید به‌شکلی بی‌طرفانه‌تر به مشکل نزدیک بشید و از خیلی از عواقبِ احساساتی دوری کنید.

خواستِ جنسیِ کم

خواستِ جنسیِ كم به معنای نبودِ تمایلِ جنسیه که می‌تونه منجر به کم شدنِ فعالیتِ جنسی بشه. درمان نیاز داره که عللِ زمینه‌ای مشخص بشن. این علل می‌تونن شاملِ اینا باشن:

• استرس
• افسردگی
• اختلالِ نعوظ
• عدم تعادلِ هورمونی (که شاید به خاطرِ یائسگی و هیپوگنادیسم باشه)
• دردِ جنسی (مثل واژینیسم یا بالانیت)
• بیماری‌هایِ مزمن
• داروها
• اعتمادبه‌نفسِ پایین
• مشکلاتِ رابطه‌ای

چالش‌ها‌یِ احساسیِ دیگه هم می‌تونن رو میزانِ تمایلِ یه نفر به رابطه‌یِ جنسی اثر بذارن.

اختلال کاهشِ خواستِ جنسی

اختلالِ کاهشِ خواستِ جنسی (HSDD) به معنای نبودِ خیال‌پردازی‌های جنسی و تمایل به فعالیت جنسیه. این شایعترین نوع اختلال جنسی در بینِ زناست و ۸.۹٪ از زنا بینِ ۱۸ تا ۴۴ سال، ۱۲.۳٪ بین ۴۵ تا ۶۴ سال، و ۷.۴٪ بیشتر از ۶۵ سال رو درگیر می‌کنه.

تحقیقات نشون می‌ده که HSDD به یه سری از نتایجِ منفی مثل کم شدنِ کیفیتِ زندگیِ مربوط به سلامتی، احساساتِ منفیِ مکرر، سطحِ کمترِ خوشحالی، و نارضایتی از شرکا مربوطه.

با وجودِ اثراتِ منفیِ این وضعیت، بی‌میلی به رابطهٔ جنسی اغلب کمتر بهش توجه می‌شه و درمان نمی‌شه. کمتر از ۵۰٪ از کسایی که مشکلِ جنسی دارن، از ارائه‌دهنده‌هایِ خدماتِ بهداشتی کمک می‌گیرن، معمولاً به‌خاطرِ احساسِ شرم یا ناراحتی تو شروعِ صحبت راجع به رابطهٔ جنسی.

اختلال جنسی

اختلالِ جنسی به هر مشکلی اشاره داره که تو هر مرحله‌ای از چرخه‌یِ پاسخِ جنسی اتفاق می‌افته و جلویِ تجربهٔ رضایت‌بخشِ جنسی برای یه نفر یا یه زوج رو می‌گیره. این می‌تونه شاملِ مشکلاتی تو تمایل، تحریک، ارگاسم یا درد باشه.

انواعِ اختلالِ جنسی در مردا شاملِ اختلالِ نعوظ، انزالِ تأخیری و انزالِ زودرسه. در زنا، انواعِ اختلالِ جنسی شاملِ نبودِ روان‌سازی و ناتوانی تو شل کردنِ عضلاتِ واژن برای دخول هست.

وقتی شریکتون علاقه‌ش به رابطهٔ جنسی رو از دست داد چی باید کرد؟

اولین قدم: ایجادِ یه خطِ ارتباطی. با شریکتون راجع به مشکلاتِ جنسی تو یه فضایِ بی‌طرف صحبت کنید که بتونید توش خصوصی و آروم بحث کنید.

احساساتِ خودتون رو با ملاحظه مطرح کنید و بدونِ هیچ نشونه‌ای از سرزنش بروز بدید. نگرانی‌هایِ خودتون تو زمینهٔ رابطه رو بهشون بگید و نه اینکه ادعا کنید “تو” باعثِ “نگرانیِ” “من” شده‌ای. اینجاست که نگرانی تبدیل به سرزنش می‌شه.

اگه شریکتون نمی‌دونه چه‌چیزی باعثِ مشکل شده اما وجودشو تأیید می‌کنه، پیشنهاد کنید که معاینهٔ پزشکی انجام بده. خواستِ جنسیِ کم معمولاً نتیجهٔ یه وضعیتِ پزشکیِ تشخیص‌داده‌نشده (مثل کم‌بودنِ تستوسترون، فشارِ خونِ بالا، کم‌کاریِ تیروئید، یا دیابت) یا می‌تونه عوارضِ جانبیِ داروهایی مثل داروهایِ ضدِافسردگی، قرص‌هایِ ضدِبارداری و بعضی از داروهایِ پروستات باشه. اگه شریکتون تمایلی به بحث راجع به این موضوع نداره، نشون بدید که اوضاع رو تحتِ کنترل دارید و هیچ‌چیز رو شخصی برداشت نمی‌کنید. این موضوع مربوط به شکستِ شما تو رابطه‌با شریکتون یا اون تو رابطه با شما نیست. شما هر دو باید به‌عنوانِ یه زوج به این مشکل بپردازید. با یه اقدامِ ازپیش‌فکرشده—و پیشنهادِ مشاورهٔ زوجی اگه لازم شد—می‌تونید این مسأله رو روشن کنید و از این روند برای تقویتِ رابطه‌تون استفاده کنید.

اگه شریکتون بتونه یه مشکلِ خاص (شاملِ استرسِ کاری یا احساسِ خستگی) رو شناسایی کنه، با هم برای پیدا‌کردنِ راه‌حل تلاش کنید. رو تغییراتِ تدریجی تمرکز کنید و اگه لازم شد کمکِ پزشکی یا درمانی بگیرید.

درمان می‌تونه مهارت‌هایِ مدیریتِ استرس رو به شما یاد بده و به مشخص‌کردنِ دردهایِ افسردگی یا اضطراب کمک کنه.

آیا یه رابطهٔ بدونِ میل می‌تونه ادامه پیدا کنه؟

یادتون باشه: حل کردنِ هر مشکلی تو رابطه—چه جنسی، مالی، یا احساسی—یه رونده، نه یه اتفاق. وقت بذارید، صبور باشید و اگه لازمه به مشاوره برید تا مطمئن بشید که عزت‌نفس و اعتمادبه‌نفسِ شما حفظ می‌شه. کمک برای برگشتن به مسیرِ درست رابطه‌تون تو دسترسه.

بهترین برنامه‌های آنلاین برای درمانِ جنسی

“`