انقراض بی‌سابقه بی مهرگان در استرالیا؛ حقیقتی تکان‌دهنده و ناراحت کننده

تحقیقی جدید درباره انقراض بی‌مهرگان در استرالیا

یک مطالعه جدید تخمین می‌زند که از زمان ورود اروپاییان به استرالیا در سال ۱۷۸۸، بیش از ۹۰۰۰ گونه حشره و دیگر بی‌مهرگان بومی در این کشور منقرض شده‌اند و هر هفته بین ۱ تا ۳ گونه اضافی نیز به این فهرست اضافه می‌شوند. بی‌مهرگان شامل گونه‌هایی مانند کرم‌ها، حلزون‌ها و عنکبوت‌ها هستند و بسیاری از آن‌ها نقش حیاتی در محیط زیست ایفا می‌کنند؛ به عنوان مثال، گرده‌افشان‌ها و کرم‌های خاکی که برای حفظ سلامت خاک بسیار مهم هستند.

دکتر جس مارش، از دانشکده علوم زیستی دانشگاه آدلاید، در این مطالعه مشارکت داشته و می‌گوید که نباید از دست رفتن مداوم گونه‌ها را به عنوان یک امر اجتناب‌ناپذیر بپذیریم. او می‌گوید: «هزاران گونه بی‌مهره در معرض خطر بالای انقراض قرار دارند و بسیاری از آن‌ها قبلاً زیستگاه‌های خود را از دست داده‌اند و همچنان در حال از دست دادن آن هستند.» این مطالعه در نشریه Cambridge Prisms: Extinction منتشر شده است.

دکتر مارش ادامه می‌دهد: «ما کارهای زیادی می‌توانیم انجام دهیم تا از انقراض‌ها جلوگیری کنیم، از جمله حفاظت از زیستگاه‌های مهم و کاهش تهدیدهایی مانند استفاده از آفت‌کش‌ها.» او تأکید می‌کند که استفاده از آفت‌کش‌ها در باغ‌ها معمولاً به مرگ بی‌مهرگان مفیدی که باغ به آن‌ها نیاز دارد، مانند زنبورها و مگس‌ها که گرده‌افشانی می‌کنند، و همچنین سوسک‌های لیدی که به کنترل شته‌ها کمک می‌کنند و کرم‌هایی که خاک را بهبود می‌بخشند، منجر می‌شود.

بیشترین خطر متوجه گونه‌های بی‌مهره‌ای است که به زیستگاه‌های خاصی نیاز دارند یا فقط در مناطق محدودی از کشور وجود دارند. دکتر مارش می‌گوید: «پروانه آفتاب طلایی در مراتع جنوب شرقی استرالیا زندگی می‌کند و با وجود اینکه بخش کمی از مراتع وسیع قبلی باقی مانده، هنوز در معرض خطر بالای تخریب به دلیل توسعه‌ها قرار دارد.» او همچنین اشاره می‌کند که «تغییرات اقلیمی خطرات بیشتری را برای چنین گونه‌هایی به همراه خواهد آورد.»

تحقیقات جدید درباره انقراض گونه‌ها در استرالیا

دکتر مارش، عضو شورای تنوع زیستی استرالیا، این مطالعه را به عنوان بخشی از یک تیم ملی شامل ۱۰ دانشمند از دانشگاه‌ها، موزه‌ها و دولت‌های ایالتی انجام داد. این تحقیق تحت رهبری پروفessor جان وینارسکی از دانشگاه چارلز داروین انجام شده است. او پیشنهاد می‌کند که تعداد گونه‌هایی که از زمان ورود اروپایی‌ها به استرالیا منقرض شده‌اند، احتمالاً بسیار بیشتر از آن چیزی است که در این تحقیق یافته شده است.

پروفessor وینارسکی می‌گوید: “ما دریافتیم که ۹۱۱۱ گونه احتمالاً در این ۲۳۶ سال منقرض شده‌اند. با در نظر گرفتن عدم قطعیت‌ها و شکاف‌های دانشی، تحلیل ما نشان می‌دهد که تعداد واقعی حداقل ۱۵۰۰ گونه و احتمالاً تا ۶۰,۰۰۰ انقراض است.”

او همچنین اشاره می‌کند که تنها یکی از این انقراض‌ها به‌طور رسمی تحت قوانین محیط زیست استرالیا شناسایی شده است و آن هم کرم خاکی دریاچه پدر است. بسیاری از این انقراض‌ها قبل از آنکه گونه‌ها نام‌گذاری یا توصیف شوند، رخ داده‌اند. پروفسور وینارسکی می‌گوید: “با وجود اهمیت فوق‌العاده آنها، تعصبات طولانی‌مدتی علیه بی‌مهرگان وجود داشته و بودجه کمی برای تحقیق و حفاظت از آنها در دسترس بوده است.”

او تأکید می‌کند: “مهم است که دولت‌های فدرال و ایالتی و همچنین جامعه، اولویت بیشتری به درک، نظارت و حفاظت از بی‌مهرگان ما بدهند. بی‌مهرگان پایه و اساس تمام محیط‌های سالم و یک سیاره قابل سکونت هستند. با از دست دادن بی‌مهرگان، سلامت محصولات کشاورزی، آبراه‌ها، جنگل‌ها و حتی پارک‌های محلی و باغ‌های حیاط‌خلوت ما کاهش خواهد یافت.”

شورای تنوع زیستی این یافته را بسیار نگران‌کننده خوانده و از دولت‌های فدرال، ایالتی و محلی خواسته است که تلاش‌های بیشتری برای درک، نظارت و حفاظت از بی‌مهرگان استرالیا انجام دهند.