مرجان‌ها در حال مرگ: صنعت صید ماهی در استرالیا چقدر ضرر می‌کند؟

پیامدهایِ کُند شدنِ مرجان‌هایِ سالم بر صنعتِ صیدِ ماهی

یه پژوهشِ تازه که توی مجلۀِ «اقتصادِ منابعِ دریایی» منتشر شده و زیرِ نظرِ «موسسۀ اقیانوس‌شناسی وودز هول» (WHOI) انجام شده، رابطۀ تولیدِ ماهی و زیستگاه‌هایِ مرجانیِ زنده‌ رو بررسی می‌کنه. محقق‌ها کارکردِ ۹ تا صنعتِ صیدِ ماهی رو که به مرجان‌هایِ بزرگِ استرالیا وابسته هستن، از سالِ ۲۰۱۶ تا سالِ ۲۰۲۰ تحلیل کردن. نتایج نشون می‌ده که اگه اولویت‌بندی برای بازسازیِ مرجان‌ها وجود نداشته باشه، ممکنه زیان‌هایِ بزرگی به وجود بیاد.

تو سالِ ۲۰۲۴، مرجان‌های بزرگ استرالیا یکی از بدترین دوره‌هایِ سفیدشدنشون تو تاریخ رو تجربه کردن. طبقِ گزارشِ «موسسۀ دریایی استرالیا»، یه بررسی هوایی از «پارکِ دریاییِ مرجانِ بزرگ» نشون داد که ۷۳٪ از مرجان‌هایِ بررسی‌شده سفید شدن. این اکوسیستم‌های ضعیف برایِ بقا به جلبک‌هایِ میکروسکوپی‌ای احتیاج دارن که اسمشون زوکسانتلا ست و به رنگ‌هایِ زندۀِ مرجان‌ها هم کمک می‌کنه. دمایِ زیادِ اقیانوس‌ها مرجان‌ها رو تحت استرس قرار می‌ده و باعث می‌شه که این جلبک‌ها رو بیرون کنن، که نتیجۀ اون سفید شدنِ مرجان‌هاست. اگه گرم‌شدن ادامه پیدا کنه، ممکنه دیگه جلبک‌ها برنگردن و مرجان‌ها در معرضِ خطرِ مرگ قرار بگیرن.

تو ۳۰ سالِ گذشته، سفیدشدنِ مرجان‌ها به خاطرِ گرم‌شدنِ اقیانوس‌ها باعث شده که ۱۹٪ از مساحتِ مرجان‌هایِ جهان کم بشه. مارین لیو، اقتصاددانِ محیطِ زیست تو WHOI، گفت: «این کاهشِ سریعِ مرجان‌ها باعث می‌شه ماهی‌هایی که می‌تونن بدونِ اونا زندگی کنن، به جاهایِ دیگه مهاجرت کنن. جمعیت‌هایِ کمتر و پراکنده‌تر می‌تونن به تولیدِ ماهیِ کمتر برای صنعتِ صیدِ ماهی منجر بشن.» اون اضافه کرد: «برای ماهی‌هایی که به مرجان‌ها برای غذا یا پناهگاه وابسته هستن، مثل ماهیِ پروانه‌ای و ماهی‌های مرجانی، تولید کم می‌شه، همون‌طور که جمعیت‌شون کم می‌شه.»

آسیب‌پذیریِ صنعتِ صیدِ ماهی تو اقیانوس: بررسیِ صخره‌هایِ مرجانی

این پژوهش، ماهیِ تروت مرجان و ماهیِ دُم‌سوار رو به عنوانِ دو مورد از آسیب‌پذیرترین ماهی‌ها معرفی می‌کنه که هر دو به صخره‌هایِ بیرونی به عنوانِ زیستگاه‌هایِ اصلی‌شون وابسته هستن. نتایج نشون می‌ده که اگه پوششِ زنده مرجان تو صخره بزرگ مرجانی از ۳۰٪ به ۲۵٪ کم بشه، بیشترین میزانِ صیدِ پایدار از ماهیِ تروت مرجانی ۸٪ و برای ماهیِ دم‌سوار ۱۹٪ کاهش پیدا می‌کنه. همین‌طور، با کم‌شدنِ پوششِ زنده مرجان از ۱۰٪ به ۵٪، بیشترین میزانِ صیدِ پایدار از ماهیِ تروت مرجانی ۲۷٪ و برای ماهیِ دم‌سوار ۵۶٪ کم می‌شه.

کیانران لی، استادیارِ اقتصاد و مطالعاتِ مالی تو دانشگاهِ کلارکسونِ نیویورک، توضیح داد: «ماهیِ تروت مرجانی و ماهیِ دُم‌سوار بخشی از صنعتِ صیدِ خطی در کوئینزلندِ استرالیا هستن که ارزشی بینِ ۲۷ تا ۳۱ میلیون دلار دارن.» اون اضافه کرد: «هرچند که روشِ این پژوهش نمی‌تونه پیش‌بینی‌هایِ مالیِ دقیقی ارائه بده، ولی می‌شه انتظار داشت که کم‌شدنِ صیدها تأثیراتِ اقتصادیِ بزرگی داشته باشه، مثل از دست رفتنِ شغل‌ها و کاهشِ صادرات.»

با ادامۀِ افزایشِ دمایِ اقیانوس‌ها، اتفاقاتِ آسیب‌زننده، مثل سفیدشدنِ مرجان‌ها، بیشتر احتمال داره که بیفتن. صخره‌ها ۲۵٪ از زندگیِ دریایی رو تو خودشون جا دادن و از جوامعِ ساحلی در برابرِ تأثیراتِ طوفان‌هایِ بزرگ محافظت می‌کنن. همین‌طور، این صخره‌ها سالانه میلیون‌ها دلار درآمد از گردشگری و صید به دست میارن.

لیو ادامه داد: «خیلی مهمه که حرف‌زدن دربارۀِ تغییراتِ اقلیمی با اطلاعاتِ مستند حمایت بشه. صیدهایِ مسئول الآن با ادغامِ روش‌هایِ پایدار، از صخره‌هایِ مرجانی محافظت می‌کنن؛ ولی تأثیراتِ انسانی مثل گرم‌شدنِ اقیانوس و اسیدی‌شدن، تهدیداتِ بیشتری برای صخره‌هایِ مرجانی و صیدها به وجود میاره.» اون همین‌طور اشاره کرد: «تیمِ راه‌حل‌هایِ صخره‌ای WHOI به مطالعه و پیشرفتِ روش‌هایِ نو برای زنده کردنِ صخره‌هایِ مرجانی ادامه می‌ده، با این هدف که یادگرفتن‌هایِ موفق رو تو سطحِ جهانی به کار ببره.»

“`