چطور مغز ما رمزگشایی رفتارهای اجتماعی را انجام می‌دهد؟

تأثیر حواس بر تعاملات اجتماعی در اختلالات توسعه‌ای

تصور کنید که در یک مهمانی شام هستید، اما نمی‌توانید بوی غذاهای در حال پخت را حس کنید یا صدای زنگ شام را بشنوید. به نظر می‌رسد این یک رویا باشد، درست است؟ اما اگر اینطور نباشد؟ پروفسور استیون شی از آزمایشگاه Cold Spring Harbor می‌گوید: “زمانی که ما دنیا را تجربه می‌کنیم و با مردم تعامل داریم، از تمام حواس خود استفاده می‌کنیم.” او ادامه می‌دهد: “این موضوع برای حیوانات و انسان‌ها صدق می‌کند.” اما در اختلالات توسعه‌ای مانند اوتیسم، این امر همیشه صادق نیست. این شرایط می‌توانند بر نحوه پردازش اطلاعات دریافتی توسط مغز تأثیر بگذارند و تفسیر نشانه‌های اجتماعی که گفتگوها، قرار ملاقات‌ها و دیگر فعالیت‌های بین فردی را هدایت می‌کنند، دشوار سازند.

دقیقاً چطور این نشانه‌ها در مغز با یکدیگر ترکیب و تأثیر می‌گذارند، به خوبی درک نشده است. برای روشن کردن این موضوع، شی و دانشجوی تحصیلات تکمیلی، الکساندر نولان، بررسی کردند که چگونه حس بویایی و شنوایی در مغز موش‌ها در حین یک رفتار مادری به نام “جمع‌آوری توله‌ها” با یکدیگر تعامل دارند. این فعالیت تنها مختص مادران نیست و می‌تواند توسط جانشین‌ها نیز آموخته شود؛ به عنوان مثال، مادربزرگ‌ها و پرستارها.

شی توضیح می‌دهد: “جمع‌آوری توله‌ها یکی از مهم‌ترین کارها برای مادران یا مراقبان است. این کار نیاز به توانایی بویایی و شنوایی نسبت به توله دارد. اگر هر دو این حواس مهم باشند، ممکن است به این معنا باشد که آنها در جایی در مغز با یکدیگر ترکیب می‌شوند. یکی از نکات جالبی که ما پیدا کردیم، وجود یک پروجکشن از محلی به نام آمیگدال پایه‌ای (BA) بود.”

نقش ناحیه BA در یادگیری و پردازش سیگنال‌های اجتماعی و احساسی

در موش‌ها و انسان‌ها، ناحیه BA در یادگیری و پردازش سیگنال‌های اجتماعی و احساسی نقش مهمی دارد. در حین بازیابی توله‌ها، تیم تحقیقاتی متوجه شد که نورون‌های BA سیگنال‌های بویایی را به مرکز شنوایی مغز، یعنی قشر شنوایی (AC) منتقل می‌کنند. در آنجا، این سیگنال‌ها با سیگنال‌های صوتی ورودی ترکیب شده و بر واکنش حیوان به صداهای آینده، مانند ناله‌های توله‌ها، تأثیر می‌گذارند.

شگفت‌انگیز است که وقتی تیم شیا دسترسی موش‌های مادر به سیگنال‌های بویایی را مسدود کرد، واکنش آن‌ها به بازیابی توله‌ها تقریباً به‌طور کامل مختل شد. شیا توضیح می‌دهد: «ما فکر می‌کنیم آنچه به AC می‌رسد، از طریق سیگنال‌های اجتماعی و احساسی نورون‌های BA فیلتر می‌شود.» او ادامه می‌دهد: «این پردازش می‌تواند در اوتیسم و شرایط نورودژنراتیو مختل شود. ما بر این باوریم که بخش‌های زیادی از مغز در این رفتار شرکت دارند و این فرآیند به شدت کنترل می‌شود.»

تحقیقات بیشتر در زمینه ارتباطات مغزی

آزمایشگاه شیا در حال حاضر در حال بررسی چگونگی ارتباط و تعامل این نواحی مغزی با یکدیگر است. کار آن‌ها ممکن است به درک بهتری از تأثیر اوتیسم بر توانایی فرد در تفسیر نشانه‌های اجتماعی منجر شود. اما این تنها آغاز کار است. شیا می‌گوید: «ایده‌ای که ما یک مدار عصبی پیدا کرده‌ایم که ممکن است به فرآیندهای احساسی اجازه دهد به‌طور مستقیم با ادراک تعامل داشته باشند، برای من بسیار هیجان‌انگیز است.» او در این احساس تنها نیست. تحقیقات او ممکن است پاسخ‌هایی به یکی از قدیمی‌ترین سوالات بشر ارائه دهد: «حس‌های ما چگونه بر روش‌های ارتباطی ما با یکدیگر و تجربه‌مان از جهان تأثیر می‌گذارند؟»