تیم‌های بزرگ پژوهشی باعث کاهش موفقیت شغلی می‌شوند

تأثیر کار تیمی بر فرصت‌های شغلی در علم

در حالی که جواهرات الماس در پاریس توجه جهانیان را به خود جلب کرده‌اند، مشخص شده است که موفقیت در کسب مدال‌ها غالباً به کار تیمی وابسته است. اگرچه این رویکرد در ورزش به وضوح مؤثر است، تحقیقات جدید نشان می‌دهد که کار تیمی همیشه روش مطلوبی نیست، به‌ویژه برای دانشمندان جوان که در تلاش برای یافتن شغل آکادمیک هستند.

دونا گینتر، استاد ممتاز اقتصاد در دانشگاه کانزاس، گفت: “ما دریافتیم که اگر اندازه تیم شما در رشته‌تان بزرگ باشد، شانس‌های شما برای دستیابی به یک شغل آکادمیک کاهش می‌یابد.” مقاله او با عنوان “افزایش کار تیمی و فرصت‌های شغلی در علم آکادمیک” نشان می‌دهد افرادی که دکترای خود را در شرایطی که متوسط اندازه تیم در رشته‌شان بزرگ‌تر است، به پایان می‌رسانند، گزینه‌های شغلی بدتری دارند. این نتایج نشان می‌دهد که علم آکادمیک به ساختار پاداش خود (که عمدتاً فردی است) در پاسخ به علم تیمی تغییر نکرده است. این مقاله در نشریه Nature Biotechnology منتشر شده است.

او ادامه داد: “تعداد نویسندگان مقالات در رشته ما تغییر کرده است. در رشته اقتصاد، زمانی که من فارغ‌التحصیل شدم، مقالات نویسنده واحد بودند. حالا اغلب سه تا پنج نویسنده دارند – بنابراین عملاً دو برابر شده است. در رشته‌های علمی به‌ویژه، این افزایش بسیار زیاد بوده است. و زمانی که بودجه مؤسسات ملی بهداشت دو برابر شد، تعداد نویسندگان مقالات نیز به‌طور متوسط یک نفر افزایش یافت.”

این تحقیق که به‌طور مشترک با مابل آندالون، کاترین د فونتنای و کوانگ‌هوی لیم از دانشگاه ملبورن نوشته شده است، داده‌های مربوط به نتایج شغلی از نظرسنجی فارغ‌التحصیلان دکترا را با داده‌های انتشار که اندازه تحقیق را از ISI Web of Science اندازه‌گیری می‌کند، ترکیب کرده است. همچنین یک تحلیل رگرسیون بر روی نتایج شغلی در سطح فردی انجام شده است تا هرگونه تغییر در ویژگی‌های دانشمندان جوان (مانند اینکه آیا آن‌ها دکترای خود را از یک دانشگاه برتر دریافت کرده‌اند یا خیر) کنترل شود.

گینتر گفت: “سؤالاتی که ما مطرح کردیم این بود که اگر متوسط اندازه تیم بزرگ‌تر شود، چه تأثیری دارد؟ سپس این تأثیر چگونه بر شغل شما اثر می‌گذارد؟” او افزود: “همکار من کاترین د فونتنای و کوانگ‌هوی لیم یک مدل نظری توسعه دادند که در آن اگر تیم‌ها بزرگ باشند، مشخص نیست که چه کسی چه چیزی به مقاله کمک کرده است.”

تأثیر اندازه تیم بر توانایی‌های علمی و شغلی

این موضوع باعث می‌شود که سیگنال توانایی علمی شما دچار نویز شود. اما اگر فقط دو نویسنده وجود داشته باشند، مشخص است که هر دوی شما کار زیادی انجام داده‌اید. در این صورت، سیگنال مشارکت شما واضح است. به همین دلیل، تشخیص و اعطای اعتبار به افراد برای مشارکت‌هایشان دشوار است و این موضوع بر شغل بعدی آن‌ها و دریافت بودجه تحقیقاتی تأثیر می‌گذارد. تمام پدیده‌هایی که درباره زمان لازم برای دریافت مدرک دکترا، پیدا کردن اولین شغل دانشگاهی و دریافت اولین R01 مشاهده می‌کنیم، می‌تواند با این رشد در اندازه تیم توضیح داده شود.

جینتر اخیراً شش ماه در استرالیا به عنوان مرخصی تحصیلی گذرانده است که منجر به همکاری تحقیقاتی با همکارانش در دانشگاه ملبورن شده است. او ادامه داد: “من یک مجموعه کامل از کارها درباره دانشمندان در اوایل حرفه دارم. برای این مقاله، مدل و شهود پشت نتیجه‌ای که استفاده کردیم را واقعاً دوست داشتم. جهان بزرگ و پیچیده است و تیم‌ها بخش مهمی از آن هستند. شما نمی‌توانید یک نوع روشنفکر تنها باشید. کار تیمی چیزی است که باید بتوانید در آن حرکت کنید.”

جینتر که اکنون در سال بیست و دوم خود در دانشگاه کانزاس است، در زمینه اقتصاد کار تخصص دارد. او همچنین مدیر مؤسسه سیاست و تحقیقات اجتماعی است که یک مرکز بین‌رشته‌ای در دانشگاه برای اساتید و دانشجویانی است که در علوم اجتماعی و رفتاری کارهای تأمین مالی شده انجام می‌دهند. این اقتصاددان معتقد است که یافته‌های او می‌تواند به سایر حرفه‌ها فراتر از دانشگاه نیز اعمال شود. او گفت: “من بسیار کنجکاو هستم که به نظامی‌ها نگاه کنم زیرا شما همیشه در تیم‌ها عمل می‌کنید. چگونه اندازه یا ترکیب تیم شما بر حرفه‌تان تأثیر می‌گذارد؟”

در نهایت، جینتر بر نکته کلیدی این تحقیق تأکید می‌کند که چگونه پول با اندازه تیم مرتبط است. او گفت: “تا جایی که می‌توانیم گروه‌های کوچک‌تری از دانشمندان تشکیل دهیم، این می‌تواند منجر به تغییر سیاستی شود که از کار ما حمایت می‌کند. داشتن تیم‌های کوچک‌تر ممکن است بهتر از تیم‌های بزرگ باشد، هم از نظر کشف‌های علمی و هم از نظر نتایج شغلی.”