مهربانی در مراقبت‌های بهداشتی؛ دریچه‌ای نو به سلامتی

نقش مهربانی در بهبود ارتباطات در تیم‌های بهداشتی

یک محقق مفهوم «مهربانی» را تعریف کرده و معتقد است که این مفهوم می‌تواند کلید بهبود ارتباطات در تیم‌های بهداشتی و ارتقای کیفیت مراقبت از بیماران باشد. نیکی مک‌کلین، دانشجوی دکتری در دانشکده بهداشت جمعیت دانشگاه آکلند، می‌گوید: «مهربانی به‌طور قوی با تجربه بیماران و معیارهای نتایج، از جمله ایمنی، تعامل بهتر با خدمات بهداشتی و کاهش بستری مجدد در بیمارستان‌ها مرتبط است.» او ادامه می‌دهد: «از طرف دیگر، بی‌مهری در تیم‌های بهداشتی – مانند رفتارهای بی‌ادبانه، ارتباطات مبهم یا تند – در مطالعات بزرگ نشان داده شده است که ریشه سه‌چهارم حوادث آسیب به بیماران در محیط‌های بیمارستانی است.» بنابراین، در حالی که ممکن است مهربانی به‌نظر یک مفهوم لطیف و زیبا بیاید، در واقع یک ابزار بسیار جدی برای افزایش ایمنی بیماران، بهبود تجربه‌ها و معیارهای نتایج است.

تعریف مهربانی

مک‌کلین از طریق یک تحلیل ساختاری از مقالات تحقیقاتی منتشر شده، تعریفی از مهربانی ارائه داد و دریافت که این مفهوم مبتنی بر عمل، مثبت و هدفمند است. او می‌گوید: «پایه و اساس مهربانی، ادب و انتخاب اقداماتی است که نشان‌دهنده احترام، سخاوت، شفافیت و شمولیت باشد.» او همچنین اشاره می‌کند: «زمانی که درگیر تعارض می‌شویم، که این موضوع در حوزه بهداشت و همچنین در دنیای وسیع‌تر بسیار رایج است، این یک طرز فکر و رویکرد است که در آن شما به‌طور فعال احترام شخص دیگر را از طریق انتخاب‌های خود در پاسخ حفظ می‌کنید.»

تفاوت مهربانی و همدلی

مک‌کلین متوجه شد که محققان اغلب مهربانی را با همدلی و همدردی اشتباه می‌گیرند. مقاله جدید او که با همکاری ناظرانش، دکتر لورا ویلیکن-مایرز و پروفسور تونی داول، به‌عنوان نویسندگان همکار منتشر شده، به تازگی در مجله معتبر British Medical Journal Leader منتشر شده است. با این حال، تمایز بین این اصطلاحات اهمیت دارد زیرا مهربانی در شرایط عاطفی دیگران مستقل است و می‌تواند در آموزش پزشکی آموزش داده شود. همدلی یک پاسخ عاطفی داخلی است که به اشتراک‌گذاری احساسات یا وضعیت دیگری، چه رنج و چه شادی، گرایش دارد و به عمل منجر می‌شود، نه اینکه خود یک عمل باشد.

مهربانی و همدلی در سیستم بهداشت و درمان

همدلی به معنای پاسخ به رنج دیگران با تمایل به کاهش آن رنج است، اما این پاسخ ممکن است به اقدام بیرونی منجر نشود. در مقابل، مهربانی مجموعه‌ای از اقدامات است که در پاسخ به تمایل برای کمک به دیگران برای شکوفایی انجام می‌شود و می‌تواند ناشی از یک واکنش همدلانه یا یک انتخاب فعال باشد. مک‌لین پتانسیل بیشتری برای گنجاندن مهربانی در فرهنگ تیم‌ها و سازمان‌ها می‌بیند که می‌تواند به بهبود ارتباطات در تیم‌های بهداشتی و با بیماران کمک کند و همچنین تجربه بیماران از ایمنی و اعتماد را بهبود بخشد. او می‌گوید: “این چیزی عملی است که می‌توانیم اندازه‌گیری کنیم و انتظار داشته باشیم، به عنوان مثال، در آموزش پزشکی، در سیاست‌ها یا در سازمان‌ها.”

مهربانی می‌تواند زمانی وجود داشته باشد که پزشکان به حدی خسته شده‌اند که نتوانند همدل باشند. با این حال، سازمان‌ها باید محیط‌ها و فرهنگ‌هایی ایجاد کنند که افراد و تیم‌ها بتوانند مهربانی را حفظ کنند. مک‌لین اضافه می‌کند که پیش از آنکه انتظار داشته باشند از کارمندان خود این رفتار را ببینند، باید شرایط لازم فراهم شود.

مک‌لین دارای پیشینه‌ای در بهبود کیفیت و آموزش به عنوان یک درمانگر شغلی است. اما تجربه او در مواجهه با سیستم بهداشت و درمان هنگام بیماری فرزندش، علاقه‌اش به مهربانی را برانگیخت و او را به سمت کارهای حمایت از بیماران سوق داد. او می‌گوید: “این نبود که مهربانی یا عدم مهربانی به ما بیشترین تأثیر را گذاشت. آنچه بیشترین تأثیر را بر نتایج ما داشت، مهربانی بود که در تیم‌های بهداشتی نشان داده می‌شد.”

مک‌لین ادامه می‌دهد: “شاهد بودیم که تیم بهداشتی ما یکدیگر را تضعیف می‌کردند، در زمان بروز اختلاف به طور محترمانه با یکدیگر صحبت نمی‌کردند، به ما مشاوره‌های درمانی متضاد می‌دادند و با هم همکاری نمی‌کردند که این موارد بیشترین تأثیر را بر ما داشت.”

او همچنین می‌گوید: “از سوی دیگر، تیم‌های بهداشتی بسیار مؤثری را نیز مشاهده کردیم. از نظر ایمنی و اعتماد بیمار، تعامل تیم‌های بهداشتی ما با یکدیگر تأثیر بیشتری بر حس ایمنی و اعتماد ما داشت تا نحوه برخورد با خودمان.”

انتشارات بعدی مک‌لین به تحقیقات دکتری او در مورد نظرسنجی‌ها و مصاحبه‌ها با افرادی که در سیستم‌های بهداشتی در سطح جهانی کار می‌کنند و کسانی که در زمینه مراقبت متمرکز بر بیمار تخصص دارند، خواهد پرداخت. هدف او این است که مهربانی به یک اصل در بهداشت و درمان در هر سطح تبدیل شود.