غذاهای پرکالری: تمایل مشترک چاق و لاغر به مصرف بیشتر

تحقیق درباره ترجیحات غذایی در افراد چاق و غیرچاق

مطالعه‌ای که در تاریخ ۱۷ دسامبر در مجله دسترسی آزاد PLOS Biology منتشر شد، نشان می‌دهد که افراد چاق و غیرچاق به غذاهای پرکالری علاقه بیشتری دارند، حتی اگر طعم و بافت آن‌ها مشابه باشد. این تحقیق توسط آلبینو اولیویرا-مایا از بنیاد چامپالیماود در پرتغال و همکارانش انجام شده است.

خوردن غذا به مغز سیگنال‌هایی ارسال می‌کند که اطلاعاتی درباره محتوای انرژی غذا ارائه می‌دهد و این می‌تواند بر ترجیحات غذایی تأثیر بگذارد، صرف‌نظر از طعم. افراد چاق معمولاً در نواحی از مغز که دوپامین آزاد می‌شود، دچار اختلال هستند. این موضوع ممکن است باعث افزایش تمایل به خوردن غذاهای پرپاداش و ترجیح غذاهای پرانرژی غنی از چربی و قند شود.

کاهش وزن ناشی از جراحی چاقی با نرمال‌سازی رفتارهای غذایی مرتبط با پاداش و تغییر ترجیحات به سمت گزینه‌های سالم‌تر مرتبط است، اما مکانیسم‌های زیرین این تغییرات به خوبی درک نشده‌اند.

در این مطالعه، پس از بررسی یک گروه بزرگ از داوطلبان سالم، محققان ترجیحات غذایی را در سه گروه مقایسه کردند: ۱۱ فرد چاق، ۲۳ بیمار پس از جراحی چاقی و ۲۷ فرد غیرچاق به عنوان گروه کنترل. آن‌ها به شرکت‌کنندگان ماست کم‌چرب شیرین‌شده‌ای با و بدون مالتودکسترین (یک کربوهیدرات که کالری را به ماست اضافه می‌کند بدون اینکه بر طعم یا بافت تأثیر بگذارد) ارائه دادند.

تأثیر مالودکسترین بر مصرف ماست در افراد چاق و غیرچاق

شرکت‌کنندگان ماست را در خانه مصرف کردند و بین ماست‌های حاوی مالودکسترین و بدون آن جابه‌جا شدند. جالب اینجاست که تمامی سه گروه بیشتر از ماست‌های حاوی مالودکسترین استفاده کردند، در حالی که هر دو نوع ماست را به یک اندازه خوشایند ارزیابی کردند. به‌طور غیرمنتظره، تأثیرات مالودکسترین بر مصرف ماست در افراد چاق مشابه با افراد غیرچاق بود.

این مطالعه همچنین از برچسب‌گذاری با ید رادیواکتیو و توموگرافی کامپیوتری با انتشار فوتون‌های تک برای مشاهده گیرنده‌های دوپامین در مغز استفاده کرد. مطابق با مطالعات قبلی، افراد چاق در مقایسه با گروه‌های غیرچاق، دسترسی کمتری به گیرنده‌های دوپامین داشتند. دسترسی به گیرنده‌های دوپامین در گروه‌های جراحی و غیرچاق مشابه بود و با خوردن محدودتر مرتبط بود.

این نتایج نشان می‌دهد که تغییرات مغزی مرتبط با چاقی می‌تواند پس از جراحی چاقی معکوس شود و این موضوع ممکن است بر میزان غذایی که مصرف می‌شود تأثیر بگذارد، اما لزوماً نوع غذایی که ترجیح داده می‌شود را تغییر ندهد. نویسندگان اضافه می‌کنند: «ما بسیار کنجکاو بودیم که در حالی که رفتار به سمت مصرف ماست‌های با محتوای انرژی بالاتر هدایت می‌شد، این موضوع به نظر نمی‌رسید که نتیجه انتخاب‌های صریح باشد، زیرا تغییرات مداوم در خوشایندی طعم‌های غنی‌شده با کربوهیدرات‌ها مشاهده نشد. به‌طور مهم، این رفتار در بیماران چاق و پس از جراحی کاهش وزن حفظ شد، حتی با وجود تفاوت‌های مهم در سیستم دوپامینرژیک مغز آن‌ها.»