تنهایی متعادل، کلید سلامت روح و جسم شما!

تنهایی و تأثیر آن بر سلامت اجتماعی

تحقیقات دانشگاه ایالتی اورگن نشان می‌دهد که پیاده‌روی در دل جنگل به تنهایی و تجربیات مشابه **تنهایی شدید**، به اندازه‌ی اشکال کمتر کامل **تنهایی**، مانند خواندن در یک کافه یا گوش دادن به اسپاتیفای در حین رفت و آمد، انرژی را بازنمی‌گرداند و ارتباط اجتماعی را تقویت نمی‌کند. این یافته‌ها اهمیت زیادی دارند زیرا **تنهایی** نقش مهمی در ایجاد ارتباطات اجتماعی ایفا می‌کند که یکی از عوامل کلیدی در سلامت کلی فرد به شمار می‌رود.

بر اساس اطلاعات مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های ایالات متحده، ارتباطات اجتماعی قوی با طول عمر بیشتر، سلامت روان بهتر و کاهش خطر بیماری‌های جدی، از جمله بیماری‌های قلبی، سکته مغزی و زوال عقل مرتبط است.

مگان کوئین راس، استادیار ارتباطات در دانشکده هنرهای لیبرال دانشگاه ایالتی اورگن و اسکات کمپبل از دانشگاه ایالتی اوهایو، نزدیک به 900 بزرگسال در ایالات متحده را مورد بررسی قرار دادند و دریافتند که فعالیت‌هایی که اشکال کمتر کامل **تنهایی** را فراهم می‌کنند، مانند بازی کردن با گوشی یا رفتن به سینما به تنهایی، مزایایی نسبت به رانندگی تنها در بیابان یا نوشتن در یک کلبه دورافتاده دارند.

راس گفت: “ما متوجه شدیم که **تنهایی** کمتر کامل، احتمالاً انرژی را بازمی‌گرداند و احساس ارتباط با دیگران را حفظ می‌کند.” او افزود: “در دنیایی که تعامل اجتماعی تقریباً همیشه تنها با یک کلیک فاصله دارد، باید بفهمیم چگونه تعامل اجتماعی را با انواع مختلف **تنهایی** متعادل کنیم.”

راس و کمپبل شرایطی را بررسی کردند که در آن **تنهایی** فرد ممکن است تحت تأثیر افراد و یا فناوری قرار گیرد. آن‌ها اشاره کردند که دسترسی به دیگران و تعامل با رسانه‌ها می‌تواند تجربه **تنهایی** را تحت تأثیر قرار دهد و باعث شود زمان **تنهایی** بیشتر جنبه اجتماعی پیدا کند.

تحقیقات درباره تنهایی و تأثیر آن بر انرژی اجتماعی

محققان یک **ماتریس** از تنهایی ایجاد کردند که شامل یک سطح پایه – عدم تعامل با افراد – و یک سطح کامل است که به معنای عدم دسترسی به دیگران و عدم ارتباط با رسانه‌ها می‌باشد. این ماتریس به آن‌ها این امکان را داد تا تعادل بین تنهایی و تعامل اجتماعی را بررسی کنند؛ به عبارت دیگر، آیا تجربه کامل‌تر تنهایی به حداکثر رساندن بازسازی انرژی کمک می‌کند، در حالی که تجربه کمتر آن، به حداکثر رساندن ارتباطات اجتماعی را به همراه دارد؟

راس اشاره می‌کند که یک نظریه رایج به نام «ارتباط، پیوند، تعلق» بیان می‌کند که تعامل اجتماعی می‌تواند پیوند با دیگران را به قیمت انرژی اجتماعی بسازد و تنهایی می‌تواند انرژی اجتماعی را بازسازی کند، اما به هزینه ارتباطات اجتماعی. انرژی اجتماعی به ظرفیت یک فرد برای تعامل اجتماعی اشاره دارد و می‌توان آن را به عنوان یک باتری در نظر گرفت که می‌تواند کاملاً شارژ شده، نیمه‌شارژ یا تخلیه شده باشد.

راس گفت: “مطالعه ما نشان می‌دهد که تنهایی در واقع معکوس تعامل اجتماعی نیست. در حالی که تعامل اجتماعی شدیدتر ارتباط ایجاد می‌کند اما انرژی را تخلیه می‌کند، تنهایی شدیدتر هم انرژی و هم ارتباط را کاهش می‌دهد. به نظر نمی‌رسد که تنهایی به سادگی به عنوان یک راه برای بازگرداندن انرژی مصرف شده در تعامل اجتماعی عمل کند.”

دانشمندان همچنین متوجه شدند که تنهایی برای افرادی که فکر می‌کنند این تجربه به آن‌ها کمک می‌کند تا انرژی خود را بازسازی کنند و ارتباطات را حفظ نمایند، کمتر مضر است، صرف‌نظر از اینکه تعاملات اجتماعی چقدر انرژی از آن‌ها می‌گیرد. جالب اینجاست که این یافته‌ها معمولاً برای هر دو گروه برون‌گرا و درون‌گرا صدق می‌کند. راس افزود که یکی از پیشنهادات مبتنی بر این مطالعه این است که افراد سعی کنند تنها زمانی به دنبال تنهایی بروند که انگیزه سازنده‌ای برای این کار دارند.

او گفت: “اگر نسبت به تنهایی نگرش مثبتی داشته باشید – زیرا از آن برای بازسازی انرژی استفاده می‌کنید و می‌دانید که بعداً می‌توانید با مردم ارتباط برقرار کنید – انتخاب تنهایی احتمالاً به شما احساس بهتری می‌دهد. اما اگر تنهایی را به دلیل نگرش منفی نسبت به تعامل اجتماعی انتخاب کنید – زیرا نمی‌خواهید با مردم صحبت کنید – احتمالاً احساس بدتری خواهید داشت.”

این مطالعه در نشریه PLOS One منتشر شده است.