تحولی شگفت‌انگیز در تاریخ پیچیدهٔ انسان‌های اندونزی

شواهد ژنتیکی جدید از مهاجرت‌های اولیه به والاسیا

یک مطالعه جدید از دانشگاه آدلاید و دانشگاه ملی استرالیا (ANU) شواهد ژنتیکی اولیه‌ای از مهاجرت به والاسیا، مجمع‌الجزایری شامل تیمور شرقی و صدها جزیره مسکونی در اندونزی شرقی، ارائه کرده است. این مطالعه که در نشریه PNAS منتشر شده، به شکاف‌های عمده‌ای در تاریخچه ژنتیکی انسان در مجمع‌الجزایر والاسیا و مناطق غربی پاپوا در اندونزی می‌پردازد. این ناحیه دارای تنوع ژنتیکی و زبانی فراوانی است که با قاره اوراسیا قابل مقایسه می‌باشد و شامل تجزیه و تحلیل ۲۵۴ ژنوم جدید است.

این مطالعه با ترکیب شواهد زبانی و باستان‌شناسی نشان می‌دهد که جوامع والاسیا در ۳۵۰۰ سال گذشته تحت تأثیر گسترش ژن‌ها و زبان‌ها از غرب پاپوا قرار گرفته‌اند. این دوره همزمان با فعالیت دریانوردان آسترونزیایی است که به طور فعال با گروه‌های والاسیا و پاپوا در ارتباط بودند. دکتر گلدهگ آریو پرنومو، نویسنده اصلی این تحقیق از دانشکده علوم زیستی دانشگاه آدلاید، می‌گوید: “همکاران من در پروژه تنوع ژنتیکی اندونزی بیش از یک دهه است که به مطالعه ساختار پیچیده ژنتیکی اندونزی پرداخته‌اند، اما این مطالعه جامع تأیید می‌کند که نژاد پاپو در سرتاسر والاسیا گسترده است و به مهاجرت‌های تاریخی از گینه نو اشاره دارد.”

او ادامه می‌دهد: “با ارتباط دادن نقاط بین ژنتیک، زبان‌شناسی و باستان‌شناسی، اکنون غرب پاپوا را به عنوان یک مرکز زیستی-فرهنگی مهم و محل آغاز دریانوردان تاریخی پاپو می‌شناسیم که اکنون تا ۶۰٪ از نژاد مدرن والاسیا را تشکیل می‌دهند.”

تحقیقات ژنتیکی همچنین به طور فزاینده‌ای برای توسعه داروهای جدید متناسب با زمینه‌های ژنتیکی خاص اهمیت پیدا می‌کند.

اهمیت ساختار ژنتیکی گروه‌های انسانی در پزشکی دقیق

دکتر پورنومو می‌گوید: “در عصر پزشکی دقیق، درک ساختار ژنتیکی گروه‌های انسانی برای توسعه درمان‌هایی که مفید و نه مضر باشند، حیاتی است. در گذشته، مناطق والاسیا و گینه نو به‌خوبی در نظرسنجی‌های ژنومی نمایندگی نشده‌اند.”

تاریخچه ایزوله بودن والاسیا

استاد همکار ری توبلر از دانشگاه ANU می‌گوید: “والاسیا بیش از ۴۵,۰۰۰ سال از زمان ورود نخستین گروه‌های انسانی ایزوله بوده است. مهاجران پاپوآ و آسترونزیایی که به‌تازگی وارد شده‌اند، فرهنگ والاسیا را با معرفی زبان‌های جدید که تنوع و تداخل ایجاد کردند، دوباره شکل داده‌اند و به این ترتیب، چشم‌انداز زبانی غنی‌تری را به وجود آورده‌اند.”

چالش‌های بازسازی تاریخ مهاجرت‌ها

پروفسور توبلر، که همچنین Fellow وابسته در مرکز DNA باستانی دانشگاه آدلاید است، می‌گوید: “یافته‌های ما نشان می‌دهد که مهاجرت‌های پاپوآ و آسترونزیایی به‌قدری گسترده بوده که عمدتاً نسل‌کشی اجداد نخستین مهاجران را تحت‌الشعاع قرار داده و بازسازی این مهاجرت‌های باستانی از داده‌های ژنتیکی را چالش‌برانگیز کرده است.”

حرکت‌های تاریخی و تأثیرات آن‌ها

به گفته محققان، بازسازی حرکات گذشته مردم با استفاده از داده‌های ژنتیکی مدرن به دلیل مهاجرت‌ها و حرکات تاریخی دشوار است. استاد همکار توبلر می‌گوید: “در چند هزار سال گذشته، به‌دلیل تجارت ادویه و برده‌داری، حرکت‌های زیادی در والاسیا صورت گرفته که رابطه بین جغرافیا و ژنتیک را مبهم می‌کند.”

استفاده از DNA باستانی برای درک بهتر

او ادامه می‌دهد: “آنچه ما درباره والاسیا و گینه نو می‌دانیم، تنها نوک کوه یخ است. اما استفاده از DNA باستانی می‌تواند به غلبه بر برخی از این چالش‌ها کمک کند و به ما در درک ریشه‌ها و میراث سفرهای انسانی به این منطقه که به ده‌ها هزار سال پیش برمی‌گردد، یاری رساند.”