مطالعه تازه: تأثیر خشکسالی بر حیات‌وحش و راهکارهای حفاظت

تأثیر خشکسالی بر حیات وحش

مردم در سرتاسر جهان با مشکل خشکسالی دست و پنجه نرم می‌کنند و این موضوع بر حیات وحش نیز تأثیر می‌گذارد. کمبود رطوبت به از دست رفتن زیستگاه‌ها، رقابت حیوانات برای منابع، و همچنین کم‌آبی و استرس گرمایی منجر می‌شود. اما قسمت شگفت‌انگیز ماجرا این است که بسیاری از حیوانات باید به شدت خود را با این شرایط وفق دهند.

تحقیقات جدید پیش‌بینی می‌کند که بسیاری از گونه‌های حیات وحش در ایالات متحده در دهه‌های آینده (بین سال‌های ۲۰۵۰ تا ۲۰۸۰) تقریباً پنج برابر بیشتر از گذشته (بین سال‌های ۱۹۵۰ تا ۲۰۰۵) با خشکسالی‌های یک‌ساله مواجه خواهند شد. در یک تحول حتی دراماتیک‌تر، خشکسالی‌های سه‌ساله ممکن است نزدیک به هفت برابر بیشتر از قبل رخ دهند.

دکتر مِرین ون دن بوش، نویسنده اصلی این مطالعه، گفت: “میزان افزایش مواجهه با خشکسالی برای هر گونه در تحلیل ما به شدت به غلظت‌های آینده گازهای گلخانه‌ای بستگی دارد. اما حتی در سناریوهای با غلظت پایین‌تر، تقریباً تمام مهره‌داران با خشکسالی‌های یک‌ساله و چندساله در نیمه دوم این قرن مواجه خواهند شد. پیامدها به گونه و طول خشکسالی بستگی خواهد داشت.”

به عنوان مثال، موش کانگورویی غول‌پیکر که بومی زیستگاه‌های خشک در کالیفرنیا است، به خشکسالی‌های کوتاه‌مدت عادت کرده است. با این حال، جمعیت این گونه پس از خشکسالی‌های چندساله می‌تواند به شدت کاهش یابد که تهدیدات موجود را تشدید می‌کند، از جمله از دست دادن تقریباً تمام زیستگاه تاریخی آن‌ها. این مطالعه نشان می‌دهد که بخش زیادی از محدوده باقی‌مانده موش کانگورویی غول‌پیکر به زودی ممکن است با این خشکسالی‌های طولانی‌تر بیشتر مواجه شود. دکتر ون دن بوش گفت: “این برای این گونه که هم‌اکنون در معرض خطر است، خبر خوبی نیست.”

به همین ترتیب، محدوده‌های بسیاری از گونه‌های شکار که جمعیت آن‌ها در حال حاضر در خطر نیستند، از جمله برخی از انواع مرغابی‌ها و دیگر پرندگان آبزی و همچنین پستانداران بزرگ مانند گوزن‌ها، در آینده با خشکسالی‌های یک‌ساله و سه‌ساله بیشتری روبرو خواهند شد.

تأثیرات تغییرات اقلیمی بر مدیریت حیات وحش

این روند می‌تواند پیامدهایی برای مدیریت حیات وحش و بازیابی زیستگاه‌ها داشته باشد. دانشمندان تلاش کردند تا مناطقی را شناسایی کنند که هم تنوع زیستی بالایی دارند و هم پیش‌بینی می‌شود که در آن‌ها خشکسالی به شدت افزایش یابد. هدف آن‌ها ارائه اطلاعاتی درباره مکان‌هایی بود که مدیریت آب سازگار یا بازسازی زیستگاه می‌تواند بیشترین سود را برای گونه‌های حیات وحش به ارمغان بیاورد.

آن‌ها از تکنیک‌های مدل‌سازی پیشرفته برای پیش‌بینی سناریوهای آینده بر اساس شش پیش‌بینی مختلف از شرایط دما و رطوبت استفاده کردند. سپس، فراوانی خشکسالی‌های مشاهده‌شده و پیش‌بینی‌شده را با نقشه‌های پراکندگی ۳۴۹ گونه پرنده، ۳۳۹ گونه پستاندار، ۲۸۰ گونه دوزیست و ۲۵۳ گونه خزنده مقایسه کرده و خلاصه‌های منطقه‌ای ایجاد کردند.

پس از تنظیم داده‌ها بر اساس مساحت زمین، مشخص شد که جنوب غربی ایالات متحده بالاترین تعداد گونه‌های مختلف، بالاترین تعداد گونه‌های تهدیدشده به خشکسالی و بالاترین تغییر پیش‌بینی‌شده در مواجهه با خشکسالی را دارد. دکتر زک استیل گفت: “برخی از مناطقی که انتظار می‌رود بیشترین افزایش خشکسالی را تجربه کنند، مانند جنوب غربی ایالات متحده، در حال حاضر نیز بسیار خشک هستند. بسیاری از گونه‌های ساکن در این مناطق به خشکسالی‌های دوره‌ای عادت کرده‌اند، اما نگرانی این است که اگر آن‌ها هم‌اکنون نزدیک به حد تحمل خود باشند، افزایش قابل توجه خشکسالی که انتظار داریم، می‌تواند عواقب وخیمی برای این اکوسیستم‌ها و حیات وحشی که به آن‌ها وابسته‌اند، داشته باشد.”

این تحقیق به رهبری دکتر مِرین ون دن بوش، دانشمند پسادکتری در دانشگاه ایالتی کلرادو و ایستگاه تحقیقاتی کوه‌های راکی انجام شد، به همراه نویسنده ارشد، دکتر زک استیل، اکولوژیست تحقیقاتی در ایستگاه تحقیقاتی کوه‌های راکی. دیگر نویسندگان این تحقیق شامل دکتر جنیفر کاستانزا از ایستگاه تحقیقاتی جنوبی خدمات جنگل ایالات متحده، دکتر رایان پیک از اداره ماهی و حیات وحش کالیفرنیا و دکتر جان مولا از دانشگاه ایالتی کلرادو هستند.

برای اطلاعات بیشتر، لطفاً به نشریه علمی در Communications Earth & Environment مراجعه کنید.