باور به خود، شاه‌کلید موفقیت بچه‌های کم‌بضاعت در ریاضی!

باور به خود، کلید موفقیت تحصیلی بچه‌های کم‌بضاعت

یه پژوهش جدید که توی کالج ترینیتی دوبلین انجام شده، نشون می‌ده که باور قوی به توانایی‌های خودمون تو درس خوندن، می‌تونه به بچه‌هایی که از خانواده‌های کم‌درآمد هستن کمک کنه که از پس مشکلات بربیان و تو درسشون موفق بشن. این تحقیق زیر نظر جلیان شی‌هان و دکتر کریستین هادفیلد از دانشکده‌ی روان‌شناسی انجام شده و بیشتر روی درس خوندن بچه‌های کم‌بضاعت، به‌خصوص ریاضی تمرکز داره.

تو این تحقیق از اطلاعات ۱۷۱۵ تا بچه که توی یه مطالعه‌ی طولانی‌مدت به اسم “رشد تو ایرلند” شرکت کرده بودن استفاده شده. این بچه‌ها تو سه مرحله‌ی زمانی مختلف مورد بررسی قرار گرفتن. نویسنده‌های این مقاله می‌گن که فقر واقعاً می‌تونه بچه‌ها رو عقب بندازه. خیلی از این بچه‌ها تو درسشون ضعیف‌تر عمل می‌کنن، شانس کمتری برای تموم کردن دبیرستان یا دانشگاه دارن و نمره‌های کمتری هم تو امتحان‌های دولتی می‌گیرن.

ولی این تحقیق جدید نشون می‌ده که با وجود این مشکلات، خیلی از بچه‌هایی که تو فقر زندگی می‌کنن، تو مدرسه موفق هستن. این مطالعه که تازگیا تو “مجله‌ی بریتانیایی روان‌شناسی رشد” منتشر شده، ایده‌های جدیدی درباره‌ی چیزایی که به موفقیت این بچه‌ها کمک می‌کنه، ارائه میده.

نتایج مهم این تحقیق

• نوجوان‌هایی که از خانواده‌های کم‌درآمد هستن و مشکلات روحی روانی و رفتاری کمتری دارن و باور قوی به توانایی‌های خودشون تو درس دارن، تو درس ریاضی هم عملکرد بهتری دارن.
• اگه رابطه‌ی بچه با پدر و مادرش خوب باشه، پدر و مادرشون انتظار بیشتری از درس خوندن بچه‌شون داشته باشن و خودشون هم تحصیلات بالاتری داشته باشن، اینا هم چیزایی هستن که تو پیشرفت بچه‌ها تو درس ریاضی نقش دارن.

این یافته‌ها نشون می‌ده که باور به خود تو درس خوندن و حمایت خانواده، چقدر تو موفقیت بچه‌های کم‌درآمد مهمه.

تحقیقات جدید: مدرسه‌ی معمولی، نتیجه‌ی بهتر تو ریاضی

تحقیقات نشون می‌ده که اگه بچه تو مدرسه‌ای درس بخونه که جزو برنامه‌ی DEIS نباشه، تو درس ریاضی بهتر عمل می‌کنه. دکتر کریستین هادفیلد، که استاد دانشکده‌ی روان‌شناسی هست، می‌گه: “موفقیت تو مدرسه می‌تونه یه راه اصلی برای این باشه که جوونا چرخه فقر رو بشکنن. اگه بفهمیم چه چیزایی رو درس خوندن بچه‌ها تأثیر می‌ذاره، می‌تونیم راه‌هایی رو پیدا کنیم که به بچه‌های کم‌درآمد کمک کنه و نتیجه‌ی درسشون رو بهتر کنیم.”

اون اضافه کرد: “یافته‌های ما به‌خصوص نشون میده که اگه به بچه‌ها کمک کنیم به خودشون و توانایی‌هاشون باور داشته باشن و به مشکلات روحی و رفتاریشون رسیدگی کنیم، باعث می‌شه که درس خوندشون بهتر بشه.”

جیلین شی‌هان، که اصلی‌ترین نویسنده‌ی این تحقیق بوده، گفت: “من خودم از یه جای محروم تو شمال شهر کُرک اومدم و تو مدرسه‌ای درس خوندم که الان جزو برنامه‌ی DEIS هست. این تحقیق برای من خیلی مهمه.” واقعیت تلخ اینه که موفقیت تو مدرسه، تو سیستم آموزشی الان ما، به چیزایی بستگی داره که فراتر از خود بچه هستن. تحقیق ما نشون میده که پدر و مادرها، معلم‌ها، مربی‌ها، محقق‌ها و سیاست‌گذارها چه نقش مهمی تو تلاش برای برابری تو آموزش تو این کشور دارن.

اون ادامه داد: “تحقیق ما الان به موقع انجام شده و ایده‌های خیلی خوبی رو به سیاست‌گذارها، معلم‌ها و خانواده‌ها میده تا تو این راه تلاش کنن که فاصله‌های آموزشی رو کم کنن و به همه‌ی بچه‌ها کمک کنن که به تموم پتانسیلشون برسن.” این یافته‌ها اهمیت یه رویکرد جامع و چندجانبه رو تو حمایت از موفقیت بچه‌هایی که از خانواده‌های محروم هستن، نشون میده.