مراقب باکتری‌های خطرناک در دوش‌های آنتی‌باکتریال باشید!

آیا دوش‌های حاوی نقره واقعاً مؤثر هستند؟

برای محافظت در برابر پاتوژن‌های مضر موجود در آب، بسیاری از مصرف‌کنندگان، از جمله مدیران مراکز بهداشتی، دوش‌های حاوی نقره آنتی‌میکروبیال نصب می‌کنند. اما در مقاله‌ای که در نشریه ACS ES&T Water منتشر شده، محققان اعلام کرده‌اند که این تجهیزات به هیچ عنوان یک «چاره جادویی» نیستند. در شرایط واقعی دوش گرفتن، بیشتر میکروب‌ها به اندازه کافی در معرض نقره قرار نمی‌گیرند تا کشته شوند.

با این حال، ترکیب میکروب‌های نادر در آب این دوش‌ها با هر نوع تجهیزاتی که آزمایش شده، متفاوت بود. جریانی از قطرات و مه ریزی که در حین دوش گرفتن ایجاد می‌شود، می‌تواند استنشاق یا بلعیده شود. نصب دوش‌های حاوی نقره — که یک فلز طبیعی آنتی‌میکروبیال است — یک راه مقرون به صرفه برای محافظت احتمالی در برابر پاتوژن‌های مرتبط با آب آشامیدنی (DWPIs) است. DWPIs، مانند سویه‌های Pseudomonas و Legionella، می‌توانند باعث عفونت در افرادی شوند که سیستم ایمنی ضعیفی دارند.

با این حال، محققان قبلاً گزارش داده‌اند که کاهش DWPIs با افزودن مس و نقره به سیستم آب یک ساختمان برای از بین بردن باکتری‌ها و ویروس‌ها (یعنی یونیزاسیون مس-نقره) یک راه‌حل موقتی یا جزئی است. نتایج مطالعه یونیزاسیون مس-نقره نگرانی‌هایی را در جامعه علمی ایجاد کرده است که قرار گرفتن در معرض نقره در دوش‌ها ممکن است به جای کاهش، میکروب‌ها را تقویت کند و خطر مقاومت آنتی‌میکروبی را افزایش دهد.

بنابراین، سارا-جین هیگ و همکارانش خواستند ببینند دوش‌های حاوی نقره چگونه بر ترکیب میکروبی آب تأثیر می‌گذارند. این تیم دو دوش معمولی ساخته شده از پلاستیک یا فلز را با سه تجهیز حاوی نقره مقایسه کردند — یکی با مش نقره‌ای درون دوش، دیگری با مش مسی پوشش داده شده با نقره در دوش و شلنگ، و سومی به عنوان یک ترکیب پلیمری حاوی نقره.

نتایج آزمایشات جدید بر روی سر دوش‌ها

سر دوش‌ها در آزمایشگاه شستشوی مقیاس کامل هایگ مورد آزمایش قرار گرفتند که به منظور شبیه‌سازی شرایط واقعی طراحی شده است. برخلاف ادعاهای ضد میکروبی تولیدکنندگان، نقره نتوانست غلظت‌های کلی DWPI یا تعداد باکتری‌ها را در نمونه‌های آب تحت آزمایش کاهش دهد. هایگ و تیمش بر این باورند که این نتیجه ناشی از تفاوت‌های شرایط آزمایش آن‌ها با شرایط تولیدکنندگان است.

به‌طور خاص، در این مطالعه، آب به سرعت از سر دوش خارج می‌شد، همان‌طور که در زمان دوش گرفتن اتفاق می‌افتد. اما آزمایش‌های استانداردی که تولیدکنندگان استفاده می‌کنند، میکروب‌های کشت‌شده را به مدت 16 تا 24 ساعت فقط در معرض ماده نقره قرار می‌دهند که تیم تحقیقاتی معتقد است این زمان مناسب و واقع‌گرایانه نیست.

اگرچه غلظت کلی پاتوژن‌ها در نمونه‌های آب بین سر دوش‌های استاندارد و نقره‌ای تفاوتی نداشت، اما ترکیب میکروبیوم متفاوت بود. جمعیت میکروب‌ها در هر یک از وسایل حاوی نقره متفاوت بود که نشان می‌دهد نحوه ادغام نقره در سر دوش‌ها اهمیت دارد و میکروب‌های نادر بیشتر تفاوت‌ها را توضیح می‌دهند.

آزمایش‌های بیشتر تیم نشان می‌دهد که میکروب‌ها در سر دوش‌های حاوی نقره ممکن است بیشتر در معرض تشکیل جوامع میکروبی به نام بیوفیلم‌ها در پاسخ به محیط استرس‌زا باشند. علاوه بر این، بیوفیلم‌ها ممکن است ارتباط بین تعداد گونه‌های مختلف و سن سر دوش را توضیح دهند، زیرا این جوامع به عنوان مخازن DWPIs عمل می‌کنند.

هایگ می‌گوید: “این یافته‌ها نیاز به استانداردهای آزمایش بهبود یافته، ارزیابی عملکرد در شرایط واقعی و راه‌حل‌های نوآورانه برای کاهش خطرات میکروبی در سیستم‌های آب را تأکید می‌کند که به نفع مصرف‌کنندگان و جمعیت‌های آسیب‌پذیر است.” نویسندگان این تحقیق به تأمین مالی بنیاد ملی علوم اشاره می‌کنند.