آنژین قلبی: علل، نشانه‌ها و راه‌های جلوگیری از حمله قلبی

مروری بر آنژین

آنژین چیست؟

آنژین به معنای درد یا ناراحتی در قفسه سینه است که زمانی رخ می‌دهد که قلب شما به اندازه کافی خون غنی از اکسیژن دریافت نمی‌کند. در نتیجه، قلب شما ممکن است برای جبران این کمبود، سریع‌تر و سخت‌تر بتپد که این امر می‌تواند باعث ایجاد درد قابل توجهی شود. آنژین یک بیماری نیست، بلکه یک علامت و نشانه‌ای از بیماری قلبی است.

حدود ۱۰ میلیون نفر در ایالات متحده به آنژین مبتلا هستند. بنابراین، اگر شما این علامت را دارید، مطمئناً تنها نیستید. مهم است که بیشتر درباره آنژین، علل آن و نحوه مدیریت آن در زندگی روزمره‌تان بیاموزید.

مهم: آنژین می‌تواند نشانه‌ای از حمله قلبی باشد. اگر درد قفسه سینه غیرمنتظره یا شدیدی دارید، فوراً با شماره ۹۱۱ تماس بگیرید.

احساس آنژین چگونه است؟

بیشتر افرادی که به آنژین مبتلا هستند، از درد یا فشار در قفسه سینه شکایت دارند. برخی از آنها احساس فشردگی یا تنگی در قفسه سینه را توصیف می‌کنند. عده‌ای دیگر می‌گویند که این احساس شبیه به سوء هاضمه است. همچنین، برخی افراد می‌گویند که توصیف آنژین با کلمات دشوار است.

این ناراحتی معمولاً از پشت استخوان سینه آغاز می‌شود و گاهی ممکن است نتوانید دقیقاً محل درد را مشخص کنید. درد یا ناراحتی که در قفسه سینه احساس می‌کنید، ممکن است به سایر قسمت‌های بالای بدن مانند گردن، فک، شانه‌ها، بازوها، کمر یا شکم نیز گسترش یابد.

کمبود اکسیژن به قلب می‌تواند علائم دیگری به نام معادل‌های آنژین ایجاد کند. این علائم شامل:

• خستگی
• تهوع یا استفراغ
• تنگی نفس
• تعریق زیاد

آنژین به صورت درد، فشار یا فشردگی در قفسه سینه احساس می‌شود و این ناراحتی ممکن است به سایر قسمت‌های بالای بدن مانند بازوها یا فک گسترش یابد.

انواع مختلف آنژین

چهار نوع اصلی آنژین وجود دارد:

• آنژین پایدار
• آنژین ناپایدار
• آنژین میکروواسکولار
• آنژین پرینزمتال (متغیر)

آنژین پکتوریس چیست؟

آنژین پکتوریس نام دیگری برای آنژین پایدار است. این حالت به درد یا ناراحتی کوتاه‌مدت در قفسه سینه اشاره دارد که به صورت الگوهای قابل پیش‌بینی بروز می‌کند.

آنژین چگونه با حمله قلبی متفاوت است؟

هر دو آنژین و حمله قلبی نتیجه بیماری عروق کرونر هستند. اما آنژین به قلب شما آسیب دائمی نمی‌زند، در حالی که حمله قلبی این کار را انجام می‌دهد. این به این دلیل است که آنژین نشان‌دهنده کاهش موقت جریان خون به قلب شماست، در حالی که حمله قلبی باعث کاهش طولانی‌مدت جریان خون می‌شود. در این دوره، بخشی از عضله قلب شروع به مردن می‌کند.

تفاوت کلیدی دیگر در این است که چه چیزی باعث می‌شود درد از بین برود. استراحت یا دارو (نیتروگلیسیرین) باعث می‌شود آنژین پایدار در عرض چند دقیقه از بین برود. اما اگر شما در حال تجربه حمله قلبی باشید، استراحت یا دارو نمی‌تواند علائم شما را تسکین دهد.

آنژین پایدار نیاز به مراقبت فوری ندارد مگر اینکه درد شما به طور ناگهانی بدتر شود یا با استراحت یا دارو از بین نرود. حمله قلبی یک وضعیت اضطراری تهدیدکننده زندگی است که نیاز به توجه پزشکی فوری دارد. هیچ کاری نمی‌توانید به تنهایی برای بهبود آن انجام دهید.

به همین دلیل مهم است که با یک ارائه‌دهنده خدمات بهداشتی درباره آنژین خود صحبت کنید و بیاموزید که «عادی» برای شما چیست. از ارائه‌دهنده خود بپرسید چه چیزی برای شما غیرعادی است و چه زمانی باید با شماره ۹۱۱ تماس بگیرید.

علائم و علل آنژین

علت آنژین چیست؟

کاهش جریان خون به قلب شما (ایسکمی میوکارد) باعث بروز آنژین می‌شود. چندین مشکل در عروق کرونر شما می‌تواند مانع از رسیدن خون کافی به قلب شما شود. این مشکلات شامل:

• بیماری عروق کرونر (CAD): این شایع‌ترین علت آنژین است. این وضعیت زمانی رخ می‌دهد که پلاک (یک ماده چرب و مومی) در عروق کرونر شما که خون را به قلب تأمین می‌کنند، جمع می‌شود. این عروق باریک یا سخت می‌شوند (آترواسکلروزیس) و جریان خون به قلب شما کاهش می‌یابد.
• بیماری میکروواسکولار کرونر: این وضعیت در زنان و افرادی که در زمان تولد به عنوان زن شناسایی شده‌اند (AFAB) بیشتر از مردان و افرادی که به عنوان مرد شناسایی شده‌اند (AMAB) شایع است. این بیماری دیواره‌های رگ‌های خونی کوچک را که از عروق کرونر شما منشعب می‌شوند، آسیب می‌زند. این رگ‌ها در آزمایش‌های معمول برای CAD دیده نمی‌شوند و نیاز به آزمایش‌های خاصی دارند که در همه مراکز پزشکی در دسترس نیست.
• اسپاسم عروق کرونر: عروق کرونر شما به طور مکرر منقبض (تنگ) و سپس باز می‌شوند. این اسپاسم‌ها به طور موقت جریان خون به قلب شما را محدود می‌کنند. شما می‌توانید اسپاسم‌های کرونر داشته باشید بدون اینکه به بیماری عروق کرونر مبتلا باشید. این ممکن است با آزمایش‌های معمول برای CAD تشخیص داده نشود و نیاز به آزمایش‌های خاصی دارد که در همه مراکز پزشکی در دسترس نیست.

عوامل خطر آنژین

عوامل خطر زیادی برای آنژین وجود دارد. برخی از این عوامل خطر مشکلات قلبی را که مستقیماً باعث آنژین می‌شوند، افزایش می‌دهند، مانند بیماری عروق کرونر. سایر عوامل میزان خون غنی از اکسیژن که می‌تواند به قلب شما برسد را محدود می‌کنند.

برخی از عوامل خطر (مانند پیری) قابل تغییر نیستند. شما ممکن است بتوانید برخی دیگر را از طریق تغییرات سبک زندگی و داروها مدیریت کنید. با ارائه‌دهنده خود درباره چگونگی کاهش خطر خود صحبت کنید.

• کم‌خونی (کاهش گلبول‌های قرمز)
• استرس مزمن
• دیابت
• رژیم غذایی غنی از چربی‌های اشباع، چربی‌های ترانس، شکر، سدیم یا کربوهیدرات‌های تصفیه‌شده
• نوشیدن الکل زیاد

آلودگی هوای ناشی از ذرات و عوامل خطر بیماری قلبی

آلودگی هوای ناشی از ذرات (مانند گرد و غبار ناشی از جاده‌ها، مزارع یا سایت‌های ساختمانی) می‌تواند به مشکلات قلبی منجر شود. عوامل دیگری که می‌توانند خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی را افزایش دهند شامل:

• سابقه خانوادگی بیماری قلبی در سنین پایین
• نارسایی قلبی
• بیماری دریچه قلب
• فشار خون بالا
• کلسترول بالا
• کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک (بزرگ شدن قلب)
• التهاب
• قرارگیری طولانی‌مدت در معرض دود سیگار
• سندرم متابولیک
• عدم تحرک کافی (بی‌تحرکی)
• چاقی
• سن بالا (بیش از ۴۵ سال برای مردان و افراد AMAB، بیش از ۵۵ سال برای زنان و افراد AFAB)
• سیگار کشیدن، ویپینگ یا استفاده از سایر محصولات تنباکو
• استفاده از مواد مخدر خیابانی

مدیریت و درمان آنژین

چگونه آنژین درمان می‌شود؟

پزشک شما به درمان مشکل قلبی که باعث آنژین شما شده می‌پردازد. اهداف درمان شامل بهبود جریان خون به قلب و کاهش خطر عوارض است. پزشک شما معاینه فیزیکی انجام داده و آزمایش‌هایی برای شناخت بهتر وضعیت شما و تعیین بهترین درمان‌ها انجام می‌دهد.

گزینه‌های درمانی رایج شامل:

• داروهای ضد انعقاد یا ضد پلاکتی برای کاهش خطر لخته شدن خون
• داروهای فشار خون
• داروهای کلسترول
• داروهایی که به‌طور خاص برای درمان آنژین استفاده می‌شوند
• تغییرات سبک زندگی
• عمل جراحی بای‌پس عروق کرونر (CABG)
• مداخله عروق کرونر از راه پوست (PCI)، که به آن آنژیوپلاستی و استنت‌گذاری نیز گفته می‌شود

حتی با درمان، برخی افراد همچنان دچار آنژین می‌شوند. پزشک شما ممکن است دارویی تجویز کند که به سرعت عروق خونی شما را در زمان درد باز کند. نیتروگلیسیرین داروی رایج برای آنژین است.

فشار درمانی خارجی تقویت‌شده (EECP) گزینه دیگری برای افرادی است که همچنان درد دارند. این درمان با اعمال فشار به پاهای پایین شما، به بهبود جریان خون به قلب کمک می‌کند و ممکن است به کاهش آنژین شما کمک نماید.

چگونه می‌توانم در خانه آنژین را مدیریت کنم؟

با پزشک خود در مورد نحوه مدیریت آنژین در زندگی روزمره صحبت کنید. آن‌ها بر اساس نوع آنژین شما و علل آن، مشاوره‌هایی ارائه خواهند داد. برخی نکات عمومی شامل:

• نگهداری از یک ثبت‌نام از حملات آنژین. تاریخ و زمان، احساسات و محرک‌های ممکن (فعالیت‌ها، احساسات، آب و هوا و غیره) را شامل کنید. همچنین سطح درد را در مقیاس ۱ تا ۱۰ ثبت کنید و این اطلاعات را با پزشک خود به اشتراک بگذارید.
• بدانید چه زمانی باید برای کمک اضطراری تماس بگیرید.
• داروها را طبق تجویز پزشک مصرف کنید.
• سعی کنید از محرک‌هایی که منجر به حمله آنژین می‌شوند، دوری کنید.

اگر دچار آنژین هستید، ممکن است نگران باشید که چه چیزهایی می‌تواند حمله آنژین را تحریک کند. ممکن است بپرسید آیا برای شما ایمن است که فعالیت‌های زیر را انجام دهید:

• رانندگی
• ورزش یا شرکت در ورزش‌های رقابتی
• داشتن رابطه جنسی
• کار در شغلی که شامل کار دستی است

با پزشک خود در مورد اینکه کدام فعالیت‌ها برای شما ایمن هستند صحبت کنید. بسیاری از افراد می‌توانند روال عادی خود را ادامه دهند، اما باید دارو را در صورت بروز حمله آنژین همراه داشته باشند. ممکن است نیاز باشد از بلند کردن اجسام سنگین یا سایر کارهای سخت که می‌تواند حمله آنژین را تحریک کند، خودداری کنید. اما پزشک شما بر اساس وضعیت فردی شما راهنمایی خواهد کرد.

چگونه می‌توانم از آنژین جلوگیری کنم؟

شما می‌توانید با زندگی سالم برای قلب، از آنژین جلوگیری کنید. این مراحل را برای بهبود سلامت قلب خود دنبال کنید:

• از سیگار کشیدن و تمامی محصولات تنباکو خودداری کنید. همچنین از قرارگیری در معرض دود سیگار دیگران پرهیز کنید.
• یک رژیم غذایی سالم برای قلب داشته باشید. رژیم DASH و رژیم مدیترانه‌ای گزینه‌های خوبی هستند. مصرف چربی اشباع، چربی ترانس، شکر و سدیم را کاهش دهید.
• راه‌های جدیدی برای مدیریت استرس پیدا کنید. سعی کنید مدیتیشن، یوگا یا صحبت با یک مشاور یا دوست را امتحان کنید. نوشتن در روزنامه نیز راهی دیگر برای پردازش احساسات و نگرانی‌هاست.
• وزن خود را در حد سالم نگه دارید. از پزشک خود بپرسید که هدف شما چه باید باشد و از او مشاوره بگیرید که چگونه به آن هدف برسید.
• عوامل خطر بیماری عروق کرونر را مدیریت کنید. این عوامل شامل فشار خون بالا، کلسترول بالا، تری‌گلیسیرید بالا و دیابت هستند.
• بیشتر حرکت کنید. سعی کنید حداقل ۱۵۰ دقیقه (۲.۵ ساعت) در هفته ورزش کنید. پیاده‌روی کنید یا فعالیت‌های دیگری که دوست دارید را پیدا کنید. یک دوست پیدا کنید تا با شما همراه شود.
• داروهای تجویز شده توسط پزشک قلب خود را مصرف کنید. بسیاری از این داروها نشان داده‌اند که علائم آنژین شما را کاهش یا از بین می‌برند.

مراقبت‌های قلبی

مراقبت‌های قلبی برای کودکان

زندگی با آنژین

کی باید با پزشک خود تماس بگیرم؟

اگر شما:

• سوالی یا نگرانی درباره برنامه درمانی خود دارید،
• عوارض جانبی از داروهای خود تجربه می‌کنید،
• علائم جدید یا بدتر شدن علائم را مشاهده می‌کنید،

کی باید به اورژانس بروم؟

اگر علائم حمله قلبی یا سکته مغزی دارید، با شماره ۹۱۱ یا شماره اضطراری محلی خود تماس بگیرید. این موارد اورژانس‌های تهدیدکننده زندگی هستند که نیاز به مراقبت فوری دارند. همچنین می‌توانید علائم را چاپ کرده و در دسترس داشته باشید و این اطلاعات را با عزیزان خود به اشتراک بگذارید.

شما همچنین باید با شماره ۹۱۱ تماس بگیرید اگر آنژین پایدار شما ناگهان بدتر شود یا با استراحت یا درمان بهبود نیابد.

آنژین یکی از علائم شایع بیماری قلبی است. بسیاری از افراد می‌توانند آنژین خود را با شناخت محرک‌ها و دانستن زمان استراحت یا مصرف دارو مدیریت کنند. اما گاهی اوقات، آنژین می‌تواند نشانه‌ای از حمله قلبی باشد. دانستن زمان تماس برای کمک اضطراری می‌تواند جان شما را نجات دهد.

با پزشک خود درباره آنژین خود صحبت کنید. مطمئن شوید که تفاوت بین آنژین “عادی” و علائم شدیدتر که نیاز به مراقبت اضطراری دارند را بدانید.