کشف فسیل‌ها: چگونه اروپا با یخبندان تغییر کرد؟

تغییرات جامعه حیوانی در جنوب اروپا بر اساس فسیل‌ها

فسیل‌های مربوط به بیش از ۶۰۰,۰۰۰ سال پیش نشان می‌دهند که چگونه جامعه حیوانی جنوب اروپا در نوسانات آب و هوایی گرم و سرد تغییر کرده است. این یافته‌ها در مطالعه‌ای که در تاریخ ۲۳ اکتبر ۲۰۲۴ در نشریه دسترسی آزاد PLOS ONE منتشر شده، توسط بنیامینو مکوزی از دانشگاه ساپینزا در رم و همکارانش ارائه شده است.

محل نوتارکیریکو به عنوان منبعی ارزشمند برای اطلاعات مربوط به دوره‌های ابتدایی و میانه پلستوسن شناخته شده است و فسیل‌های آن به حدود ۶۹۵ تا ۶۱۴ هزار سال پیش برمی‌گردد. نویسندگان این مطالعه فسیل‌های پستانداران موجود در این محل را بررسی کرده و ارتباط آن‌ها را با شرایط آب و هوایی در طول زمان تحلیل کردند.

محققان اشاره می‌کنند که نخستین دوره مستند شده در نوتارکیریکو با یک دوره نسبتاً گرم همزمان بوده است، که شواهد فسیلی از موجوداتی همچون اسب آبی (Hippopotamus) و کرگدن (Stephanorhinus) و همچنین گوزن‌ها و میمون‌های ماکاک را شامل می‌شود. این شواهد نشان می‌دهند که این منطقه احتمالاً دارای جنگل‌ها، استپ‌ها و دریاچه‌ها یا برکه‌ها بوده است.

اما حدود ۶۶۰ هزار سال پیش، میمون‌های ماکاک و اسب‌های آبی، که هر دو از حیوانات مناطق گرم هستند، ناپدید شدند. جامعه پستانداران به سمت نوعی که توسط فیل‌های دندان‌راست (Palaeoloxodon antiquus) و حیوانات مشابه گاو مانند بایسون چوبی پلستوسن (Bison schoetensacki) غالب شده بود، تغییر کرد و تعداد کمی گوزن در آن وجود داشت. این تغییرات نشان می‌دهد که منطقه احتمالاً بازتر بوده و جنگل‌های کمتری داشته و نمایانگر یک آب و هوای سردتر بوده است، زیرا این دوره به عنوان یکی از گسترده‌ترین یخ‌زدگی‌های پلستوسن شناخته می‌شود.

فسیل‌های نوتارکیریکو و تغییرات اقلیمی

فسیل‌هایی که از لایه‌های بالایی رسوبات در نوتارکیریکو به‌دست آمده، شامل تعداد زیادی گوزن است که از درختچه‌ها و درختان چوبی تغذیه می‌کردند. این موضوع نشان می‌دهد که احتمالاً آب و هوا دوباره گرم شده و منطقه با جنگل‌ها پر شده است. علاوه بر اینکه این فسیل‌ها تغییرات اقلیمی آن زمان را منعکس می‌کنند، شواهد فسیلی در نوتارکیریکو اطلاعات بیشتری درباره نحوه و زمان جابه‌جایی گونه‌های مختلف به داخل و خارج از اروپا در دوره پلیستوسن ارائه می‌دهند.

فسیل‌های به‌دست‌آمده در این مکان شامل برخی از قدیمی‌ترین شواهد شناخته‌شده در سراسر اروپا از فیل‌های راست‌دندان (Palaeoloxodon antiquus) و گوزن قرمز (Cervus elaphus) است. همچنین، برخی از قدیمی‌ترین شواهد شناخته‌شده از شیر غار (Panthera spelaea) در جنوب غربی اروپا نیز در اینجا وجود دارد.

نویسندگان این مقاله اضافه می‌کنند: «نتایج این تحقیق اهمیت از سرگیری فعالیت‌های حفاری و پژوهش در سایت‌هایی را که در گذشته حفاری شده‌اند، و همچنین بازبینی مجموعه‌های قدیمی موزه‌ها که اغلب فراموش می‌شوند، نشان می‌دهد.» با ادغام بررسی مجموعه‌های دیرینه‌شناسی جمع‌آوری‌شده در گذشته با مطالعه مواد منتشر نشده از تحقیقات جدید، امکان مشاهده واکنش اکوسیستم‌های زمینی به تقریباً ۱۰۰,۰۰۰ سال تغییرات اقلیمی فراهم شده است.

این تحقیق بخشی از پروژه تحقیقاتی جدید LATEUROPE است که توسط دکتر ماری هلن مونسل هماهنگ می‌شود و با اجازه از سرویس باستان‌شناسی، هنرهای زیبا و منظر باسیلیکاتا، مدیریت منطقه‌ای موزه‌های باسیلیکاتا و موزه‌ها و پارک‌های باستان‌شناسی ملفی و ونوزا انجام می‌شود. این پروژه همچنین شامل مطالعه مجموعه‌های حفظ‌شده در موزه باستان‌شناسی ملی “ماریو توریلی” و پارک پالئولیتیک نوتارکیریکو است.