سقف‌های بلند، افت تحصیلی دانشجویان را تشدید می‌کنند

چرا در امتحانات نهایی دانشگاهی عملکرد ضعیف‌تری داشتید؟

آیا تاکنون به این فکر کرده‌اید که چرا در امتحان نهایی دانشگاهی که در یک سالن بزرگ یا ورزشگاه برگزار شد، عملکردی بدتر از آنچه انتظار داشتید داشتید، با وجود ساعت‌ها، روزها و هفته‌ها مطالعه؟ حالا یک دلیل واقعی برای این موضوع دارید: سقف‌های بلند.

تحقیقات جدیدی از دانشگاه استرالیای جنوبی و دانشگاه دیکین نشان داده است که بین اتاق‌های با سقف بلند و نتایج ضعیف‌تر در امتحانات ارتباط وجود دارد. مطالعه‌ای که در مجله روانشناسی محیطی منتشر شده و به رهبری دکتر ایزابل باور، پژوهشگر دانشگاه UniSA با تخصص در معماری و روانشناسی، و همکاری با دکتر جکلین برودبنت، استاد روانشناسی آموزشی دانشگاه دیکین انجام شده، نشان می‌دهد که طراحی ساختمان بر توانایی ما در انجام وظایف تأثیر می‌گذارد.

دکتر باور و تیمش داده‌های ۱۵,۴۰۰ دانشجوی کارشناسی را که بین سال‌های ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۹ در سه پردیس یک دانشگاه استرالیایی تحصیل می‌کردند، تحلیل کردند و نتایج امتحانات دانشجویان را با ارتفاع سقف اتاقی که در آن امتحان می‌دادند مقایسه کردند. پس از در نظر گرفتن تفاوت‌های فردی دانشجویان و عملکرد قبلی آن‌ها در دروس، آن‌ها متوجه شدند که دانشجویان در اتاق‌های با سقف بلند، نمرات کمتری از آنچه انتظار می‌رفت کسب کردند.

پژوهشگران به عواملی از جمله سن، جنسیت، زمان سال هنگام برگزاری امتحان و اینکه آیا دانشجویان تجربه قبلی در امتحانات دروس مورد بررسی داشته‌اند یا نه، توجه کردند. دکتر باور می‌گوید که شناسایی اینکه آیا این موضوع به دلیل مقیاس خود اتاق است یا عواملی مانند تراکم دانشجویان و عایق‌بندی ضعیف، که به نوبه خود منجر به نوسانات دما و کیفیت هوا می‌شود، دشوار است. تمامی این عوامل می‌توانند بر مغز و بدن تأثیر بگذارند.

دکتر باور می‌افزاید: “این فضاها معمولاً برای مقاصد دیگری غیر از امتحانات طراحی شده‌اند، مانند ورزشگاه‌ها، نمایشگاه‌ها، رویدادها و اجراها.”

تأثیر اتاق‌های بزرگ با سقف‌های بلند بر عملکرد دانش‌آموزان

نکته کلیدی این است که اتاق‌های بزرگ با سقف‌های بلند به نظر می‌رسد به ضرر دانش‌آموزان تمام می‌شود. ما باید درک کنیم که چه مکانیزم‌های مغزی در این زمینه دخیل هستند و آیا این موضوع به طور یکسان بر همه دانش‌آموزان تأثیر می‌گذارد.

نتایج این تحقیق از آزمایش‌هایی که دکتر باور با استفاده از واقعیت مجازی (VR) انجام داده، حمایت می‌کند. در این آزمایش‌ها، فعالیت مغزی شرکت‌کنندگان در اتاق‌های مختلف اندازه‌گیری شده و سایر عوامل مانند دما، نور و صدا کنترل شده‌اند. با استفاده از تکنیکی به نام الکتروانسفالوگرافی (EEG)، که در آن الکترودهایی به پوست سر متصل می‌شوند تا ارتباط سلول‌های مغزی را اندازه‌گیری کنند، تیم او اندازه اتاق‌ها را تغییر داد و در عین حال پاسخ مغز را ثبت کرد. آن‌ها همچنین ضربان قلب، تنفس و تعریق را اندازه‌گیری کردند تا ببینند آیا فرد می‌تواند به‌طور ناخودآگاه تغییرات محیطی را تشخیص دهد یا خیر.

در این آزمایش‌های VR، آن‌ها متوجه شدند که صرفاً نشستن در یک اتاق بزرگ باعث فعالیت مغزی مرتبط با تمرکز بر یک وظیفه دشوار می‌شود. این موضوع آن‌ها را به این فکر انداخت که آیا عملکرد در فضاهای بزرگ کاهش می‌یابد یا خیر. دکتر باور می‌گوید: “بر اساس این نتایج، ما کنجکاو بودیم که یافته‌های آزمایشگاهی خود را به یک مجموعه داده واقعی اعمال کنیم و ببینیم آیا بودن در یک فضای بزرگ مانند سالن ورزشی در حین تمرکز بر یک وظیفه مهم، منجر به عملکرد ضعیف‌تری می‌شود یا خیر.”

استاد یار، دکتر جکلی بروادبنت، می‌گوید: “امتحانات بیش از ۱۳۰۰ سال بخشی کلیدی از سیستم آموزشی ما بوده و مسیر شغلی و زندگی دانش‌آموزان را شکل داده است.” در استرالیا، بسیاری از دانشگاه‌ها و مدارس از فضاهای بزرگ داخلی برای برگزاری امتحانات استفاده می‌کنند تا لجستیک و هزینه‌ها را بهینه کنند. او تأکید می‌کند: “شناسایی تأثیر بالقوه محیط فیزیکی بر عملکرد دانش‌آموزان و انجام تنظیمات لازم برای اطمینان از اینکه همه دانش‌آموزان فرصت برابر برای موفقیت داشته باشند، بسیار مهم است.”

او ادامه می‌دهد: “این یافته‌ها به ما این امکان را می‌دهند که ساختمان‌هایی که در آن‌ها زندگی و کار می‌کنیم را بهتر طراحی کنیم تا بتوانیم به بهترین نحو عمل کنیم.”