کشف راز اتصال سیگنال‌های التهابی مغز و بدن در جمجمه

تحقیقات جدید درباره ارتباط سیستم ایمنی مغز و بدن

تحقیقات جدیدی که توسط مؤسسه روانپزشکی، روانشناسی و علوم اعصاب (IoPPN) در کالج کینگ لندن انجام شده، بینش‌های ارزشمندی درباره ارتباط سیستم ایمنی مغز و بدن ارائه می‌دهد. این تحقیق به شناسایی مراکز ارتباطی کلیدی در سینوس‌های دورال و مغز استخوان جمجمه در قسمت پشتی سر پرداخته است. این پژوهش که با حمایت مالی مرکز تحقیقات بیومدیکال ماودسلی (BRC) و مؤسسه ملی تحقیقات بهداشت و مراقبت (NIHR) انجام شده و در مجله Brain منتشر شده، از تکنیک‌های تصویربرداری عصبی استفاده کرده است تا نشان دهد سینوس‌های دورال، که ناحیه‌ای در پشت سر است و خون کم‌اکسیژن را از مغز تخلیه می‌کند، و همچنین مغز استخوان جمجمه به عنوان یک رابط احتمالی بین سیستم‌های ایمنی مرکزی و محیطی عمل می‌کنند.

در حالی که سیستم ایمنی مرکزی از مغز در برابر عفونت و بیماری محافظت می‌کند، سیستم ایمنی محیطی به نظارت و پاسخ به تهدیدات در سایر قسمت‌های بدن می‌پردازد. این مطالعه که به طور سنتی تصور می‌شد این دو سیستم به دلیل وجود مانع خون و مغز به طور مستقل عمل می‌کنند، یک پیوند بالقوه بین این دو سیستم را برجسته می‌کند و پیشنهاد می‌دهد که ممکن است آن‌ها از طریق مکانیزم‌های دیگر بر یکدیگر تأثیر بگذارند.

تحقیقات قبلی افزایش‌های قابل توجهی در نشانگرهای التهابی در هر دو مغز و بدن در افراد مبتلا به افسردگی مشاهده کرده‌اند، اما هیچ ارتباط مستقیمی بین آن‌ها برقرار نشده است. محققان یک مجموعه داده از ۵۱ بزرگسال مبتلا به افسردگی و همچنین ۲۵ شرکت‌کننده سالم هم‌سن را که به عنوان بخشی از مطالعه BIODEP برای بررسی نقش فرآیندهای التهابی در افسردگی استخدام شده بودند، تحلیل کردند. هر شرکت‌کننده قبل از انجام اسکن PET و MRI در طول جمع‌آوری داده‌های اولیه، یک نمونه خون ارائه داد. نشانگرهای التهابی محیطی از خون ارزیابی شدند در حالی که فعالیت التهابی در قشر سینگولیت قدامی، مغز استخوان جمجمه و سینوس‌های دورال با استفاده از PET که به چگالی سلول‌های ایمنی حساس است، مورد بررسی قرار گرفت.

تحلیل داده‌ها و ارتباط التهاب در مغز و بدن

تحلیل داده‌ها نشان داد که فعالیت التهابی در سینوس‌های دورال و مغز جمجمه، که محققان آن را به عنوان یک مخزن بالقوه از سلول‌های ایمنی شناسایی کرده‌اند، به‌طور نزدیکی با فعالیت التهابی در بدن و مغز مرتبط است. این ارتباط در افراد مبتلا به افسردگی و همچنین در گروه‌های کنترل سالم مشاهده شد. جالب است که این ارتباط در سینوس‌های دورال قوی‌تر از مغز جمجمه بود.

دکتر جولیا شوبرت، پژوهشگر ارشد در دانشگاه کینگ و نویسنده اصلی این مطالعه، گفت: «با وجود تحقیقات گسترده در مورد سیستم‌های ایمنی مرکزی و محیطی، جمجمه همیشه به عنوان یک مکان مورد توجه در تحقیقات اسکن نادیده گرفته شده و به عنوان موضوعی غیرمهم کنار گذاشته شده است.» او افزود: «مطالعه ما نشان می‌دهد که رابط بین جمجمه و مغز ممکن است حلقه مفقوده‌ای باشد که به دنبالش بودیم؛ یک واسطه بین دو مجموعه سیگنال که تا کنون به وضوح با یکدیگر مرتبط نبودند.»

محققان اکنون می‌خواهند این موضوع را با شرایط دیگر به‌طور دقیق‌تری بررسی کنند تا بهتر بفهمند این رابطه چگونه است. براندی ایف، نویسنده اول این مطالعه از دانشگاه کینگ، گفت: «شرایط زیادی وجود دارد که التهاب در آن‌ها نقش دارد. با ایجاد این ارتباط، می‌توانیم بهتر درک کنیم که چگونه ایمنی محیطی با عملکرد مغز و سلامت روان تعامل دارد.» او همچنین اشاره کرد: «با حرکت علم و پزشکی به سمت رویکردی جامع‌تر، در نظر گرفتن پاسخ‌های ایمنی در سراسر مغز و بدن می‌تواند در پیشرفت درمان بسیاری از اختلالات، از جمله افسردگی، ارزشمند باشد.»

والریا موندلی، نویسنده همکار و استاد بالینی روان‌عصبی ایمنی‌شناسی در دانشگاه کینگ و هم‌رهبر موضوع اختلالات روانی و خلقی در مرکز تحقیقات NIHR ماودسلی، گفت: «مطالعه ما نشان می‌دهد که اگرچه التهاب محیطی و مغزی به نظر نمی‌رسد که به‌طور مستقیم مرتبط باشند، اما مناطقی از جمجمه وجود دارد که به نظر می‌رسد به عنوان «چراغ‌های راهنما» بین این دو عمل می‌کنند.» او افزود: «تمرکز بر بررسی سطوح التهاب در این مناطق می‌تواند اطلاعات دقیق‌تری از آنچه در مغز در حال وقوع است به ما بدهد و در شناسایی بیمارانی که به درمانی برای کاهش التهاب نیاز دارند، کمک کند.» او همچنین بیان کرد: «علاوه بر این، این مناطق می‌توانند به طور خاص هدف درمان‌های آینده قرار گیرند تا اثر التهاب افزایش یافته در مغز را برای افسردگی و سایر شرایط مرتبط با ایمنی کاهش دهند.»