تنوع زیستی: چگونه ثروت آینده سیاره را شکل می‌دهد؟

تحقیقی جدید درباره ارتباط ثروت و تنوع زیستی

یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که درک پیچیده‌تری از چگونگی ارتباط ثروت و تنوع زیستی می‌تواند به جوامع کم‌درآمد کمک کند تا به سطوح تنوعی دست یابند که معمولاً با مناطق ثروتمندتر مرتبط است. پژوهشگران مدت‌هاست که متوجه شده‌اند مناطقی که ثروت بیشتری دارند، معمولاً تنوع زیستی بالاتری نیز دارند، پدیده‌ای که به آن «اثر لوکس» گفته می‌شود. با این حال، مکانیزم‌هایی که ثروت را به تنوع زیستی تبدیل می‌کنند، به‌طور نسبی کمتر مورد بررسی قرار گرفته‌اند. مادهو سودان کتی، استاد یار جنگلداری و منابع محیطی در دانشگاه ایالتی کارولینای شمالی، گفت که چارچوب‌بندی تنوع زیستی به‌عنوان یک لوکس، توانایی مردم در ایجاد آن را تضعیف می‌کند.

کتی گفت: “تنوع زیستی یک لوکس نیست، بلکه چیزی است که می‌توانیم در شهرها پرورش دهیم. این تنها یک محصول جانبی غیرفعال ثروت نیست. به جای اینکه فقط به همبستگی ثروت و تنوع زیستی تکیه کنیم، می‌خواستیم بفهمیم که تنوع زیستی چگونه با فشارها و سیستم‌های اجتماعی مختلف تلاقی می‌کند.”

برای این کار، پژوهشگران با خود زمین شروع کردند. با تجزیه و تحلیل ویژگی‌های مشترک مناطق با تن diversidade زیستی بالا، آن‌ها توانستند به‌طور معکوس فرآیندهایی را که تنوع زیستی را ترویج می‌کنند و ساختارهای اجتماعی که اجازه می‌دهند این فرآیندها رخ دهند، کشف کنند. کتی به این موضوع به‌عنوان «چارچوب اجتماعی-اکولوژیکی» اشاره کرد که بررسی می‌کند چگونه طبیعت تحت تأثیر اقدامات انسانی در یک زمینه اجتماعی شکل می‌گیرد.

کتی گفت: “اجتماعاً، بازیگرانی دارید که درباره استفاده و مدیریت زمین تصمیم می‌گیرند. شخصی تصمیم می‌گیرد که زمین چگونه استفاده شود، خواه این یک شهر باشد که تصمیم می‌گیرد کجا پارک بسازد یا زون‌بندی برای صنعت.”

تأثیرات اجتماعی بر تنوع زیستی

افرادی که در حیاط‌های خود تصمیم می‌گیرند چه کاری انجام دهند، خواه بخواهند چمن‌زاری داشته باشند، خواه باغی دوستدار گرده‌افشان‌ها یا هر چیز دیگری، بخشی از آنچه این مطالعه به عنوان چارچوب POSE می‌نامد، محسوب می‌شوند. به جای تکیه بر عبارات همچون “لوکس“، این چارچوب چهار عامل اجتماعی را توصیف می‌کند که تعیین می‌کند چگونه یک فرد، گروه اجتماعی یا نهاد می‌تواند بر تنوع زیستی تأثیر بگذارد: قدرت، اهداف، زمینه اجتماعی/اکولوژیکی و تلاش.

هر یک از اجزای این چارچوب نمایانگر نقطه‌ای از تأثیر است که جوامع می‌توانند برای تقویت تنوع زیستی از آن بهره ببرند و ممکن است در توضیح اثر لوکس مؤثر باشد. به عنوان مثال، فردی که دارای ثروت بیشتری است و صاحب خانه‌ای است، بر منظر زمین خود نسبت به کسی که در یک مجتمع آپارتمانی زندگی می‌کند، قدرت بیشتری خواهد داشت. با استفاده از چارچوب POSE، جوامع با ثروت کمتر می‌توانند راه‌هایی برای بهره‌برداری از منابع موجود خود پیدا کنند، مانند تمرکز بر افزایش تلاش از طریق سازماندهی جمعی.

Katti امیدوار است که چارچوب POSE الهام‌بخش مردم برای کار در جهت ایجاد منظرهای سالم‌تر در جوامعشان باشد. او گفت: “ما می‌خواهیم مردم بفهمند که حتی بدون داشتن پول زیاد، می‌توانند بر منظر اطراف خود تأثیر بگذارند.” او ادامه داد: “این همان کاری است که گروه‌های اجتماعی برای مدت طولانی انجام داده‌اند: آنها برای غلبه بر ناتوانی ناشی از ثروت، از طریق تلاش سازماندهی می‌کنند. مقاله ما یک فراخوان به عمل است. تنوع زیستی قابل دستیابی است و مردم قدرت ایجاد آن را با یکدیگر دارند.”

این مقاله با عنوان “تنوع زیستی لوکس نیست: تحلیل ثروت و قدرت برای سازگاری با پیچیدگی تنوع زیستی شهری” به صورت دسترسی آزاد در مجله Ecosystems منتشر شده است. نویسنده اول این مقاله، Renata Poulton Kamakura از دانشگاه Duke است. این مقاله به‌طور مشترک توسط Jin Bai و Vallari Sheel، دانشجویان دکتری در NC State نوشته شده است. این کار با حمایت بنیاد ملی علوم تحت گرنت 2139754 و از مرکز علوم سازگاری اقلیمی جنوب شرقی ایالات متحده انجام شده است.