تحقیقات جدید: رفع باورهای غلط درباره کم‌خونی و تحصیل

تأثیر کاهش کم‌خونی بر نتایج آموزشی در کشورهای با درآمد پایین و متوسط

در کشورهای با درآمد پایین و متوسط، تلاش‌ها برای کاهش کم‌خونی غالباً به عنوان راهی برای بهبود نتایج آموزشی و کاهش فقر مطرح می‌شود. یک مطالعه جدید که توسط یک کارشناس اقتصاد سلامت جهانی از دانشگاه نوتردام انجام شده، رابطه بین کم‌خونی و حضور در مدرسه در هند را ارزیابی کرده و تحقیقات قبلی که ممکن است سیاست‌های مداخله‌ای را به اشتباه هدایت کرده باشند، رد می‌کند.

سانتوش کومار، استاد مشارک اقتصاد توسعه و سلامت جهانی در مدرسه امور جهانی کیو دانشگاه نوتردام، یکی از نویسندگان این مطالعه است که در نشریه Communications Medicine منتشر شده است. تحقیقات کومار به بررسی تقاطع سلامت جهانی و کاهش فقر می‌پردازد. آخرین کار او به ارزیابی رابطه بین کم‌خونی و حضور در مدرسه در هند اختصاص دارد. این مطالعه بررسی کرده است که آیا ارتباطی بین کم‌خونی و حضور در مدرسه در میان بیش از ۲۵۰,۰۰۰ نوجوان ۱۵ تا ۱۸ ساله وجود دارد یا خیر.

کومار می‌گوید: «مطالعات مشاهده‌ای قبلی نشان داده‌اند که بین کم‌خونی و حضور در مدرسه ارتباطی وجود دارد، حتی پس از در نظر گرفتن متغیرهایی مانند جنسیت و وضعیت مالی خانوار. اما مطالعه جدید که از تحلیل‌های آماری اقتصادسنجی دقیق‌تری استفاده کرده، چنین ارتباطی را نیافته است.» او ادامه می‌دهد: «بیشتر تحقیقات قبلی در این زمینه از طراحی‌های مطالعه متعارف استفاده کرده‌اند یا بر روی مناطق جغرافیایی کوچک متمرکز شده‌اند که این امر محدودیت‌هایی برای ارتباط آن با سیاست‌ها ایجاد می‌کند. برآوردهای قبلی ممکن است به دلیل عوامل خانوادگی غیرمشهود که هم به کم‌خونی و هم به حضور در مدرسه مربوط می‌شوند، تحریف شده باشند. بنابراین در این مطالعه، ما بر روی رابطه بین کم‌خونی و حضور در میان نوجوانانی که در یک خانوار زندگی می‌کردند، تمرکز کردیم.»

کومار در ادامه می‌گوید: «در نهایت، ما دریافتیم که ارتباط بین کم‌خونی و تحصیل کمتر از آن چیزی است که مطالعات قبلی که عوامل سطح خانوار را در نظر نگرفته بودند، پیشنهاد می‌کردند.» یافته‌های این مطالعه پیامدهای مهمی برای سیاست‌گذاران دارند که به دنبال بهبود آموزش در کشورهای با درآمد پایین و متوسط مانند هند هستند.

چالش‌های آموزشی و بهداشتی در هند

هند با مشکلات متعددی در زمینه حضور در مدارس و شرایط بهداشتی مانند کم‌خونی ناشی از کمبود آهن، به ویژه در کودکان و نوجوانان، مواجه است. کومار بیان کرد که این کشور تلاش کرده تا نتایج آموزشی را بهبود بخشد و این تلاش‌ها با اهداف توسعه پایدار سازمان ملل متحد هم‌راستا است. اما برای دستیابی به این اهداف، به گفته او، نیاز به تحقیقات بیشتری برای شناسایی مداخلات مبتنی بر شواهد وجود دارد.

تحقیقات جاری و همکاری‌های بین‌المللی

این مطالعه بخشی از یک پروژه در حال انجام است که با همکاری یان-والتر دِ نِو از دانشگاه هایدلبرگ، عمر کارلسون از دانشگاه لوند در سوئد، راجش کومار رای از دانشگاه هاروارد و سباستین فولمر از دانشگاه گوتینگن تکمیل شده است. این پروژه از طرف بنیاد الکساندر فون هومبولت، شورای تحقیقات سوئد و وزارت بهداشت و رفاه خانواده ایالت بنگال غربی در هند تأمین مالی شده است.

بررسی تأثیرات برنامه‌های تغذیه‌ای

مطالعه اخیر بر اساس یک تحقیق قبلی است که در آن کومار و همکارانش به ارزیابی نتایج برنامه ناهار مدرسه‌ای غنی‌شده با آهن برای دانش‌آموزان ۷ و ۸ ساله در هند کمک کردند. این مطالعه نشان داد که غنی‌سازی با آهن کم‌خونی را کاهش می‌دهد، اما تأثیری بر عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان ندارد. یک مطالعه جدید که قرار است در تابستان ۲۰۲۴ آغاز شود، به بررسی غنی‌سازی آهن برای کودکان ۳ تا ۵ ساله خواهد پرداخت. فرضیه تحقیق این است که مداخله تغذیه‌ای در سنین پایین می‌تواند تأثیر قابل توجهی بر توسعه جسمی و شناختی داشته باشد.

پیامدهای یافته‌ها برای سیاست‌گذاران

کومار گفت: “یافته‌های ما پیامدهایی برای سیاست‌گذاران دارند که می‌خواهند نتایج آموزشی را بهبود بخشند و فقر را کاهش دهند. سیاست‌های مؤثر بر اساس شواهد استوار هستند. ما به تحلیل‌های آماری دقیق‌تری نیاز داریم تا رابطه علی بین کم‌خونی و آموزش را بررسی کنیم.”

او افزود: “این کار به برنامه تحقیقاتی بزرگ‌تر من مرتبط است که به بررسی تلاقی سلامت جهانی و کاهش فقر می‌پردازد. من می‌خواهم از تحقیقات دانشگاهی خود برای حمایت از کرامت انسانی استفاده کنم و به شناسایی سیاست‌های بهداشتی مبتنی بر شواهد کمک کنم که تفاوت ملموسی در زندگی مردم ایجاد کند.”