تنهایی سالمندان: کاهش بعد از کرونا، اما همچنان بالا!

تنهایی و انزوا در میان بزرگسالان مسن آمریکایی

مطالعه‌ای ملی نشان می‌دهد که تنهایی و انزوا در میان بزرگسالان مسن آمریکایی به میزان قبل از پاندمی بازگشته است. با این حال، این به معنای آن است که بیش از یک سوم افراد ۵۰ تا ۸۰ ساله احساس تنهایی می‌کنند و تقریباً به همین میزان احساس انزوا دارند. برخی از بزرگسالان مسن‌تر، به‌ویژه کسانی که با مشکلات جدی جسمی یا روانی مواجه هستند، هنوز هم نرخ‌های بالاتری از تنهایی و انزوا را تجربه می‌کنند.

این یافته‌های جدید، که از بررسی شش سال داده‌های نظرسنجی ملی درباره سالمندی سالم (National Poll on Healthy Aging) به دست آمده، توسط تیمی از مؤسسه سیاست‌گذاری و نوآوری در بهداشت دانشگاه میشیگان در مجله JAMA منتشر شده است. از سال ۲۰۱۸ و به‌ویژه در اوایل سال جاری، این نظرسنجی از بزرگسالان مسن در سراسر کشور پرسیده است که چقدر احساس کرده‌اند که از رفاقت محروم هستند (احساس ذهنی تنهایی) و چقدر احساس انزوا از دیگران کرده‌اند (تجربه انزوا اجتماعی).

این نظرسنجی با حمایت AARP و مرکز پزشکی دانشگاه میشیگان انجام شده است. داده‌های جدید نشان می‌دهد که در سال ۲۰۲۴، ۳۳٪ از بزرگسالان مسن در سال گذشته گاهی اوقات یا اغلب احساس تنهایی کرده‌اند که تقریباً برابر با نرخ ۳۴٪ در سال ۲۰۱۸ است. در سال‌های میان این دو، تا ۴۲٪ از بزرگسالان مسن این سطح از تنهایی را تجربه کرده‌اند. به‌طور مشابه، ۲۹٪ از بزرگسالان مسن در سال ۲۰۲۴ گفتند که گاهی اوقات یا اغلب احساس انزوا کرده‌اند که کمی بالاتر از نرخ ۲۷٪ در سال ۲۰۱۸ است.

در ماه‌های اولیه پاندمی COVID-19، ۵۶٪ از بزرگسالان مسن گفتند که این سطح از انزوا را تجربه کرده‌اند، اما این نرخ هر سال کاهش یافته است. پریتی مالانی، پزشک و نویسنده اصلی این مطالعه، گفت: “در نگاه اول، ممکن است این خبر خوبی به نظر برسد که به وضعیت قبل از شیوع COVID-19 بازگشته‌ایم. اما آن پایه‌گذاری وضعیت خوبی نبود و به‌ویژه برای برخی گروه‌های بزرگسالان مسن که همچنان نرخ‌های بسیار بالایی از تنهایی و انزوا را تجربه می‌کنند، وضعیت بدی بود.”

مالانی که مشاور ارشد این نظرسنجی است و از سال ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۲ آن را هدایت کرده، افزود: “یکی از بزرگترین تفاوت‌ها در حال حاضر این است که ما به تأثیر تنهایی و انزوا بر سلامت، به‌ویژه با افزایش سن، بیشتر توجه می‌کنیم.”

افزایش تنهایی و انزوا در بزرگسالان سال 2024

گروه‌های بزرگسالان مسن‌تر با بالاترین نرخ‌های تنهایی در سال 2024 شامل موارد زیر بودند:

• افرادی که وضعیت سلامت روانی خود را متوسط یا ضعیف ارزیابی کردند: 75% (در سال 2018، این رقم 74% بود)
• افرادی که وضعیت سلامت جسمانی خود را متوسط یا ضعیف ارزیابی کردند: 53% (افزایش از 50% در سال 2018)
• افرادی که شاغل نبودند یا درآمد ناتوانی دریافت می‌کردند (بازنشستگان شامل نمی‌شوند): 52% (افزایش از 38% در سال 2018)

گروه‌هایی که بالاترین نرخ‌های انزوا را در سال 2024 داشتند عبارتند از:

• افرادی که وضعیت سلامت روانی خود را متوسط یا ضعیف ارزیابی کردند: 77% (افزایش جزئی از 79% در سال 2018)
• افرادی که وضعیت سلامت جسمانی خود را متوسط یا ضعیف ارزیابی کردند: 52% (افزایش از 43% در سال 2018)
• افرادی که شاغل نبودند یا درآمد ناتوانی دریافت می‌کردند (بازنشستگان شامل نمی‌شوند): 50% (افزایش از 36% در سال 2018)

این نرخ‌ها در سال 2024 دو برابر یا حتی بیشتر از نرخ‌های تنهایی و انزوا در میان بزرگسالانی است که وضعیت سلامت جسمانی یا روانی خود را عالی، بسیار خوب یا خوب ارزیابی کرده‌اند، یا کسانی که شاغل یا بازنشسته هستند. دکتر جفری کلاگرن، مدیر نظرسنجی و استاد داخلی پزشکی در دانشگاه میشیگان، می‌گوید: “این روندها نشان می‌دهد که پزشکان باید تنهایی و انزوا را به عنوان یک عامل کلیدی در زندگی بیماران خود، به ویژه کسانی که دارای شرایط جدی جسمانی یا روانی هستند، در نظر بگیرند.” او ادامه می‌دهد: “ما باید به بررسی این مسائل در بیماران‌مان بپردازیم و آن‌ها را با منابع موجود در جامعه خود، چه مراکز سالمندان، گروه‌های کهنه‌سربازان، فرصت‌های داوطلبی و یا خدمات ارائه شده توسط سازمان‌های محلی مرتبط کنیم.”

یافته‌های کلیدی دیگر

به طور کلی، بزرگسالان 50 تا 64 ساله بیشتر از افراد 65 تا 80 ساله گزارش کردند که در تمام سال‌های نظرسنجی احساس تنهایی یا انزوا می‌کنند و نرخ‌ها در سال 2024 به سطح قبل از پاندمی برای گروه سنی 50 تا 64 ساله بازنگشته است. به همین ترتیب، افرادی که درآمد خانوارشان کمتر از 60,000 دلار بود و کسانی که به تنهایی زندگی می‌کردند، بیشتر از افرادی که درآمد بالاتری داشتند یا با دیگران زندگی می‌کردند، گزارش کردند که گاهی یا اغلب احساس تنهایی یا انزوا می‌کنند. این یافته در اکثر سال‌ها ثابت بوده است. با این حال، نرخ‌ها در سال 2024 برای افرادی که به تنهایی زندگی می‌کنند، کمتر از افرادی بود که با دیگران زندگی می‌کردند.

بیشتر درباره تنهایی و انزوا در بزرگسالان

این مطالعه جدید بر اساس شواهد جمع‌آوری شده توسط دکتر ویک مرثی، جراح کل ایالات متحده و تیمش است که در یک مشاوره رسمی در ماه مه 2023 منتشر شد. بنیاد AARP یک ابتکار به نام Connect2Affect ایجاد کرده است که منابعی برای کمک به بزرگسالان در مقابله با انزوا و تنهایی فراهم می‌کند: https://connect2affect.org/. همچنین، مالانی و همکارانش در ماه مه 2024 یک صفحه بیمار در JAMA درباره انزوا منتشر کردند که به صورت رایگان در دسترس است و برای پزشکان طراحی شده تا با بیماران خود به اشتراک بگذارند: https://jamanetwork.com/journals/jama/fullarticle/2819153.

درباره نظرسنجی

داده‌های مقاله جدید JAMA از شش دوره نظرسنجی NPHA از سال 2018 تا 2024 به دست آمده است که اکثر آن‌ها از بزرگسالان خواسته‌اند تا گزارش دهند که در سال گذشته چند بار احساس کمبود همراهی یا انزوا از دیگران کرده‌اند. نظرسنجی انجام شده در ژوئن 2020 از شرکت‌کنندگان خواسته است که به سه ماه گذشته فکر کنند. این نظرسنجی طولی نیست و هر دوره نمونه‌برداری منحصر به فردی داشته است. اندازه نمونه نظرسنجی بین 2033 تا 2563 متغیر بوده و سازمانی که نظرسنجی را اداره می‌کند از سال 2022 تغییر کرده است. جزئیات بیشتر درباره روش‌شناسی NPHA در اینجا موجود است: https://www.healthyagingpoll.org/survey-methods.

گزارش‌های NPHA درباره تنهایی و انزوا در میان بزرگسالان را می‌توانید در اینجا بخوانید: https://www.healthyagingpoll.org/national-reports.

علاوه بر مالانی و کلاگرن، نویسندگان نامه تحقیقاتی جدید JAMA شامل اعضای تیم نظرسنجی اریکا سولوی، ماتیاس کیرچ، دیان سینگر و جی اسکات رابرتس هستند. مالانی سردبیر معاون JAMA است اما در فرآیند بررسی مقاله دخالت نداشته است.