انقراض بی‌سابقه در استرالیا: واقعیت تکان‌دهنده!

بررسی انقراض حشرات و بی‌مهرگان بومی در استرالیا

یک مطالعه جدید تخمین می‌زند که از زمان ورود اروپایی‌ها به استرالیا در سال ۱۷۸۸، بیش از ۹۰۰۰ گونه حشره و دیگر بی‌مهرگان بومی منقرض شده‌اند و هر هفته بین ۱ تا ۳ گونه جدید نیز به این فهرست اضافه می‌شوند. بی‌مهرگان شامل گونه‌هایی مانند کرم‌ها، حلزون‌ها و عنکبوت‌ها هستند و بسیاری از آن‌ها نقش حیاتی در محیط زیست ایفا می‌کنند؛ مانند گرده‌افشان‌ها و کرم‌های خاکی که برای حفظ سلامت خاک بسیار مهم هستند.

دکتر جس مارش، از دانشکده علوم زیستی دانشگاه آدلاید، در این مطالعه مشارکت داشته و می‌گوید که نباید از دست رفتن مداوم گونه‌ها را به عنوان یک امر اجتناب‌ناپذیر بپذیریم. او می‌گوید: «هزاران گونه بی‌مهره هنوز در معرض خطر بالای انقراض قرار دارند و بسیاری از آن‌ها قبلاً زیستگاه‌های خود را به شدت از دست داده‌اند و همچنان در حال از دست دادن آن هستند.» این مطالعه در نشریه «کمبریج پریسمز: انقراض» منتشر شده است.

دکتر مارش ادامه می‌دهد: «کارهای زیادی وجود دارد که می‌توانیم برای جلوگیری از انقراض‌ها انجام دهیم، از جمله حفاظت از زیستگاه‌های مهم و کاهش تهدیداتی مانند استفاده از سموم دفع آفات.» او توضیح می‌دهد که استفاده از سموم دفع آفات در باغ‌ها معمولاً باعث از بین رفتن بی‌مهرگان مفیدی می‌شود که باغ به آن‌ها نیاز دارد، مانند زنبورها و مگس‌ها که گرده‌افشانی می‌کنند، و سوسک‌های خانگی که به کنترل شته‌ها کمک می‌کنند و کرم‌هایی که خاک را بهبود می‌بخشند.

بیشترین خطر متوجه گونه‌های بی‌مهره‌ای است که به زیستگاه‌های خاصی نیاز دارند یا فقط در مناطق خاصی از کشور وجود دارند. دکتر مارش می‌گوید: «پروانه خورشیدی طلایی در مراتع جنوب شرقی استرالیا زندگی می‌کند و با اینکه بخش کمی از مراتع وسیع قبلی باقی مانده است، هنوز در معرض خطر بالای تخریب به دلیل توسعه‌ها قرار دارد.» او همچنین اشاره می‌کند که «تغییرات اقلیمی خطرات را برای چنین گونه‌هایی بیشتر خواهد کرد.»

تحقیقات جدید درباره انقراض گونه‌ها در استرالیا

دکتر مارش، عضو شورای تنوع زیستی استرالیا، این مطالعه را به عنوان بخشی از یک تیم ملی متشکل از ۱۰ دانشمند از دانشگاه‌ها، موزه‌ها و دولت‌های ایالتی انجام داد. این تحقیق تحت رهبری پروفسور جان وینارسکی از دانشگاه چارلز داروین صورت گرفت. او معتقد است که تعداد گونه‌هایی که از زمان ورود اروپایی‌ها به استرالیا منقرض شده‌اند، احتمالاً بسیار بیشتر از آن چیزی است که در این تحقیق ذکر شده است.

پروفسور وینارسکی می‌گوید: “ما دریافتیم که احتمالاً ۹۱۱۱ گونه در این ۲۳۶ سال منقرض شده‌اند. با در نظر گرفتن عدم قطعیت‌ها و خلأهای اطلاعاتی، تحلیل ما نشان می‌دهد که تعداد واقعی حداقل ۱۵۰۰ گونه و ممکن است به ۶۰۰۰۰ انقراض برسد.” او همچنین عضو شورای تنوع زیستی است.

پروفسور وینارسکی همچنین می‌افزاید که تنها یکی از این انقراض‌ها تحت قوانین زیست‌محیطی استرالیا به‌طور رسمی شناسایی شده است، و آن هم کرم خاکی دریاچه پدر است. بسیاری از این انقراض‌ها پیش از نام‌گذاری یا توصیف گونه‌ها اتفاق افتاده‌اند. او می‌گوید: “با وجود اهمیت فوق‌العاده آنها، تعصب طولانی‌مدتی علیه بی‌مهرگان وجود داشته و بودجه کمی برای تحقیق و حفاظت از آن‌ها در دسترس بوده است.”

پروفسور وینارسکی تأکید می‌کند: “مهم است که دولت‌های فدرال و ایالتی و همچنین جامعه، اولویت بیشتری به درک، نظارت و حفاظت از بی‌مهرگان ما بدهند. بی‌مهرگان اساس تمام محیط‌های سالم و سیاره‌ای قابل سکونت هستند. با از دست دادن بی‌مهرگان، سلامت محصولات کشاورزی، آبراه‌ها، جنگل‌ها و حتی پارک‌های محلی و باغ‌های حیاط‌خلوت ما کاهش خواهد یافت.”

شورای تنوع زیستی این یافته را بسیار نگران‌کننده خوانده و از دولت‌های فدرال، ایالتی و محلی خواسته است که تلاش‌های خود را برای درک، نظارت و حفاظت از بی‌مهرگان استرالیا افزایش دهند.