حس لامسه دست را به حرکت در می‌آورد: کشف جدید از انتخاب دست!

انتخابِ دست: وقتی حس‌ها راهنمای حرکات میشن

انتخاب دستی که برای یه کار استفاده میکنیم، یه تصمیمِ ناخودآگاهه که هر روز بارها توی زندگی‌مون اتفاق میفته. چه موقع برداشتن فنجون چای باشه، چه کارهای دیگه. این انتخاب، تحت تاثیر اطلاعاتی که در مورد هدف داریم، مثل جای شیء، شکل و جهتش، قرار داره. اما وقتی این اطلاعات برای هر دو دست، یعنی دست راست و چپ، یه جور باشه، دیگه انتخاب دست برامون سخت میشه. تحقیقاتِ جدید نشون میده که توی این شرایط، اطلاعاتی که قبل از دیدن هدف به دستمون میرسه، میتونه روی انتخاب دست تاثیر بذاره. یکی از این فاکتورها، تحریک حسّی توی یکی از مچ‌هامه. این تحریک احتمالا روی فعالیت مغز اثر میذاره و احتمال انتخاب دستی که تحریک شده رو بیشتر میکنه.

این موضوع، یه ارتباط جالب بین حس کردن و تصمیم‌گیری برای حرکت ایجاد میکنه. یه گروه تحقیقاتی به سرپرستی دکتر کنتو هیریاما از دانشگاه واسدا و دانشگاه کالیفرنیای جنوبی، به همراه دکتر ریئکو اوسو و دکتر تورو تاکاهاشی از دانشگاه واسدا و موسسه لوریه برای تحقیقات مغز، روی تاثیر تحریک حسی روی مچ دست و تصمیم‌گیری برای انتخاب دست تحقیق کردن.

این مطالعه نشون میده که اگه به عصب‌های میانی و اولنار مچ دست تحریک حسّی بدیم، میتونه روی تصمیمات حرکتی بعدی تاثیر بذاره و احتمال استفاده از دستی که تحریک شده رو توی کارهایی که باید سریع یه دست رو برای برداشتن چیزی انتخاب کنیم، زیاد میکنه. به نظر میرسه که تحریک حسّی روی سیستم تصمیم‌گیری حرکتی مغز اثر میذاره و به آرومی، افراد رو به سمت انتخاب دست تحریک شده هدایت میکنه.

این تحقیق، در تاریخ 30 سپتامبر 2024 توی مجله Scientific Reports منتشر شد. تیم محققین، آزمایش‌هایی رو انجام دادن که توی اون از افراد داوطلب سالم خواسته شده بود که در حالی که تحریک حسّی روی یکی از مچ‌هاشون اعمال میشد، توی زمان‌های 0، 300 یا 600 میلی‌ثانیه قبل از اینکه هدف بهشون نشون داده بشه، یه سری کارها رو انجام بدن که باید دست مناسب رو انتخاب میکردن.

نتایج تحقیق و تاثیر تحریک حسّی در انتخاب دست

نتایج این تحقیق، یه الگوی واضحی رو نشون داد. شرکت‌کننده‌ها، به طور قابل توجهی بیشتر از دستی که تحریک شده بود، برای هدف‌هایی که توی قسمت مرکزی قرار داشتن، استفاده میکردن؛ جایی که انتخاب دست، بر اساس اطلاعات هدف، سخت بود. توی قسمت‌های کناری، که اطلاعات هدف تاثیر داشت، دستی که با اون سمت هدف بود، انتخاب می‌شد، چه تحریک حسّی وجود داشت و چه نه. این نتایج ثابت کرد که حسّ ورودی از اندام‌های کناری، میتونه روی تصمیم‌های حرکتی، به خصوص وقتی انتخاب دست سخت میشه، تاثیر بذاره و به این شکل، یه نقش کمتر شناخته شده از حس لامسه در هدایت انتخاب دست رو نشون داد.

علاوه بر این، تحریک الکتریکی مچ یه دست، باعث شد که سرعت واکنش نسبت به زمان‌هایی که هر دو مچ تحریک میشدن و یا هیچ تحریکی نبود، بیشتر بشه. این نشون میده تحریک حسّی هدفمند، میتونه فرایند تصمیم‌گیری رو آسون‌تر کنه. هیریاما میگه: “این تحقیق میتونه راه‌های درمانی جدیدی رو نشون بده که از دست فلج شده استفاده بشه و به بهبود عملکرد افرادی که مشکل حرکتی دارن، مثل کسانی که سکته مغزی کردن، کمک کنه.” اون ادامه میده: “با اعمال تحریک حسّی کنترل شده، میشه تصمیمات حرکتی رو جوری تحت تاثیر قرار داد که استفاده موثرتر از دست آسیب‌دیده تشویق بشه و این موضوع، میتونه به بهبودی و توانبخشی کمک کنه.”

این مطالعه، جدا از پیامدهای بالینی، به درک ما از فرآیندهای بنیادی در تصمیم‌گیری حرکتی هم کمک میکنه. با نشون دادن اینکه مغز، اطلاعات حسّی رو از بدن میگیره و برای انجام یه حرکت ازش استفاده میکنه، یه لایه جدید به دانش ما درباره چگونگی کنترل حرکت و جواب مغز به سیگنال‌های محیطی اضافه میکنه. با پیشرفت توی نوروتوانبخشی، درک اینکه چطور سیگنال‌های حسّی کناری میتونن روی انتخاب‌های حرکتی تاثیر بذارن، میتونه درمان‌های موثرتر و شخصی‌تری رو برای بیمارانی که مشکلات حرکتی دارن، به وجود بیاره.

“در کل، تحقیق ما، شروعی برای ساخت یه دستگاه توانبخشی کوچیک، سبک، ارزون و در دسترسه که میتونه با روش‌های توانبخشی معمول ترکیب بشه. این کار میتونه به بهبود عملکرد حرکتی کمک کنه.” این نتیجه‌گیری هیریاماست.