سگ شما هم تهدید است! چطور با قلاده جان حیوانات کمیاب را نجات دهید؟

تاثیر رفتار سگ‌دارها بر مقررات نگهداری سگ‌ها در طبیعت بکر

گرچه سگ‌های دوست‌داشتنی هرگز عمدی قصد صدمه ندارند، ولی برای حفاظت از حیات گونه‌های وحشی، اغلب لازم است در محیط‌های طبیعی با قلاده نگه داشته شوند. تحقیقات دانشگاه آدلاید نشان داده که میزان پایبندی صاحبان سگ‌ها به این قانون، تا حد زیادی تحت تاثیر فاکتورهای اجتماعی است. دکتر یاسمین پکر، نویسنده ارشد این پژوهش از دانشکده علوم زیستی دانشگاه آدلاید، می‌گوید: «اکثر مردم واقعاً کار درست رو انجام میدن و توی جاهایی که گفته شده، سگهاشون رو با قلاده نگه می‌دارن.» او اضافه می‌کند: «افرادی که توی این تحقیق شرکت کرده بودن، گفتن که این کار رو هم برای امنیت سگ‌هاشون انجام میدن و هم به خاطر اینه که به قوانین احترام می‌ذارن.»

البته، همه شرکت‌کننده‌ها از وجود قانونی که قلاده‌بستن سگ‌ها رو الزامی می‌کنه، اطلاع نداشتن و حتی بعضی از اون‌هایی که از قانون خبر داشتن، ترجیح دادند از قلاده استفاده نکنند.

تیم تحقیقاتی دکتر پکر همراه با همکارانش در موسسه محیط زیست، دکتر مارک کهولر و پروفسور آنا چور-هانسن، با صاحبان سگ‌ها در پارک تفریحی ویرراپاریگا-براون‌هیل کریک در استرالیای جنوبی، مصاحبه‌های آزاد انجام دادند تا بهتر درک کنند که چرا و چطور مردم برای گردش و پیاده‌روی سگ‌هاشون رو می‌برند بیرون. این پروژه تحقیقاتی بعد از درخواست کمک ساکنین اطراف پارک شروع شد تا تاثیر سگ‌ها روی جمعیت محلی باندیکوت‌ها کمتر بشه.

دکتر پکر می‌گوید: «سگ‌های خونگی به عنوان شکارچی‌های اصلی در مناطقی که حیوانات گوشتخوار بومی منقرض شدن، یکی از بزرگ‌ترین تهدیدها برای گونه‌های شکار بومی در سراسر دنیا هستن.» او ادامه می‌دهد: «این سگ‌ها تهدیدی مستقیم از راه شکار و استرس ناشی از شکار دارن، اما به صورت غیرمستقیم هم می‌تونن با تخریب زیستگاه، گونه‌ها رو تهدید کنند.» باندیکوت قهوه‌ای جنوبی، به خصوص در برابر تهدید سگ‌های خونگی آسیب‌پذیره.

تهدید سگ‌های ولگرد برای حیات وحش

دکتر پکر می‌گوید: «هرچند سگ‌های رها شده تهدیدی برای خیلی از گونه‌های حیات وحش توی پارک هستن، اما باندیکوت قهوه‌ای جنوبی به طور ویژه در معرض خطره.» او ادامه می‌دهد: «کمتر از ۱۰ تا از این حیوانات گزارش شده که توی پارک تفریحی ویراپاریگا-براون‌هیل کریک زندگی می‌کنن و اینا به پنج هکتار زیستگاه خیلی آسیب‌دیده با بوته‌های تمشک و زمین‌های چمن محدود شدن.» دکتر پکر توضیح می‌دهد که «این جمعیت کوچیک، تنها گونه‌ای هست که توی محدوده‌ی وزنی بحرانی قرار داره و بیشترین احتمال انقراض رو داره و داره توی زمین لانه‌سازی می‌کنه.»

با اینکه اکثر کسانی که توی مطالعه دکتر پکر شرکت کرده بودن، گفتن که به مقررات عمل می‌کنن، اون می‌گه که تغییر توی نحوه اطلاع‌رسانی و آگاهی دادن از لزوم قلاده زدن سگ‌ها به بازدیدکنندگان پارک، می‌تونه این قوانین رو موثرتر کنه. دکتر پکر می‌گه: «یافته‌های ما نشون می‌ده که سیاست‌گذارها باید رو‌ی ارائه پیام‌های مثبت تمرکز کنن تا هنجارهای اجتماعی در مورد قلاده‌بستن سگ‌ها توی مناطق طبیعی تقویت بشه.» او در مقاله‌ای در The Conversation در مورد این تحقیق نوشت: «به عنوان نمونه، پیام‌هایی مثل «سفیر حیات وحش» یا «من سگم رو قلاده می‌زنم تا از همه ما محافظت کنم» می‌تونه این ایده رو ترویج بده که صاحبان سگ‌ها از قلاده استفاده می‌کنند تا از سگ خودشون و باندیکوت‌های در خطر، محافظت کنن.»

دکتر پکر به طور ویژه تاکید می‌کنه که مسئولیت رعایت قوانین قلاده زدن سگ‌ها و نیاز به حفاظت از حیات وحش بومی، کاملا بر عهده آدم‌هاست. او می‌گه: «این ما هستیم که تعیین می‌کنیم سگ‌ها به بیراهه برن یا نه.» او ادامه می‌ده: «کم کردن آسیبی که سگ‌های خانگی به حیات وحش وارد می‌کنند، کارِ سختیه، چون این موضوع به تغییر رفتار افرادی بستگی داره که سگ‌ها رو به مناطق طبیعی می‌برن و بهشون اجازه میدن بدون کنترل بازی کنن.» با این حال، او معتقده که با رویکرد ارتباطی مناسب میشه به عنوان یک جامعه برای امن‌تر کردن دنیا برای باندیکوت‌ها و بقیه گونه‌های بومی همکاری کرد.

“`