طبیعت، آرامش و درس: کشف شگفت‌انگیز تاثیر فضای سبز بر روان بچه‌ها

یک نگاه تازه به تأثیر طبیعت بر روی روان بچه‌ها: یافته‌های جدید

گروهی از محققان از دانشگاه مک‌گیل و دانشگاه مونترال، با هدایت خانوم سیلوانا کُت، به این نتیجه رسیدند که گذروندن فقط دو ساعت از وقت کلاس در هفته در یک محیط طبیعی می‌تونه به کاهش فشار روحی و روانی در بچه‌های ۱۰ تا ۱۲ ساله که قبل از شروع برنامه، مشکلات جدی‌تری در سلامت روان داشتن، کمک کنه. این تحقیق بعد از انتشار یه گزارش از یونیسف انجام شد که توش به اهمیت فضاهای سبز برای رشد و پیشرفت بچه‌ها اشاره شده بود.

مطالعه‌ای که این هفته توی مجله‌ی JAMA Network Open منتشر شد، به بررسی اثرات زمانی که توی طبیعت سپری میشه بر روی رفتار و علائم سلامت روان بیش از ۵۰۰ دانش‌آموز توی کبک، در بهار سال ۲۰۲۳، پرداخته بود. محققان متوجه شدن که بعد از گذشت سه ماه، معلم‌ها متوجه تغییرات بزرگی توی رفتار بچه‌ها شده‌ن. این تغییرات بیشتر توی بچه‌هایی دیده می‌شد که اول برنامه مشکلات جدی‌تری داشتن، از جمله دلشوره و افسردگی، پرخاشگری و بی‌قراری، یا مشکلات اجتماعی توی ارتباط با هم‌سالانشون.

مصاحبه با معلم‌ها بعد از این مداخله نشون داد که بچه‌ها بعد از گذروندن وقت توی طبیعت، آروم‌تر، ریلکس‌تر و با تمرکز بیشتری توی کلاس حاضر می‌شدن. ماری-کلود ژوفرو، نویسنده اصلی این تحقیق و استاد روان‌پزشکی در دانشگاه مک‌گیل، می‌گه: “ما دیدیم که بچه‌هایی که اول مطالعه علائم بیشتری در رابطه با سلامت روان داشتن، بعد از مداخله کاهش بیشتری توی علائم‌شون دیده شد.” اون اضافه کرد: “این نشون می‌ده که برنامه‌هایی که به طبیعت وابسته هستن، ممکنه فواید خاصی و هدفمندی برای بچه‌هایی که آسیب‌پذیری‌های روانی بیشتری دارن، داشته باشن و میشه به عنوان یه عامل متعادل‌کننده سلامت روان در بین بچه‌های توی سن مدرسه بهش نگاه کرد.”

این تحقیق بر اساس مطالعاتی که قبلاً مشاهده‌ای بودن ساخته شده، اما اولین مطالعه‌ای هست که از یه آزمایش کنترل‌شده‌ی تصادفی استفاده کرده تا اطلاعات دقیقی در مورد فواید گذروندن وقت توی طبیعت برای بچه‌ها ارائه بده. با احتساب کسایی که توی گروه کنترل بودن، تقریباً ۱۰۰۰ بچه توی این مطالعه شرکت کردن.

بررسی اثرات فعالیت‌های طبیعی روی بچه‌ها: یه تحقیق دیگه

بچه‌هایی که توی این مطالعه شرکت کردن، بین ۱۰ تا ۱۲ سالشون بود و کلاس پنجم یا ششم می‌رفتن. اونا از ۳۳ مدرسه‌ی ابتدایی مختلف از محله‌هایی با شرایط اقتصادی و اجتماعی متنوع از سرتاسر کبک بودن. همه‌ی این مدرسه‌ها توی فاصله‌ی یک کیلومتری از پارک یا فضای سبز قرار داشتن. نصف بچه‌ها توی مدرسه موندن، در حالیکه تعداد مشابهی از اون‌ها توی برنامه‌هایی که به طبیعت مربوط می‌شد شرکت کردن.

ژوفروی گفت: “ایده‌ی این پروژه توی دوران کرونا مطرح شد، وقتی که مردم نگران سلامتی و مشکلاتی بودن که به خاطر گذروندن زمان زیاد بچه‌ها توی مدرسه پیش می‌اومد.” اون ادامه داد: “من و بچه‌هام زمان زیادی رو توی پارک‌ها می‌گذرونیم و از مزایای وقت گذروندن توی طبیعت، هم برای خودم و هم برای اونا، باخبرم. برای همین فکر کردم شاید بشه یه مداخله‌ی رایگان و در دسترس ایجاد کرد که توش دانش‌آموزا بتونن وقت‌شون رو توی طبیعت بگذرونن و ما بتونیم تأثیرات این کار رو روی خلق‌وخو و رفتارشون اندازه‌گیری کنیم.”

برای اندازه‌گیری تغییرات رفتاری توی این سه ماه، از دانش‌آموزای گروه کنترل و گروهی که توی این مداخله شرکت کرده بودن و همین‌طور معلم‌هاشون خواسته شد که پرسشنامه‌های کوتاهی رو پر کنن. این پرسشنامه‌ها برای این طراحی شده بودن که مشکلات عاطفی و رفتاری بچه‌ها و همین‌طور نقاط قوتشون رو اندازه‌گیری کنن.

جمع کردن درس با فعالیت‌های افزایش سلامت روان

توی این دو ساعتی که هر هفته توی پارک می‌گذروندن، از معلم‌ها خواسته می‌شد که درس‌های معمولی‌شونو توی موضوعاتی مثل ریاضی، زبان یا علوم تدریس کنن. علاوه بر این، ازشون خواسته می‌شد که یه فعالیت کوتاه ۱۰ تا ۱۵ دقیقه‌ای رو هم اضافه کنن که به سلامت روان کمک کنه. این فعالیت‌ها شامل چیزایی مثل کشیدن درخت یا ماندالا، نوشتن هایکو، راه رفتن با ذهن آگاه، صحبت کردن درباره‌ی چرخه‌ی زندگی و مرگ توی طبیعت و چیزای دیگه بود.

تیانا لوس، پژوهشگر فوق دکتری در دانشگاه مونترال و نویسنده‌ی اول این مقاله، اضافه کرد: “نتایج ما، به‌خصوص برای معلم‌ها، سیاست‌گذارها و متخصصای سلامت روان که دنبال راه‌های ارزون‌قیمت و در دسترسی برای حمایت از دانش‌آموزای آسیب‌پذیر هستن، خیلی مربوطه.” اون ادامه داد: “این مداخله کم‌هزینه بود، با استقبال زیادی مواجه شد و هیچ خطری هم نداشت، و این باعث می‌شه که به عنوان یه راهکار امیدوارکننده برای مدرسه‌هایی که به فضاهای سبز دسترسی دارن، دیده بشه.”

پژوهشگرا امیدوارن که با ادامه‌ی این مطالعه، با نوجوونا همکاری کنن تا یه برنامه توی طبیعت طراحی کنن که به بهبود اوضاع روحی، کم کردن دلشوره ناشی از تغییرات آب‌وهوایی و افزایش ارتباط با طبیعت کمک کنه.