روده-ریه-میکروبیوم

مسیر تازه‌ای برای ارتباط روده و ریه کشف شد

محققان دانشگاه تورنتو، تونستن یه راه‌ ارتباطی جدید بین روده و ریه رو پیدا کنن. یافته‌هاشون نشون می‌ده یه عضو کمترشناخته‌شده از میکروبیوم روده چه‌جوری محیط ایمنی ریه رو عوض می‌کنه و اثرات مثبت و منفی روی سلامت تنفسی داره. دکتر آرتور مورتا، که استاد همکار ایمنی‌شناسی در دانشکده پزشکی تمارتی دانشگاه تورنتو هست، می‌گه: «میکروب‌های بی‌خطر روده که تو روده‌ی ما زندگی می‌کنن، نقش اساسی تو کنترل سیستم ایمنی ما دارن. شواهد داره بیشتر می‌شه که این میکروارگانیسم‌های همزیست، تو شرایطی که بقیه اندام‌ها، مثل ریه‌ها، مغز، پوست، یا مفاصل رو تحت تاثیر قرار می‌ده، دخیل هستن.»

تو دهه‌های گذشته، تغییراتی که تو ترکیب جامعه‌ی میکروبی روده به وجود اومده با یه عالمه ویژگی و بیماری، از جمله چاقی، آلرژی‌ها، سرطان و اختلالات روانی ربط داده شده. ولی خب، این تحقیقات بیشتر رو باکتری‌ها تمرکز داشتن، که بزرگ‌ترین بخش میکروب‌ها تو جامعه‌ی روده رو تشکیل می‌دن. اما تو یه مطالعه‌ی جدید که امروز تو مجله‌ی Cell منتشر شده، دکتر مورتا و همکاراش یه دسته دیگه از میکروارگانیسم‌ها به اسم پروتوزوآ رو بررسی کردن. این میکروب‌ها هم مثل باکتری‌ها تک‌سلولی هستن، ولی بزرگ‌ترن و بدن پیچیده‌تری دارن. درحالی‌که بیشتر پروتوزوآهای شناخته شده انگل محسوب می‌شن، چند گونه‌ی کمترشناخته‌شده می‌تونن تو روابط همزیستی با میزبان‌های حیوانیشون زندگی کنن.

دکتر مورتا که مدیر تحقیقات کانادا در ایمنی‌شناسی مخاطی هم هست، می‌گه: «هدف ما این بود که بفهمیم گونه‌های همزیست پروتوزوآ تو روده چه‌جوری روی نتیجه‌ی بیماری‌ها و سلامت کلی ما اثر دارن.» این پروژه رو کایل باروز، که یه پژوهشگر پسادکترا تو آزمایشگاه دکتر مورتا بود و اوایل سال 2025 به‌عنوان استادیار به دانشگاه سایمون فریزر می‌پیونده، رهبری کرد.

یه دانشمند داره میکروارگانیسم‌ها رو زیر میکروسکوپ تو یه آزمایشگاه مدرن بررسی می‌کنه.
علم و کشف: دانشمندا دارن سعی می‌کنن ارتباط جدید بین روده و ریه رو بفهمن.

برای این تحقیق، محققان به سراغ یه پروتوزوآ به اسم Tritrichomonas musculis یا T. mu رفتن که بی‌ضرر تو روده‌ی موش‌ها زندگی می‌کنه. اونا فهمیدن موش‌هایی که T. mu تو روده‌شون هست، سطح بالایی از یه سری سلول‌های ایمنی خاص تو ریه‌هاشون دارن. مهم‌تر از همه، محققان نشون دادن که بعضی از این سلول‌های ایمنی از روده میان و میرن تو ریه‌ها، اونجا محیط ایمنی محلی رو تنظیم می‌کنن و نتیجه‌ی بیماری‌ها و عفونت‌های تنفسی رو تغییر می‌دن.

📢 اگر عاشق علم هستید و نمی‌خواهید هیچ مقاله‌ای را از دست بدهید…

به کانال تلگرام ما بپیوندید! تمامی مقالات جدید روزانه در آنجا منتشر می‌شوند.

📲 عضویت در کانال تلگرام
پاپ‌آپ اطلاعیه با اسکرول

دکتر مورتا می‌گه: «با تحریک تولید و مهاجرت این سلول‌های ایمنی از روده به ریه، T. mu مثل یه «رهبر تو روده» عمل می‌کنه که سیستم ایمنی رو برای پر کردن بقیه‌ی جاهای بدن هماهنگ می‌کنه.» یکی از یافته‌های کلیدی این تحقیق این بود که T. mu

تغییرات ایمنی ناشی از T. mu و تاثیرش روی آسم آلرژیک

تغییرات ایمنی که T. mu تو ریه‌ها ایجاد می‌کنه، التهاب راه‌های هوایی ناشی از آسم آلرژیک رو شدیدتر می‌کنه، ولی به‌نظر می‌رسه یه اثر محافظتی در برابر عفونت‌های تنفسی داره. محققان به‌همراه پروفسور ژنومیک مولکولی، جون لیو، تو مرکز ایمنی‌شناسی تورنتو، تاثیر این تغییرات ایمنی رو روی بیماری سل بررسی کردن. اونا فهمیدن سطح بالاتر سلول‌های ایمنی تو ریه‌های موش‌هایی که به T. mu آلوده شده بودن، مثل یه سپر ضد میکروبی تو راه‌های هوایی عمل می‌کنه و به کنترل عفونت‌های سل کمک می‌کنه و گسترش اون به جاهای دیگه بدن رو به تاخیر می‌اندازه.

یه عکس نزدیک از پاسخ ایمنی تو ریه که سلول‌های ایمنی و مسیرهای حرکتشون رو نشون می‌ده.
واکنش ایمنی: نشون دادن این‌که چه‌جوری میکروب‌ها روی سیستم ایمنی تو ریه‌ها تاثیر می‌ذارن.

دکتر مورتا اشاره می‌کنه که این نتایج با چیزی که تیمش قبلا، درباره‌ی تاثیرات متضاد T. mu رو جنبه‌های مختلف سلامت روده تو موش‌ها دیده بودن، مطابقت داره. او می‌گه: «این پروتوزوآ تاثیر خیلی قوی‌ای روی سیستم ایمنی تو دستگاه گوارش داره. این میکروب به پیشرفت سرطان روده بزرگ و بیماری التهابی روده کمک می‌کنه، ولی در عین حال به میزبان این امکان رو می‌ده که در برابر عفونت‌های خیلی شدید مقاومت کنه.»

تحلیل نمونه‌های خلط و نتایجش

محققان همچنین نمونه‌های خلط از آدمایی که آسم شدید داشتن رو بررسی کردن. اونا دنبال نشانه‌های ژنتیکی پروتوزوآهای مرتبط با انسان گشتن و یه سیگنال بالاتری رو تو نمونه‌های بیماران مبتلا به آسم شدید، نسبت به بیمارانی که مشکلات التهابی غیرآسمی ریه داشتن، پیدا کردن. این یافته‌ها نشون می‌ده که مشاهدات‌شون تو موش‌ها، شاید تو بیماران هم درست باشه.

دکتر مورتا معتقده این یافته‌ها، درهای تازه‌ای رو به روی روش‌های تشخیصی و درمانی برای آسم و احتمالا بقیه‌ی بیماری‌های التهابی مزمن باز می‌کنه. مثلا، وجود پروتوزوآهای خاص می‌تونه برای پیش‌بینی این‌که آیا یه بیمار، آسم شدید می‌گیره یا نه، استفاده بشه و شاید مشخص کنه که کدوم داروها براساس مسیرهای ایمنی که پروتوزوآ فعال می‌کنه، بهتر جواب می‌دن.

یه نفر که آسم شدید داره، تو کلینیک منتظر نشسته و نگرانی تو صورتش هست.
مدیریت آسم: اهمیت مراقبت از بیماران مبتلا به آسم شدید.

سوالات جدید در درمان آسم

او می‌پرسه: «آیا می‌تونیم با درمان‌هایی که فقط مختص ریه نیستن، بلکه به دستگاه گوارش هم مربوط می‌شن، از پیشرفت آسم جلوگیری کنیم یا سرعتش رو کم کنیم؟» محققان، به‌جز ریه، الان دارن به بقیه اندام‌هایی که ممکنه تحت تاثیر میکروبیوم روده قرار بگیرن، توجه می‌کنن و دنبال این هستن که سفر سلول‌های ایمنی رو از روده به این اندام‌ها ردیابی کنن.

دکتر مورتا می‌گه: «مهاجرت سلول‌های ایمنی از یه اندام به اندام دیگه، یه روش جدید برای ارتباط بین اندام‌ها رو نشون می‌ده، مخصوصا از طریق میکروب‌ها تو روده. این تغییر، نشون دهنده‌ی اینه که چه‌جوری ما، رابطه‌مون رو با میکروبیوم‌مون رو درک می‌کنیم و نشون می‌ده که نباید فقط روی باکتری‌ها تمرکز کنیم، بلکه باید پروتوزوآ و بقیه میکروب‌هایی که نادیده گرفته شدن رو هم در نظر بگیریم تا درک بهتری از سلامت و بیماری پیدا کنیم.»

مقاله های شبیه به این مقاله

بیشتر بخوانید

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *