ترک الکل و زندگی نو: داستان‌هایی از امید و مسیر بهبودی

زندگی بدون الکل: یک انتخابِ رو به رُشد

زندگیِ بدونِ الکل، داره‌ کم‌کم به یه انتخابِ سبکِ زندگیِ پُرطرفدار تبدیل می‌شه. سلبریتی‌ها دارن به عنوان چهره‌یِ تبلیغاتیِ برندهایِ غیرالکلی شناخته می‌شن، بارهایِ مخصوصِ نوشیدنی‌هایِ غیرالکلی (موکتل) دارن تو شهرهایِ بزرگ سر و کله‌شون پیدا می‌شه و اصطلاحِ “کنجکاوی در موردِ ما” داره به یه کلمه‌یِ رایج برایِ کسایی تبدیل می‌شه که دارن رابطه‌شون با الکل رو بررسی می‌کنن. با همه‌یِ این‌ها، ما تو فرهنگی زندگی می‌کنیم که الکل، جزءِ همیشگیِ همه‌یِ دورهمی‌هایِ اجتماعیه و همین موضوع باعث می‌شه که تشخیصِ این‌که چه مقدار مصرف عادیه و چه مقدار نشونه‌یِ یه مشکلِ بزرگ‌تره، سخت بشه.

تو این مقاله، می‌خواییم اختلالِ مصرفِ الکل رو، که معمولاً بهش می‌گن الکلیسم، با دقت بررسی کنیم، داستان‌هایِ کسایی رو که به ما رسیدن، با هم به اشتراک بذاریم و مراحلِ حمایتی‌ای رو که اگه لازم بود می‌تونید دنبال کنید، معرفی کنیم. اگه شما یا یکی از عزیزانتون با مصرفِ مواد یا اعتیاد دست و پنجه نرم می‌کنید، با خطِ ملیِ مشاوره در موردِ خدماتِ سوءِ مصرفِ مواد و سلامتِ روان (SAMHSA) به شماره‌ی ۱-۸۰۰-۶۶۲-۴۳۵۷ تماس بگیرید تا اطلاعاتی در موردِ مراکزِ حمایتی و درمانی تو منطقه‌یِ خودتون دریافت کنید. برایِ منابعِ بیشتر در زمینه‌یِ سلامتِ روان، به پایگاه داده‌یِ خطِ ملیِ مشاوره ما مراجعه کنید.

اختلال مصرف الکل چیه؟

اختلالِ مصرفِ الکل، با الگویِ مدامِ مصرفِ الکل که منجر به ناتوانی و ناراحتیِ شدید می‌شه، شناخته می‌شه. شاید از خودتون بپرسید: ناتوانی و ناراحتی شامل چه چیزایی می‌شه؟ دکتر جان اومهاو، متخصصِ پزشکیِ اعتیاد، توضیح می‌ده: “کسایی که دارن این موضوع رو بررسی می‌کنن که آیا مشکلی دارن یا نه، معمولاً سعی می‌کنن یه ماه بدونِ الکل زندگی کنن یا محدودیت‌هایی برای میزانِ نوشیدنیی که مصرف می‌کنن در نظر می‌گیرن.”

اون ادامه می‌ده که آدمایی که از اختلالِ مصرفِ الکل رنج می‌برن، به الکل، جورِ دیگه‌ای نسبت به کسایی که این اختلال رو ندارن، فکر می‌کنن. به زبونِ ساده، کسایی که دچارِ اختلالِ مصرفِ الکل هستن، معمولاً به این فکر می‌کنن که کی قراره دفعه‌یِ بعدی الکل مصرف کنن، در حالی که کسایی که این اختلال رو ندارن، بیشتر از اون چیزی که می‌خوان نمی‌نوشن و به نوشیدنیِ بعدی‌شون فکر نمی‌کنن. همچنین، این‌که آدما binge drink (خُرده نوشی) کنن و در نهایت دچارِ اختلالِ مصرفِ الکل بشن، غیرمعمول نیست. این یه وضعیته که زیاد دیده می‌شه و یه مطالعه تو سالِ ۲۰۲۰ نشون داد که حدودِ ۱۴ درصد از بزرگسالایِ آمریکایی، از این اختلال رنج می‌برن.

خطرات نوشیدنِ آبجوهایِ غیرالکلی

صداهایِ ما

ناتاشا

ناتاشا اولین بار، تو سنِ ۲۶ سالگی، به دنبالِ ما رفت. خودش می‌گه: “می‌دونستم که نمی‌تونم به دروغ گفتن ادامه بدم و وانمود کنم که رو نوشیدنی‌هام کنترل دارم.” برایِ اون، الکلیسم به یه زندونِ ذهنی تبدیل شده بود، چون اون خیلی تلاش می‌کرد که مصرفش رو کنترل کنه، در حالی که در واقع این کنترل از دستش خارج شده بود. رسیدنِ به ما تو اون سن، سخت بود و اون اولش فکر می‌کرد که زندگیِ اجتماعی‌اش تموم شده. اما وقتی یه جمعِ پُر از آدمایی رو دید که هم‌سنِ خودش بودن، امیدوار شد که می‌تونه جایِ خودشو پیدا کنه.

رسیدن به ما آسون نبود. اون با مشکلاتی روبرو شد، اما نهایتاً زندگیش رو، چه تو چیزایِ بزرگ و چه تو چیزایِ کوچیک، تغییر داد. اون در نهایت با بخش‌هایی از خودش روبه‌رو شد که سعی کرده بود با الکل ازشون دوری کنه. ناتاشا می‌گه: “من رابطه‌هایِ سالمی دارم، یه چیزی رو دوست دارم که هر روز می‌تونم برم دنبالش و یه حسِ عمیقی از ارزشمندی دارم که هیچ‌وقت فکر نمی‌کردم قبل از ما بهش برسم.”

امی

امی اولین بار، تو سنِ ۱۴ سالگی، شروع به نوشیدنِ الکل و مصرفِ موادِ مخدر کرد. اون تو بچگی، شاهدِ مشکلاتِ الکلیسمِ پدر و مادرش بود و ازش متنفر بود. ولی کار کردن تو رستوران‌هایِ فست فود از سنِ کم، اون رو به سمتِ مهمونی با کارمندایی که از خودش بزرگ‌تر بودن برد. از اون‌جا، اون یه زندگیِ پُر از تندی رو شروع کرد که توش می‌نوشید، مواد مصرف می‌کرد و یه زندگی ساخت که همه‌یِ هم‌سن و سالاش هم همین کارو می‌کردن. وقتی ۲۰ ساله بود، یکی از دوستاش اون رو به یه جلسه‌یِ ۱۲ مرحله‌ای برد که منجر به مایِ اون برای حدودِ یه سال شد، اما این وضعیتِ پایداری نبود. اون می‌گه: “تو دهه‌یِ سی‌سالگی‌ام دوباره تلاش کردم، اما دوباره گرفتار شدم.”

تا وقتی که اون چند بار تجربه‌یِ “سپتامبرِ بدونِ الکل” رو نداشت، که توش آدم از تمامِ الکل و مواد فقط برایِ ماه سپتامبر دوری می‌کنه، اون متوجه شد که دوست داره تجربه‌یِ متفاوتی تو زندگیش داشته باشه. اون چیزی که به امی کمک کرد تا به ما برسه، تجربه‌یِ حضور تو یه جلسه‌یِ ۱۲ مرحله‌ای تو ۲۰ سالگی‌اش بود. اون می‌دونست که یه راهِ دیگه‌ای برایِ زندگی کردن وجود داره و برای همین هم دنبالِ ابزارهایِ برنامه‌ش رفت. از وقتی که به ما رسیده، اون شاهدِ بهتر شدنِ کسب‌وکار، رابطه‌هاش و خودش بوده، چون داره مدام تلاش می‌کنه که به ما برسه. یه هدیه‌ای که اون تو بهبودی‌اش دیده؟ اون می‌تونه واقعاً برایِ بقیه حضور داشته باشه. اون می‌گه: “من تو این سالا دیدم که خیلی‌ها نتونستن به هدف‌شون برسن و امیدوارم، مایِ من بتونه نوری رو روشن کنه که شما تنها نیستید.”

گابی و سفر به سمتِ ما

گابی، در حالی که کار، روابط و مسائلِ مالی‌اش به هم ریخته بود، با خستگیِ عاطفی و ناراحتیِ جسمی دست و پنجه نرم می‌کرد. تو اوجِ ناامیدی، متوجه شد که بقیه دور و برش با ما به یه روشنایی و وضوح رسیده بودن. اون دید که این آدما، صادق، متعهد و واقعی هستن. اینا به قول‌هاشون عمل می‌کردن و به نظر شاداب می‌اومدن. گابی که به روحِ ما جذب شده بود، زود به جمع‌شون پیوست. اون، اجتماع، خدا و یه حامی رو تو برنامه‌یِ ۱۲ مرحله‌ای به عنوانِ اصولِ کلیدی برایِ این‌که به خودش کمک کنه تا مسیرِ ما رو بره، یاد می‌کنه. از وقتی که ما رو پیدا کرده، زندگی، کار و رابطه‌هاش خیلی قابلِ مدیریت‌تر شده. اون می‌گه: “من شرم رو که به دوش می‌کشیدم رها کردم و قدرتِ آسیب‌پذیری رو پیدا کردم.“

تأملاتِ گابی و توصیه‌هاش

گابی تو بازتابِ سفرش، از بقیه می‌خواد که با خودشون مهربون باشن. اون می‌گه: “اگه دوباره به مصرف برگشتید، دوباره به ما برگردید. به تمریناتی که ازشون وضوح پیدا کردید، برگردید. نهایتاً دوباره بهش می‌رسید.“

مدلِ مراحلِ تغییر تو غلبه بر اعتیاد

اگه بعضی از این داستان‌ها براتون آشناست یا اگه تعریفِ اختلالِ مصرفِ الکل براتون خیلی آشنا به نظر می‌رسه، شاید وقتش باشه که کمک بگیرید. شاید سخت باشه که بدونید باید به کجا مراجعه کنید، برای همین هم از آلیسا کشنر، یه کارشناسِ اجتماعیِ بالینیِ مجاز که تو زمینه‌یِ بهبودی، مصرفِ مواد و کنجکاویِ ما تخصص داره، پرسیدیم که چه توصیه‌ای برایِ کسایی که تو شروعِ سفرِ مایِ خودشون هستن، داره. اون می‌گه: “من همیشه دو تا چیز رو توصیه می‌کنم: حداقل درمانِ فردیِ هفتگی و یه گروهِ حمایتی.“

اون همچنین منابعِ مختلفی رو مثل برنامه‌یِ ۱۲ مرحله‌ای الکلی‌هایِ گمنام، SMART recovery، گروه‌هایِ مربی‌گریِ بهبودی و گروه‌هایِ حمایتیِ درمانی توضیح داد. سطحِ مراقبتی که برایِ سفرِ ماتون نیاز دارید، منحصر به فرده. پیدا کردن یه برنامه‌یِ درمانیِ سرپاییِ فشرده، ممکنه یه قدمِ دیگه‌ای باشه که برایِ پیدا کردنِ بهبودیِ پایدار بردارید.

نکاتِ مهم تو درمانِ اعتیاد

دکتر اومهاو از آدما می‌خواد که داروهایِ تجویزی مثل نالتروکسان یا آکامپروسات رو نادیده نگیرن. اون می‌گه: “این داروها بی‌خطر و غیر اعتیادآور هستن و ثابت شده که به آدما کمک می‌کنن که تمایل‌شون به الکل کم بشه و تو ما بمونن.“

وقتی که آدم مصرفِ الکل رو متوقف می‌کنه، مغز می‌تونه شروع به تجربه کردنِ اثرِ کمبودِ الکل کنه. این زمانیه که مغز تو سازگار شدن با زندگیِ بدونِ اندورفین‌هایِ ناشی از الکل دچارِ مشکل می‌شه. دکتر اومهاو توضیح می‌ده: “با ادامه‌یِ ما، مسیرهایِ مغزی که به این تحریکِ اندورفینی نیاز دارن، قوی‌تر و قوی‌تر می‌شن، تا جایی که تمایل به خوردن به شدت زیاد می‌شه و بعضی وقتا منجر به یه چرخه‌ای از مصرفِ زیاد می‌شه.“

نالتروکسان می‌تونه چرخه‌یِ مصرفِ زیاد رو، با کم کردنِ تمایل به نوشیدن و حمایت از مغز متوقف کنه. اما، اون تأکید می‌کنه که راه‌حلِ بلندمدت برایِ اختلالِ مصرفِ الکل، کار کردن رو یه برنامه‌یِ بهبودی و پیدا کردنِ منابعِ سالمِ اندورفینه که می‌تونه جایگزینِ اندورفین‌هایِ ناشی از الکل بشه. کشنر و اومهاو هر دو رویِ اهمیتِ ورزش و رژیمِ غذاییِ مغذی تأکید می‌کنن. دکتر اومهاو می‌گه: “اهمیتِ بازسازیِ یه مغزِ سالم از طریقِ یه رژیمِ غذاییِ بهینه، اغلب نادیده گرفته می‌شه و خوردنِ غذاهایِ دریایی که پُر از چربی‌هایِ امگا-۳ هستن، شاید به‌خصوص مفید باشه.“

در نهایت، اهمیتِ حمایت و ارتباطایِ اجتماعی رو دستِ کم نگیرید. برنامه‌هایِ بهبودی می‌تونن برایِ کمک به شما تو پیدا کردنِ آدمایی که دارن تلاش می‌کنن که تو ما بمونن، خیلی مفید باشن.

چه‌جوری به کسی که دوسش دارید کمک کنید

شاید شما این مقاله رو نه به خاطرِ نگرانی در موردِ رابطه‌تون با الکل، بلکه به این دلیل می‌خونید که شک دارید، کسی که دوسش دارید از اختلالِ مصرفِ الکل رنج می‌بره. ما به کارشناسا مراجعه کردیم تا بینشِ اونارو در مورد بهترین راه‌هایِ حمایت از عزیزان‌مون جویا بشیم. کشنر توضیح می‌ده: “شما می‌تونید راهنماییشون کنید، اما نمی‌تونید این انتخاب رو براشون انجام بدید و اگه اونا به ما نرسن، تقصیرِ شما نیست.“

دکتر اومهاو پیشنهاد می‌کنه که در موردِ رویکردِ تقویتِ اجتماعی برای آموزشِ خانواده (CRAFT) اطلاعات کسب کنید. اون می‌گه: “برنامه‌یِ CRAFT به خانواده‌ها کمک می‌کنه که رابطه‌شون رو حفظ کنن، رابطه‌ها رو بهتر کنن و به‌طورِ مؤثری عزیزان‌شون رو به درمان تشویق کنن، در حالی که نیازهایِ خودشون رو هم تو این فرآیند برآورده می‌کنن.“

اون ادامه می‌ده که تحقیقات نشون می‌ده که رویکردِ برنامه‌یِ CRAFT مؤثرتر از مواجهه (که می‌تونه بخشی از خیلی از مداخلات با نیّتِ خوب باشه) هست. کشنر رویِ اهمیتِ تعیینِ مرزها و طلبِ کمک برایِ خود (مثل درمان یا گروهِ حمایتی) تأکید می‌کنه. در نهایت، اون توصیه می‌کنه که آدما تعادلِ خودشون رو تو ارائه‌یِ حمایت و در عینِ حال حمایت از خودشون پیدا کنن.

چه شما دارید رنج می‌کشید و چه یکی از عزیزاتون، بدونید که امید وجود داره و تغییر همیشه ممکنه. بذارید حکمتِ صداهایِ این مقاله شما رو تو مسیرتون راهنمایی کنه.

تأثیراتِ اعتیاد به الکل رویِ خانواده