تربیت فرزند: تهدید بابانوئل و راه‌های علمی برخورد با رفتارهای بد

مسائل رفتاری بچه‌ها و واکنش‌های پدر و مادرها

وقتی بچه‌های کوچیک کارهایی می‌کنن که پدر و مادرها رو کلافه می‌کنه، خیلیا به تهدید کردن رو میارن؛ از گرفتن اسباب‌بازی‌ها تا این‌که بگن بابانوئل دیگه بهشون سر نمی‌زنه. یه نظرسنجی ملی نشون داده پدر و مادرهایی که بچه‌های سه تا پنج ساله دارن، بیشتر از بقیه از تهدید استفاده می‌کنن تا جلوی این رفتارهای بد رو بگیرن. جوری که حدود یه چهارمشون تهدید کردن اگه خوب رفتار نکنن، دیگه بابانوئل یا هدیه‌ای در کار نیست. این نتایج از یه نظرسنجی ملی درباره سلامت بچه‌ها به دست اومده که بیمارستان کودکان C.S. Mott دانشگاه میشیگان انجامش داده.

خیلی از پدر و مادرها هم تهدید می‌کنن که یه فعالیتی رو کنسل می‌کنن یا از یه جایی میرن، اسباب‌بازی‌ها رو می‌گیرن یا بهشون دسر نمی‌دن، در حالی که تقریباً نصف پدر و مادرهایی که تو این نظرسنجی شرکت کردن، از رشوه دادن استفاده می‌کنن. دکتر سوزان وولفورد، که متخصص اطفال و یکی از مسئولین این نظرسنجی هست، میگه: “تنبیه کردن بچه‌های کوچیک کمک‌شون می‌کنه بفهمن چه رفتارهایی درسته و خطر نداره. این کار نقش مهمی تو یاد گرفتن فرق بین خوب و بد داره.” و اضافه می‌کنه: “اما تهدیدهای الکی، اعتماد آدم رو از بین می‌برن و معمولاً هم جواب نمی‌دن. تشویق کردن کارهای خوب و تنبیه مستمر، احتمال این‌که بچه‌ها رفتارهای خوب رو یاد بگیرن، بیشتره.”

اهمیت ثابت بودن در تربیت بچه

نصف پدر و مادرها فکر می‌کنن تو تربیت بچه‌هاشون خیلی ثابت قدم هستن، اما خیلی‌هاشون قبول دارن که تو این مورد مشکل دارن و همیشه نمی‌تونن ثابت قدم باشن. این گزارش ملی که بر اساس ۷۲۵ تا جواب از پدر و مادرهایی که حداقل یه بچه یک تا پنج ساله دارن و تو ماه آگوست به دست اومده، نشون می‌ده که بزرگ‌ترین مشکلات شامل ایناست: کوچیک بودن سن بچه و نفهمیدن مسئله، جواب ندادن راه‌حل‌ها و تلاش پدر و مادرها برای این‌که تو جمع سر و صدا نشه. تقریباً یک چهارم پدر و مادرها هم میگن وقتی بچه‌هاشون کار بد می‌کنن، خیلی عصبانی میشن، قبل از این‌که از راهکارهای تربیتی استفاده کنن، سریع واکنش نشون میدن یا اونقدر خسته هستن که نمی‌تونن ثابت قدم باشن.

وولفورد می‌گه: “اگه حواستون جمع نباشه و برنامه‌ریزی نکنید، ثابت قدم بودن تو تربیت بچه سخته و حتی اگه حواستون جمع باشه هم ممکنه سخت باشه، مخصوصاً وقتی پدر و مادر خسته هستن، حواسشون پرت شده یا تحت فشارن.” و تأکید می‌کنه: “خیلی مهمه که پدر و مادرها از قبل برنامه‌ریزی کنن و با هم درباره راه‌حل‌های تربیتی صحبت کنن تا یه چارچوبی برای انتظاراتشون داشته باشن و جلوی سیگنال‌های متناقض رو بگیرن که بچه‌ها رو گیج می‌کنه.”

راهنمایی پدر و مادرها برای پیدا کردن بهترین روش‌های تربیت بچه

ممکنه پدر و مادرها به راهنمایی نیاز داشته باشن تا بهترین روش‌های تربیت بچه رو پیدا کنن. خیلی از پدر و مادرها مطمئن نیستن که روش‌هایی که استفاده می‌کنن، جواب میده یا نه. حدود دو پنجم پدر و مادرها میگن این روش‌ها خیلی خوب جواب میده و سه پنجم دیگه فکر می‌کنن تا یه حدی خوبه. بیشتر پدر و مادرهایی که تو این نظرسنجی شرکت کردن، گفتن که از منابع مختلف درباره روش‌های تربیت بچه اطلاعات می‌گیرن. خیلیاشون از پدر و مادرای دیگه، فامیل و دوستاشون کمک می‌گیرن و از کتاب، مقاله و شبکه‌های اجتماعی استفاده می‌کنن. در همین حال، کمتر از یک پنجم پدر و مادرها با دکتر یا درمانگر درباره تربیت بچه صحبت کردن و یه هشتمشون میگن به روش‌های تربیتی‌شون فکر نکردن.

بعضی از پدر و مادرها هم اعتراف کردن که از روش‌هایی استفاده می‌کنن که کارشناس‌ها پیشنهادش نکردن. مثلاً، دو پنجم پدر و مادرها گاهی بچه‌هاشون رو کتک می‌زنن که تحقیقات نشون میده ممکنه باعث بشه بچه‌ها لجباز بشن و پرخاشگر بشن، چه تو دوران قبل از مدرسه و چه دوران مدرسه. وولفورد می‌گه: “پدر و مادرها باید مواظب باشن که از روش‌هایی که شاید زود جواب بده، استفاده نکنن، چون ممکنه تو آینده عوارض بد داشته باشه.” و تأکید می‌کنه که روش‌های تربیتی باید متناسب با سن و رشد بچه باشه.

مثلاً برای بچه‌های یه ساله تا دو ساله، منحرف کردن حواس و به یه کار دیگه مشغول کردن معمولاً بهترین راه‌حل‌هاست. وولفورد میگه بچه‌ها تو این سن دارن دنیای اطرافشون رو کشف می‌کنن و کارهای عمدی‌شون کمه. پدر و مادرای بچه‌هایی که تو این سن هستن، بیشتر دوست دارن حواسشون رو به یه چیز دیگه پرت کنن. اما بعد از دو سالگی، بچه‌ها میفهمن که کارهای اونا میتونه باعث عکس‌العمل دیگران بشه و ممکنه این موضوع رو بیشتر امتحان کنن. پدر و مادرهای بچه‌های سه تا پنج ساله تو این نظرسنجی بیشتر از هشدار دادن، حرف زدن محکم و وقت گذاشتن برای تنبیه کردن استفاده می‌کنن. وولفورد میگه تو این سن که بچه‌ها میرن مهدکودک، روش‌های تربیتی باید روی پیامدهای منطقی کار اشتباه تأکید کنه. مثلاً اگه یه بچه به خاطر عصبانیت یه لیوان رو بریزه، تنبیه مناسب اینه که مجبورش کنی اون کثیفی رو تمیز کنه، در حالی که یه تنبیه نامربوط کمتر جواب میده.

او می‌گه: “پیامدها باید فوری باشه تا بچه ارتباطش رو با کار اشتباهش درک کنه.” و اضافه می‌کنه که چون بچه‌ها به روش‌های مختلف تربیتی به یه شکل واکنش نشون نمیدن، پدر و مادرها باید سعی کنن انعطاف‌پذیر باشن. او می‌گه: “همین‌طور که بچه‌ها بزرگتر میشن، واکنش‌هاشون به تربیت هم تغییر می‌کنه، بنابراین پدر و مادرها باید روش‌هاشون رو عوض کنن و به روش‌های جدید باز باشن.” او همچنین تأکید می‌کنه: “تعادل بین درست کردن رفتار و تشویق کارهای خوب – مثل تعریف کردن و جایزه دادن – به بچه‌ها کمک می‌کنه اعتماد به نفس پیدا کنن و از اشتباهاتشون درس بگیرن.”

“`