حل معمای آسیب مغزی در ورزش: ارتباط ضربه و زوال مغز

تحقیقات جدید درباره آتروفی مغز در بیماری CTE

یک مطالعه جدید از محققان مرکز بیماری‌های آلزایمر و CTE دانشگاه بوستون به حل معمای کاهش حجم مغز در الگوی خاصی به نام آتروفی در بیماری انسفالوپاتی تروماتیک مزمن (CTE) کمک می‌کند. این تحقیق که در نشریه Acta Neuropathologica منتشر شده، شواهد جدیدی ارائه می‌دهد که نشان می‌دهد ضربات مکرر به سر عامل ایجاد الگوهای خاص تخریب مغز در ناحیه پایه چین‌های سطح مغز، که به آن سولکوس قشری گفته می‌شود، هستند.

CTE یک بیماری پیشرفته نورودژنراتیو است که معمولاً با ورزش‌های تماسی مرتبط است و به مدت طولانی با تجمع پروتئین تاو در مغز شناخته شده است. مدل‌های کامپیوتری نشان داده‌اند که پایه چین‌های قشر مغز در هنگام چرخش سریع مغز انسان، بیشترین فشار را متحمل می‌شوند. این مطالعه اولین تحقیقی است که الگوهای تخریب مغز در CTE را اندازه‌گیری می‌کند و نشان می‌دهد که ضربات مکرر به سر با از دست رفتن سلول‌ها، کاهش حجم و تجمع پاتولوژی تاو در چین‌های مغز مرتبط است.

آتروفی منطقه‌ای مغز همچنین در نواحی پیشانی، هیپوکامپ، هیپوتالاموس، بدن مامیلی و تالاموس به وضوح مشاهده می‌شود.

تحلیل نمونه‌های مغزی ورزشکاران و تأثیرات آن بر CTE

این مطالعه، نمونه‌های مغزی ۱۸۵ ورزشکار با سابقه ورزش‌های تماسی و ۵۲ کنترل غیرورزشی را مورد بررسی قرار داد. یافته‌های کلیدی این تحقیق شامل موارد زیر است:

• کاهش قابل توجه ضخامت قشر مغز و کاهش چگالی نورونی در چین‌های مغزی در ناحیه قشر پیشانی، به ویژه در مراحل پیشرفته CTE.
• وجود ارتباط قوی بین مدت زمان قرارگیری در معرض ورزش‌های تماسی و کاهش ضخامت قشر که نشان‌دهنده تأثیر تجمعی ضربات به سر است.
• شواهدی مبنی بر اینکه از دست رفتن نورون‌ها به واسطه تجمع پروتئین تاو صورت می‌گیرد، در حالی که کاهش ضخامت قشر همچنین شامل مکانیزم‌های مستقل از پروتئین تاو است.
• تغییرات پروتئین‌های سیناپسی که نشان‌دهنده یک فرآیند پویا از آسیب و ترمیم در مغزهای تحت تأثیر CTE است.

دکتر ثور استاین، نویسنده مسئول و آسیب‌شناس اعصاب در سیستم‌های بهداشتی VA و Bedford و استاد همکار پاتولوژی و پزشکی آزمایشگاهی در دانشگاه، گفت: “چین‌های قشری به‌طور خاص در برابر ضربات به سر آسیب‌پذیر به نظر می‌رسند و تغییرات نورودژنراتیو قابل توجهی در این نواحی رخ می‌دهد.” او افزود: “این یافته‌ها پیامدهای مهمی برای درک چگونگی پیشرفت CTE و شناسایی بیومارکرهای بالقوه برای تشخیص زودهنگام دارند.”

این تحقیق بر نیاز به اقدامات حفاظتی در ورزش‌های تماسی تأکید می‌کند و بینش‌های جدیدی را در مورد نقش نورودژنراسیون در علائم شناختی و رفتاری CTE ارائه می‌دهد.