کشف نشانگرهای جدید: کلید تشخیص زودهنگام آسیب کلیه

آسیب کلیوی ناشی از دارو و شناسایی نشانگرهای جدید

آسیب کلیوی ناشی از دارو، یا نِفروتوکسیسیتی، یکی از عوارض شایع در پزشکی بالینی است که زمانی رخ می‌دهد که داروها به کلیه‌ها آسیب می‌زنند. این نوع آسیب می‌تواند بر اثر داروهای ضد التهاب، ضد باکتری، ضد ویروسی یا شیمی‌درمانی اتفاق بیفتد و ممکن است منجر به قطع یا محدود کردن درمان‌ها برای بیماران شود.

اکنون، محققان شش نشانگر جدید را شناسایی کرده‌اند که می‌توانند آسیب کلیوی را سریع‌تر و با حساسیت بیشتری تشخیص دهند. این پیشرفت می‌تواند به توسعه داروهای ایمن‌تر و بهبود نتایج سلامتی برای بیماران کمک کند. نتایج این تحقیق به تازگی در نشریه Clinical Pharmacology & Therapeutics منتشر شده است.

دکتر سوشروت وایکَر، نویسنده اول این مقاله، می‌گوید که این نشانگرهای جدید ممکن است رویکردی حساس‌تر از استانداردهای موجود برای پایش سلامت کلیه‌ها ارائه دهند و به گزینه‌های درمانی قابل تحمل‌تری منجر شوند. او می‌گوید: “نشانگرهای فعلی ممکن است در نشان دادن نشانه‌های اولیه آسیب کلیوی خیلی کند باشند.” دکتر وایکَر، رئیس بخش نفرولوژی و رئیس موقت پزشکی در مرکز پزشکی بوستون، ادامه می‌دهد: “این نشانگرها که می‌توانند در ادرار اندازه‌گیری شوند، می‌توانند به پزشکان کمک کنند تا آسیب کلیوی را در عرض ۲۴ ساعت پس از آسیب تشخیص دهند. این امر امکان پایش به موقع در طول توسعه دارو و درمان بهتر بیماران در معرض خطر را فراهم می‌کند.”

بررسی بیومارکرهای پروتئینی در ادرار برای ارزیابی سلامت کلیه

تیم تحقیقاتی، سطح بیومارکرهای پروتئینی در ادرار داوطلبان سالم و بیماران تحت درمان با داروی شیمی‌درمانی برای مزوتلیوما را مورد بررسی قرار داد. این دارو به خاطر اثرات سمی‌اش بر کلیه‌ها شناخته شده است. شش بیومارکر شناسایی شده توسط تیم، عمدتاً در خود کلیه‌ها و در پاسخ به آسیب یا التهاب تولید می‌شوند. این ویژگی، امکان شناسایی سریع‌تر آسیب کلیه را نسبت به آزمایش‌های خون فعلی، مانند کراتینین سرم، فراهم می‌کند که گاهی اوقات چند روز طول می‌کشد تا به سطوح غیرطبیعی برسد.

تیم تحقیقاتی اکنون امیدوار است که ارزیابی کند آیا این بیومارکرها می‌توانند به طور گسترده‌تری برای نظارت بر سلامت کلیه در محیط‌های کارآزمایی بالینی استفاده شوند. شناسایی زودهنگام آسیب کلیه می‌تواند به پزشکان این امکان را بدهد که سریع‌تر مداخله کنند و خطر آسیب‌های طولانی‌مدت را کاهش دهند و نتایج بیماران را در تمام محیط‌ها بهبود بخشند.

این بیومارکرها پتانسیل واقعی برای تغییر نحوه نظارت بر سلامت کلیه و مدیریت بیماران در معرض خطر آسیب کلیه را دارند، به گفته وایکار که همچنین استاد پزشکی نرمان جی. لوینسکی در دانشکده پزشکی چوبانیان و آودیسین دانشگاه بوستون است. ما امیدواریم که این یافته‌ها به استراتژی‌های بهتری برای حفظ عملکرد کلیه و بهبود مراقبت از بیماران کمک کند و همچنین به توسعه داروهای ایمن‌تر پیشرفت دهد.

وایکار همچنین مشاور بیومارکرهای نرفتوکسیک برای شرکت‌های Vertex، PepGen و Ikena است.