چالش‌های زودهنگام گیمرها: زنگ خطری برای والدین!

تحقیق جدید: آغاز زودهنگام بازی‌های ویدئویی و اعتیاد به آن‌ها

افرادی که از سنین پایین و در دوران مدرسه شروع به بازی‌های ویدئویی کرده‌اند، نسبت به کسانی که چند سال بعد به این فعالیت پرداخته‌اند، سریع‌تر با مشکلات ناشی از بازی مواجه می‌شوند. این موضوع در تحقیقی که توسط دانشگاه گوتنبرگ سوئد انجام شده، به اثبات رسیده است. نویسنده اصلی این تحقیق، آنیکا هوفستد، دانشجوی دکترا در آکادمی ساهلگرنسکا دانشگاه گوتنبرگ، روانشناس و رئیس کلینیک اختلالات قمار و سلامت صفحه نمایش در بیمارستان دانشگاه ساهلگرنسکا است، جایی که این مطالعه انجام شده است.

او می‌گوید: «ما نمی‌توانیم به طور قطع بگوییم که آغاز زودهنگام بازی به اعتیاد سریع‌تر منجر می‌شود، اما این موضوع ممکن است مرتبط باشد. اینکه افرادی که از سنین پایین‌تر شروع به بازی کرده‌اند، سریع‌تر دچار مشکلات می‌شوند، می‌تواند نتیجه دسترسی جوانان امروز به بازی‌های دیگری باشد که سریع‌تر منجر به وابستگی می‌شوند. نتایج ما نیاز به اقدامات پیشگیرانه را تأکید می‌کند.»

نتایج این تحقیق با تحقیقات قبلی همخوانی دارد که نشان می‌دهد آغاز زودهنگام بازی‌های ویدئویی یک عامل خطر برای توسعه اختلالات شدیدتر در بازی است. یافته‌های این تحقیق در نشریه Frontiers in Psychiatry منتشر شده است.

این تحقیق شامل چه کسانی بود؟

این مطالعه شامل ۶۹ بیمار با سنین ۱۵ تا ۵۶ سال بود که شرایط اختلال بازی را داشتند. تنها سه نفر از شرکت‌کنندگان زن بودند. بیماران به دو گروه مساوی تقسیم شدند: گروه جوان‌تر تا ۲۵ سال و گروه بزرگ‌تر از ۲۶ سال. داده‌ها از طریق مصاحبه‌های ساختاریافته و پرسشنامه‌ها جمع‌آوری شدند.

تأثیر بازی‌های ویدیویی بر سنین مختلف

گروه جوان‌تر از سن شش تا هفت سالگی شروع به انجام بازی‌های ویدیویی کرده و تا زمانی که به طور متوسط به سن ۱۴ سالگی رسیدند، مشکلاتی را تجربه کرده‌اند. در حالی که گروه بزرگ‌تر از حدود سن ده سالگی به بازی کردن روی آورده و تنها در سن متوسط ۲۱ سالگی مشکلات واضحی را نشان داده‌اند.

مراحل مختلف زندگی

آنا سودرپالم گورد، استاد همکار در آکادمی ساهلگرنکا، دانشگاه گوتنبرگ و مدیر تحقیقات در بخش اعتیاد و وابستگی بیمارستان دانشگاه ساهلگرنکا، نویسنده ارشد این مطالعه است. او می‌گوید: «به طور فزاینده‌ای افراد در تمام سنین به بازی‌های دیجیتال مشغول هستند. بازی‌های ویدیویی لزوماً بد نیستند، اما ما به اطلاعات بیشتری درباره چگونگی توسعه اختلال بازی در مراحل مختلف زندگی نیاز داریم. یافته‌های ما سوالات مهمی را برای جامعه و والدین مطرح می‌کند. ممکن است ایده خوبی باشد که چند سالی صبر کنیم قبل از اینکه کنسول بازی به کودک خود بدهیم.»

درباره اختلال بازی

شخصی که دچار اختلال بازی است، احساس غیرقابل کنترلی برای انجام بازی‌های کامپیوتری، ویدیویی یا موبایلی دارد. برای تشخیص اختلال بازی، مشکلات باید مدتی وجود داشته باشند و بازی کردن باید به وضوح تأثیرات منفی بر روابط و سایر جنبه‌های زندگی داشته باشد. سازمان بهداشت جهانی (WHO) از سال ۲۰۱۸ اختلال بازی را به عنوان یک بیماری طبقه‌بندی کرده است.

بهترین درمانی که از نظر تحقیق پشتیبانی شده، درمان شناختی-رفتاری (CBT) است که همچنین نوعی درمانی است که در کلینیک بیمارستان دانشگاه ساهلگرنکا توسعه یافته و ارائه می‌شود.