جوانان احساس تنهایی و ارزش‌ندیده‌ شدن دارند!

چالش‌های کارگران جوان: احساس تنهایی و عدم قدردانی در محیط کار

بر اساس یک نظرسنجی که توسط انجمن روانشناسی آمریکا انجام شده، کارگران جوان با احساس تنهایی و عدم قدردانی در محل کار مواجه هستند و معمولاً ترجیح می‌دهند با همسن و سالان خود کار کنند. نظرسنجی «کار در آمریکا 2024» که به صورت آنلاین توسط هریس پُل از بیش از 2000 بزرگسال شاغل در ایالات متحده انجام شد، نشان داد که سه نفر از هر ده کارگر آمریکایی (30%) گزارش داده‌اند که افراد در سازمان‌هایشان که همسن و سال آنها نیستند، ارزش ایده‌های آنها را نمی‌بینند. این رقم برای کارگران 18 تا 25 ساله (48%) به طور قابل توجهی بیشتر از کارگران 65 سال و بالاتر (16%) بود.

کارگران 18 تا 25 ساله و 26 تا 43 ساله نیز به طور قابل توجهی بیشتر از کارگران 44 تا 57 ساله، 58 تا 64 ساله و 65 سال به بالا، بیان کردند که احساس راحتی بیشتری در کار کردن با همسن و سالان خود دارند تا با گروه‌های سنی دیگر (62% و 57% در مقابل 42%، 38% و 27%). در حالی که اکثر بزرگسالان شاغل گزارش دادند که از فرصت کار با افراد از گروه‌های سنی مختلف قدردانی می‌کنند (92%) و معتقدند که داشتن همکارانی از گروه‌های سنی مختلف یک مزیت برای محل کارشان است (87%)، یک چهارم آنها ابراز نگرانی کردند که به دلیل سنشان امنیت شغلی ندارند.

تقریباً سه نفر از هر ده کارگر آمریکایی (29%) گفتند که در محل کار نسبت به سن خود احساس خودآگاهی می‌کنند، که شامل 43% از کارگران 18 تا 25 ساله می‌شود. همچنین نشانه‌هایی وجود دارد که کارگران جوان ممکن است در برقراری ارتباط شخصی با همکاران خود دچار مشکل شوند؛ تقریباً نیمی (45%) از کارگران 18 تا 25 ساله گفتند که هنگام کار احساس تنهایی می‌کنند، که به طور قابل توجهی بیشتر از کارگران 26 تا 43 ساله (33%)، 44 تا 57 ساله (22%)، 58 تا 64 ساله (15%) و 65 سال به بالا (14%) است.

آنها همچنین بیشتر از کارگران مسن‌تر می‌گویند که معمولاً در طول روز کاری احساس تنش یا استرس دارند (48% در سن 18 تا 25 سال، 51% در سن 26 تا 43 سال، و 42% در سن 44 تا 57 سال در مقابل 30% در سن 58 تا 64 سال و 17% در سن 65 سال به بالا). آرتور سی. اوانز جونیور، مدیرعامل APA گفت: “با بازنشستگی بیشتر کارگران در سنین بالاتر، جمعیت‌شناسی محل کار در حال تغییر است و به نظر می‌رسد کارگران جوان سخت‌ترین زمان را برای سازگاری دارند. در عین حال، با افزایش کار از راه دور و استفاده از فناوری‌های جدید مانند هوش مصنوعی، کارگران جوان و مسن‌تر هر دو با یک تغییر پارادایمی در مورد اینکه کجا و چگونه کار کنیم، مواجه هستند.”

او افزود: “برای باقی ماندن در رقابت، کارفرمایان باید در استراتژی‌هایی سرمایه‌گذاری کنند که از سلامت روان و رفاه کارگران خود حمایت کند تا به آنها کمک کنند این نُرم‌های جدید و چشم‌انداز حرفه‌ای در حال تحول را مدیریت کنند.”

به طور کلی، یک سوم کارگران آمریکایی گفتند که کنترل کافی بر زمان، مکان و نحوه انجام کار خود ندارند. یک نفر از هر سه کارگر (33%) همچنین گفتند که در مکان مورد نظر خود کار نمی‌کنند؛ چه به صورت دورکاری، حضوری یا ترکیبی از هر دو. بر اساس این نظرسنجی، 59% از کارگران آمریکایی گزارش دادند که تماماً به صورت حضوری کار می‌کنند، 24% به صورت ترکیبی و 17% به طور کامل از راه دور کار می‌کنند. با این حال، تنها 38% از کارگران گزارش دادند که ترجیح می‌دهند تماماً به صورت حضوری کار کنند، در حالی که 34% ترجیح می‌دهند به صورت ترکیبی کار کنند و 28% ترجیح می‌دهند به صورت دورکاری کار کنند.

یافته‌های کلیدی

در سال 2024، درصد کارمندان که گزارش دادند کارفرمایشان هفته کاری چهار روزه را ارائه می‌دهد، به طور قابل توجهی نسبت به دو سال گذشته افزایش یافته است (14% در 2022، 17% در 2023 و 22% در 2024). همچنین، دو سوم (67%) از کارمندان بیان کردند که معتقدند هفته کاری چهار روزه در طول زندگی‌شان به استاندارد تبدیل خواهد شد. استفاده کارمندان از هوش مصنوعی از راهنمایی‌های کارفرمایان پیشی گرفته است، به طوری که بیش از یک سوم کارمندان (35%) گزارش دادند که به طور ماهیانه یا بیشتر از هوش مصنوعی برای کمک به کار خود استفاده می‌کنند. با این حال، تنها 18% از آن‌ها اعلام کردند که می‌دانند کارفرمایشان سیاست رسمی درباره استفاده‌های قابل قبول از هوش مصنوعی دارد. نیمی از کارمندان گفتند که کارفرمایشان چنین سیاستی ندارد و نزدیک به یک سوم (32%) نیز در این زمینه مطمئن نبودند.

اکثریت (67%) کارمندان گزارش دادند که در ماه گذشته حداقل یک نتیجه مرتبط با خستگی شغلی را تجربه کرده‌اند، مانند عدم علاقه، انگیزه یا انرژی پایین، احساس تنهایی یا انزوا و کمبود تلاش در کار. نکته دیگری که جلب توجه کرد این بود که کارمندانی که احساس راحتی در بیان نظرات یا مطرح کردن مسائل دشوار بدون ترس از عواقب منفی دارند – آنچه روانشناسان ایمنی روانی می‌نامند – معمولاً تجربیات بهتری در محل کار گزارش می‌کنند. کارمندانی که سطوح بالاتری از ایمنی روانی را تجربه می‌کنند، بیشتر از کارمندانی که سطوح پایین‌تری از ایمنی روانی دارند، می‌گویند که احساس تعلق دارند (95% در مقابل 69%) و در محیط کار احساس راحتی در بودن خود را دارند (95% در مقابل 75%). همچنین، آن‌ها 10 برابر کمتر از کارمندانی که سطوح پایین‌تری از ایمنی روانی را تجربه می‌کنند، احتمال داشتند که بگویند محیط کارشان بسیار یا تا حدی سمی است (3% در مقابل 30%).

این نظرسنجی نشان داد که افراد دارای معلولیت با نرخ نگران‌کننده‌ای از کمبود ایمنی روانی در محل کار گزارش داده‌اند، که ممکن است به تأثیرات منفی ناتوانی یا دسترسی نابرابر به فرصت‌ها به دلیل تعصب مرتبط باشد. دو سوم کارمندان با معلولیت‌های شناختی، عاطفی، یادگیری یا روانی و تعداد مشابهی از کارمندان با معلولیت‌های جسمی (63%) گزارش دادند که سطوح پایین‌تری از ایمنی روانی را تجربه کرده‌اند، در مقایسه با 45% از کارمندانی که گزارش نکردند که دارای معلولیت هستند. کارمندان دارای معلولیت بیشتر احتمال داشت که نگرانی‌هایی درباره محیط کارشان داشته باشند. کمتر از نیمی (48%) از افرادی که دارای معلولیت‌های شناختی، عاطفی، یادگیری یا روانی هستند، فرهنگ شرکتی خود را به عنوان فرهنگی که به زمان استراحت احترام می‌گذارد توصیف کردند، در مقایسه با 63% از افرادی که دارای معلولیت نیستند. همچنین، 57% از کارمندان با معلولیت‌های جسمی ابراز نگرانی کردند که هوش مصنوعی ممکن است برخی یا تمام وظایف شغلی آن‌ها را در آینده نزدیک منسوخ کند، در مقایسه با 37% از کارمندانی که گزارش نکردند که دارای معلولیت هستند.

ایوانز گفت: “یافته‌های نظرسنجی ما نیاز به ایجاد محیط‌های کاری با ایمنی روانی برای کارمندان را برای کارفرمایان تأکید می‌کند. ما از تحقیقات می‌دانیم که ایمنی روانی نه تنها به بهبود رفاه فردی کارمندان کمک می‌کند، بلکه با پرورش فرهنگ خلاقیت، نوآوری و کار تیمی مؤثر، به تقویت سازمان نیز کمک می‌کند که در نهایت به بهبود نتایج مالی منجر می‌شود.”

روش‌شناسی

این تحقیق به صورت آنلاین در ایالات متحده توسط The Harris Poll به نمایندگی از انجمن روانشناسی آمریکا در میان 2027 بزرگسال شاغل انجام شد. این نظرسنجی از 25 مارس تا 3 آوریل 2024 انجام شده است. داده‌ها در صورت لزوم بر اساس سن، جنسیت، نژاد/قومیت، منطقه، تحصیلات، وضعیت تاهل، اندازه خانواده، وضعیت شغلی، درآمد خانوار و وضعیت سیگار کشیدن وزن‌دهی شده‌اند تا با نسبت‌های واقعی آن‌ها در جمعیت همخوانی داشته باشد. روش‌شناسی کامل در دسترس است.