تنهایی و بی‌توجهی: چرا جوونای کارگر از محیط کارشون ناراضی‌ان؟

دشواری‌های قشر جوون کارگر: حس تنهایی و دیده نشدن توی محیط کار

بر اساس یه بررسی که انجمن روان‌شناسی آمریکا انجام داده، جوون‌هایی که سرِ کارن، با احساس تنهایی و اینکه قدرشون دونسته نمی‌شه دست و پنجه نرم می‌کنن و معمولاً ترجیح میدن با هم‌سن و سالای خودشون کار کنن. این نظرسنجی که اسمش هست «کار در آمریکا 2024» و هریس پُل به صورت آنلاین از بیش از 2000 بزرگسال شاغل توی آمریکا انجامش داده، نشون داد که سه نفر از هر ده تا کارگرِ آمریکایی (30%) گفتن ایده‌هاشون از نظر کسایی که هم‌نسلشون نیستن، ارزشی نداره. این آمار برای کارگرای 18 تا 25 ساله (48%) خیلی بیشتر از کارگرایی بود که 65 سال به بالا سن دارن (16%).

کارگرای 18 تا 25 ساله و 26 تا 43 ساله هم به طور قابل توجهی بیشتر از کارگرای 44 تا 57 سال، 58 تا 64 سال و 65 سال به بالا، گفتن که با هم‌سن و سالاشون راحت‌ترن تا با بقیه‌ی گروه‌های سنی (62% و 57% در مقابل 42%، 38% و 27%). با اینکه اکثریت آدمای بزرگسالی که سرِ کار هستن گفتن از اینکه با آدمای مختلف تو گروه‌های سنی گوناگون کار می‌کنن، خوششون میاد (92%) و اعتقاد دارن این یه مزیت واسه محیط کارشونه (87%)، یه چهارم‌شون نگران این بودن که ممکنه به خاطر سنشون، شغلشون امنیت نداشته باشه.

تقریباً سه نفر از هر ده کارگر آمریکایی (29%) گفتن که سرِ کار، نسبت به سنشون احساس شرمندگی می‌کنن، که 43% از کارگرای 18 تا 25 ساله رو شامل می‌شه. نشونه‌هایی هم هست که جوون‌ها ممکنه توی رابطه‌‌های شخصی با همکاراشون به مشکل بخورن؛ نزدیک نصف (45%) کارگرای 18 تا 25 ساله گفتن وقتی دارن کار می‌کنن، احساس تنهایی می‌کنن که این خیلی بیشتر از کارگرای 26 تا 43 ساله (33%)، 44 تا 57 ساله (22%)، 58 تا 64 ساله (15%) و 65 سال به بالا (14%) هستش.

اونا همچنین بیشتر از کارگرای مسن‌تر میگن که معمولاً توی طول روز کاری، احساس تنش یا استرس دارن (48% توی 18 تا 25 سالگی، 51% توی 26 تا 43 سالگی، و 42% توی 44 تا 57 سالگی در مقابل 30% توی 58 تا 64 سالگی و 17% توی 65 سال به بالا). آرتور سی. اوانز جونیور، مدیر عامل APA، گفت: «با بازنشسته شدن بیشتر کارگرا توی سن‌های بالاتر، ترکیب جمعیتی محیط کار داره عوض می‌شه و انگار جوون‌ها سخت‌ترین دوران رو برای هماهنگ شدن دارن. همزمان، با بیشتر شدن کار از راه دور و استفاده از فناوری‌های جدید مثل هوش مصنوعی، کارگرای جوون و مسن‌تر هر دو با یه تغییر اساسی توی اینکه کجا و چطوری کار کنیم روبرو هستن.»

اون اضافه کرد: «کارفرماها برای اینکه بتونن رقابت کنن، باید توی استراتژی‌هایی سرمایه‌گذاری کنن که از سلامت روان و رفاه کارگراشون حمایت کنه تا بهشون کمک کنه بتونن با این شرایط جدید و چشم‌انداز شغلی که داره تغییر می‌کنه، کنار بیان.»

به طور کلی، یه سوم کارگرای آمریکایی گفتن که کنترل کافی روی زمان، جا و چگونگی انجام کارشون ندارن. یه نفر از هر سه کارگر (33%) هم گفتن جایی که دلشون می‌خواد کار نمی‌کنن؛ چه دورکاری، چه حضوری یا ترکیبی از هر دو. بر اساس این نظرسنجی، 59% کارگرهای آمریکایی گزارش دادن که تماماً حضوری کار می‌کنن، 24% ترکیبی و 17% هم کاملاً دورکاری می‌کنن. با این حال، فقط 38% از کارگرا گفتن که ترجیح میدن تماماً حضوری کار کنن، در حالی که 34% ترجیح میدن ترکیبی کار کنن و 28% دورکاری رو ترجیح میدن.

نکات کلیدی نظرسنجی

تو سال 2024، درصدی از کارمندا که گفتن کارفرماشون هفته‌ی کاری چهار روزه داره ارائه می‌ده، نسبت به دو سال قبلش خیلی زیاد شده (14% توی 2022، 17% توی 2023 و 22% توی 2024). همچنین، دو سوم (67%) از کارمندا گفتن که اعتقاد دارن هفته‌ی کاری چهار روزه توی کل زندگیشون تبدیل به یه استاندارد می‌شه. استفاده‌ی کارمندا از هوش مصنوعی از راهنمایی‌های کارفرماها جلو زده، طوری که بیشتر از یه سوم کارمندا (35%) گفتن به صورت ماهانه یا بیشتر از هوش مصنوعی برای کمک به کارشون استفاده می‌کنن. با این حال، فقط 18% از اونا گفتن که می‌دونن کارفرماشون قانون رسمی درباره استفاده‌های قابل قبول از هوش مصنوعی داره. نصف کارمندها گفتن که کارفرماشون همچین قانونی نداره و نزدیک به یه سوم (32%) هم توی این مورد مطمئن نبودن.

اکثریت (67%) کارمندا گفتن که توی ماه گذشته حداقل یه نتیجه‌ی مرتبط با خستگی شغلی رو تجربه کردن، مثل بی‌علاقگی، کمبود انگیزه یا انرژی کم، احساس تنهایی یا انزوا و کم‌کاری. نکته‌ی دیگه‌ای که جلب توجه کرد این بود که کارمندایی که راحت نظرشون رو می‌گن یا مسائل سخت رو بدون ترس از عواقب بد مطرح می‌کنن—چیزی که روان‌شناسا بهش میگن امنیت روانی—معمولاً تجربه‌های بهتری توی محیط کار دارن. کارمندایی که سطح بالاتری از امنیت روانی رو تجربه می‌کنن، بیشتر از کارمندایی که سطح پایین‌تری دارن، میگن که احساس تعلق می‌کنن (95% در مقابل 69%) و توی محیط کار احساس راحتی می‌کنن (95% در مقابل 75%). همچنین، اونا 10 برابر کمتر از کارمندایی که امنیت روانی کمتری دارن، احتمال داشت بگن محیط کارشون خیلی یا تا حدی سمی هست (3% در مقابل 30%).

این نظرسنجی نشون داد که افرادی که معلولیت دارن، با یه نرخ نگران‌کننده‌ای کمبود امنیت روانی تو محل کار گزارش دادن که این ممکنه به خاطر تأثیرات منفی ناتوانی یا دسترسی نابرابر به فرصت‌ها به دلیل تعصب باشه. دو سوم کارمندایی که مشکلات شناختی، عاطفی، یادگیری یا روانی دارن و یه تعداد مشابه از کارمندایی که مشکلات جسمی دارن (63%) گزارش دادن که سطح پایینی از امنیت روان رو تجربه می‌کنن، در مقایسه با 45% از کارمندایی که نگفتن معلولیت دارن. کارمندایی که معلولیت دارن بیشتر احتمال داشت که نگران محیط کارشون باشن. کمتر از نصف (48%) افرادی که معلولیت شناختی، عاطفی، یادگیری یا روانی دارن، فرهنگ شرکت خودشون رو به عنوان یه فرهنگی توصیف کردن که به زمان استراحت احترام می‌ذاره، در مقایسه با 63% از افرادی که معلولیت ندارن. همچنین، 57% از کارمندایی که معلولیت جسمی دارن، ابراز نگرانی کردن که هوش مصنوعی ممکنه بعضی یا همه‌ی وظایف شغلیشون رو توی آینده‌ی نزدیک از بین ببره، در مقایسه با 37% کارمندایی که نگفتن معلولیت دارن.

ایوانز گفت: «نتایج نظرسنجی ما نشون می‌ده که کارفرماها باید محیط‌های کاری با امنیت روانی رو برای کارمنداشون فراهم کنن. ما از تحقیقات می‌دونیم که امنیت روانی، نه تنها به بهتر شدن حال کارمندا کمک می‌کنه، بلکه با ایجاد یه فرهنگ خلاقیت، نوآوری و کار گروهی موثر، به قوی‌تر شدن سازمان هم کمک می‌کنه که در نهایت باعث بهتر شدن نتیجه‌های مالی می‌شه.»

روش کار

این تحقیق توی آمریکا، به صورت آنلاین توسط The Harris Poll به نمایندگی از انجمن روان‌شناسی آمریکا بین 2027 بزرگسال شاغل انجام شد. این نظرسنجی از 25 مارس تا 3 آوریل 2024 انجام شده. داده‌ها در صورت نیاز بر اساس سن، جنسیت، نژاد/قومیت، منطقه، تحصیلات، وضعیت تاهل، اندازه‌ی خانواده، وضعیت شغلی، درآمد خانوار و وضعیت سیگار کشیدن، وزن‌دهی شدن تا با نسبت‌های واقعی اون‌ها توی جامعه، همخوانی داشته باشه. روش کار کامل در دسترسه.