اختلال علت بی میلی زنان به رابطه زناشویی: تعریف، علائم، علل، درمان

اختلال برانگیختگی جنسی زنان: نشانه‌ها و درمان‌ها

در حالی که بسیاری از زنان ممکن است متوجه شوند که به طور مداوم از فعالیت‌های جنسی به شدت تحریک نمی‌شوند، اختلال برانگیختگی جنسی به کمبود جدی‌تری در این زمینه اشاره دارد. اختلال برانگیختگی جنسی زنان (گاهی اوقات به آن اختلال علاقه جنسی نیز می‌گویند) زمانی است که یک زن هیچ یا علاقه زیادی به فعالیت‌های جنسی ندارد. نتیجه این عدم علاقه، دشواری در واکنش به تحریکات جنسی خواهد بود.

اختلال برانگیختگی جنسی زنان افراد مختلف را به درجات متفاوتی تحت تأثیر قرار می‌دهد و ممکن است به عوامل مختلفی بستگی داشته باشد. این عوامل شامل داروها، سن، تجربیات منفی، بیماری‌های مزمن و حتی نوسانات طبیعی هورمونی است.

اگر احساس می‌کنید که درباره این موضوع اطلاعات زیادی ندارید، درست فکر کرده‌اید. این موضوع به تازگی مورد مطالعه قرار گرفته است.

در “کتاب راهنمای اختلالات جنسی”، نویسندگان به این نکته اشاره می‌کنند که در حال حاضر تحقیقات زیادی درباره اختلال برانگیختگی جنسی زنان در حال انجام است، که عمدتاً به این دلیل است که مسائل جنسی زنان در طول تاریخ نادیده گرفته شده است. با این حال، این کتاب همچنین خاطرنشان می‌کند که تحقیقات در این زمینه به دلیل تابو بودن گفت‌وگو درباره جنسیت به ویژه برای زنان، کندتر پیش رفته است.

در زیر، ما به چگونگی تشخیص نشانه‌ها خواهیم پرداخت تا بتوانید بهتر بفهمید چه زمانی باید به دنبال کمک باشید. همچنین درباره چگونگی تشخیص این اختلال، روش‌های مختلف درمان آن و بهترین راه‌های مقابله با این اختلال در زندگی روزمره صحبت خواهیم کرد.

چگونه با اضطراب جنسی مقابله کنیم

نشانه‌ها و علائم اختلال برانگیختگی جنسی زنان

در زیر سه دسته از برانگیختگی بیان شده است. این دسته‌ها بر اساس مطالعات بالینی بوده و متخصصان از آن‌ها برای تشخیص اختلال برانگیختگی جنسی زنان استفاده می‌کنند:

• موضوعی: زمانی که زنان باوجود تحریکات جنسی، احساس برانگیختگی نمی‌کنند. در این حالت، پاسخ فیزیکی به تحریکات جنسی وجود دارد، اما برانگیختگی ذهنی مشاهده نمی‌شود.
• جنسی: این دسته به این معناست که فرد به دلیل تحریکات فیزیکی جنسی نمی‌تواند برانگیخته شود. در عوض، برانگیختگی ناشی از تحریکات غیرجنسی، مانند تماشای یک ویدیو، است. این مورد معمولاً برای زنانی که از دوران یائسگی عبور کرده‌اند، بیشتر دیده می‌شود و معمولاً به دلیل کاهش حساسیت جنسی ایجاد می‌شود.
• ترکیبی: در صورتی که هر دو نوع تحریک (ذهنی و فیزیکی) وجود داشته باشد، اما هیچ‌یک منجر به برانگیختگی نشود.

تشخیص اختلال برانگیختگی جنسی زنان

طبق نظر پزشکان، اگر شما دچار کمبود یا کاهش شدید در بیشتر از سه مورد زیر هستید، باید به کمک پزشکی مراجعه کنید:

• علاقه به فعالیت‌های جنسی
• فانتزی‌ها یا افکار جنسی یا شهوانی
• آغاز فعالیت جنسی و واکنش به ابتکار شریک
• هیجان یا لذت در ۷۵ درصد یا بیشتر از فعالیت‌های جنسی
• علاقه یا برانگیختگی در پاسخ به محرک‌های جنسی داخلی یا خارجی (مانند نوشتاری، کلامی، بصری)
• احساسات جنسی یا غیرجنسی در ۷۵ درصد یا بیشتر از فعالیت‌های جنسی

علل اختلال برانگیختگی جنسی زنان

تحقیقات پزشکی نشان داده است که اختلال برانگیختگی جنسی غالباً ناشی از تغییرات هورمونی است. این نکته به ویژه در مواقعی مانند بارداری، پس از زایمان، در دوران یائسگی و در زمان قاعدگی اهمیت دارد.

عوامل جسمانی دیگر می‌توانند شامل تغییرات در سطح هورمون‌های جنسی باشند که معمولاً با افزایش سن اتفاق می‌افتند. همچنین، برخی داروهای تجویزی می‌توانند به اختلال برانگیختگی جنسی کمک کنند. به عنوان مثال، داروهای بتا بلاکر یا داروهای ضدافسردگی مهارکننده بازجذب سرتونین (SSRIs) می‌توانند عوارض جانبی جنسی ایجاد کنند.

بیماری‌های مزمن مانند دیابت و اسکلروز چندگانه می‌توانند باعث آسیب به اعصاب خودکار یا حرکتی شوند که این موضوع می‌تواند منجر به از دست رفتن یا کاهش حس در ناحیه جنسی گردد.

اختلال برانگیختگی جنسی همچنین ممکن است ناشی از عوامل روان‌شناختی باشد، مانند افسردگی، اضطراب، استرس، خودباوری پایین یا تصویر بدنی منفی. به‌علاوه، تجربیات جنسی منفی یا غیرمفید گذشته نیز می‌توانند در این زمینه تأثیرگذار باشند.

در تمام این موارد، برقراری ارتباط با شرکای جنسی بسیار مهم است، و فقدان ارتباط می‌تواند به اختلال برانگیختگی جنسی دامن بزند.

درمان اختلال برانگیختگی جنسی زنان

پزشکان دریافته‌اند که ترکیبی از درمان‌ها بهترین نتیجه را در کمک به افراد مبتلا به اختلال برانگیختگی جنسی به همراه دارد. سه نوع درمان رایج عبارتند از:

• آموزش: آشنایی با بدن و عملکردهای آن. این ممکن است بر روی تحریکات غیرجنسی، مانند اهمیت ایجاد اعتماد با شریک، تأکید کند.
• درمان‌های روان‌شناختی: این نوع شامل روان‌درمانی‌ها (که به عنوان گفت‌وگوی درمانی نیز شناخته می‌شود) مانند درمان شناختی-رفتاری است. شناسایی الگوهای نامطلوب اندیشه بسیار مهم است که ممکن است تجربه برانگیختگی را دشوار کند. همچنین، کار با یک درمانگر جنسی که بتواند با شما و شریک‌تان همکاری کند، سودمند خواهد بود.
• درمان هورمونی: درمان اختلال برانگیختگی جنسی زنان معمولاً از رسیدگی به مسائل پزشکی یا تغییرات هورمونی زیربنایی بهره می‌برد. گاه افراد دارای سطح پایین استروژن یا تستوسترون هستند که می‌تواند منجر به کاهش برانگیختگی و حتی تمایل به فعالیت‌های جنسی شود.

همچنین مهم است که اگر در حین رابطه جنسی احساس درد می‌کنید، به یک متخصص زنان مراجعه کنید.

مقابله با اختلال برانگیختگی جنسی

اگرچه درمان‌ها، داروها و روش‌های آموزشی وجود دارند که می‌توانید برای درمان استفاده کنید، برقراری و حفظ یک خط ارتباطی باز با شریک زندگی‌تان نیز بسیار مهم است. یک رابطه سالم و درک‌کننده عامل اصلی در بهبود تجارب جنسی خواهد بود.

تحقیقات نشان داده‌اند که انگیزه برای خوشحال کردن شریک، نتایج مثبتی را در تعاملات جنسی ایجاد کرده است. این خود دلیلی است که ممکن است به یافتن یک درمانگر جنسی که با شما و شریک‌تان همکاری کند، کمک کند تا اهداف مشترکی را تعریف کنید و به آن‌ها دست یابید.

اگر به دنبال یک درمانگر جنسی هستید که بتواند با شما به صورت فردی کار کند، یا کسی که بتواند با شما و شریک‌تان همکاری نماید، حتماً به داده‌های درمانگران در دسترس در “انجمن آمریکایی مربیان، مشاوران و درمانگران جنسی (AASECT)” و “کالج آمریکایی سکس‌شناسان” مراجعه کنید.

به خاطر بسپارید

مقابله با اختلال برانگیختگی جنسی زنان ممکن است در برخی مواقع ناامیدکننده و ظاهراً بی‌نتیجه باشد، اما لطفاً به همکاری با پزشکان و درمانگران ادامه دهید تا پلن درمانی که برای شما موثر است را بیابید. همواره باید از خوشبختی خود حمایت کنید و مطمئن شوید که شریک‌تان نیز می‌خواهد برای خوشبختی شما تلاش کند.

در حالی که استفاده از ترکیبی از درمان، دارو و آموزش ممکن است ترسناک به نظر برسد، سعی کنید به یاد داشته باشید که شادی و رضایت شما ارزشمند است.