ضربان قلب نوزادان چه تاثیری بر شروع گفتار دارد؟

ارتباط بین صداهای نوزاد و ضربان قلب

نغمه‌های نرم و ملایم نخستین بیان‌های یک نوزاد، مانند نجواهای کوچک شادی و شگفتی برای والدین دلسوز، در واقع نشانه‌هایی هستند که نشان می‌دهند قلب نوزاد به طور ریتمیک با رشد گفتار هماهنگ کار می‌کند. جرمی آی. بورجون، استادیار روانشناسی دانشگاه هیوستون، در گزارشی که در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم منتشر شده، اعلام کرده است که نخستین صداهای شیرین نوزاد و تلاش‌های اولیه او برای تشکیل کلمات به طور مستقیم با ضربان قلب او مرتبط است. این یافته‌ها می‌توانند به درک توسعه زبان و شناسایی زودهنگام اختلالات گفتار و ارتباط کمک کنند.

برای نوزادان، تولید گفتار قابل تشخیص فراتر از یک فرآیند شناختی است. این یک مهارت حرکتی است که نیازمند یادگیری هماهنگی بین چندین عضله با عملکردهای مختلف در سراسر بدن است. این هماهنگی به نوسانات مداوم ضربان قلب مرتبط است. بورجون بررسی کرد که آیا این نوسانات در ضربان قلب با تولید صدا و کلمات در نوزادان ۲۴ ماهه همزمان است یا خیر. او دریافت که نوسانات ضربان قلب با زمان‌بندی صداها هم‌راستا بوده و با مدت زمان آن‌ها و احتمال تولید گفتار قابل تشخیص مرتبط است.

بورجون می‌گوید: “ضربان قلب به طور طبیعی در تمام پستانداران نوسان دارد و به طور مداوم در یک الگوی ریتمیک افزایش و سپس کاهش می‌یابد. مشخص شد که نوزادان بیشتر احتمال دارد زمانی که نوسان ضربان قلب به یک اوج محلی (حداکثر) یا یک فرود محلی (حداقل) رسیده باشد، صدا تولید کنند.” او ادامه می‌دهد: “صداهایی که در اوج تولید می‌شوند، طولانی‌تر از آنچه که به طور تصادفی انتظار می‌رفت، هستند.”

تحقیقات جدید درباره صداهای نوزادان و تأثیر آن بر رشد گفتار

تحقیقات نشان می‌دهد که صداهایی که درست قبل از کاهش ضربان قلب تولید می‌شوند، بیشتر احتمال دارد که توسط شنوندگان ناآگاه به عنوان کلمات شناسایی شوند. بروجون و تیمش مجموعاً ۲،۷۰۸ صدا را که توسط ۳۴ نوزاد بین ۱۸ تا ۲۷ ماهگی در حین بازی با مراقب خود تولید شده بود، اندازه‌گیری کردند. نوزادان در این گروه سنی معمولاً هنوز قادر به گفتن کلمات کامل نیستند و تنها درصد کمی از این صداها (۱۰.۳٪) می‌توانند به‌طور قابل‌اعتمادی به عنوان کلمات شناسایی شوند.

برای این مطالعه، تیم تحقیق به بررسی دینامیک ضربان قلب در تمام صداهایی که از دهان نوزادان خارج می‌شود، از جمله خنده، غان و غون و جیک‌جیک، پرداختند. بروجون گفت: “هر صدایی که یک نوزاد تولید می‌کند به مغز و بدن او کمک می‌کند تا یاد بگیرد چگونه با یکدیگر هماهنگ شوند و در نهایت به گفتار منجر شود.” با رشد نوزادان، سیستم عصبی خودکار آنها – بخشی از بدن که عملکردهایی مانند ضربان قلب و تنفس را کنترل می‌کند – نیز رشد و توسعه می‌یابد.

سال‌های اولیه زندگی با تغییرات قابل توجهی در نحوه عملکرد قلب و ریه‌ها مشخص می‌شود و این تغییرات در طول زندگی فرد ادامه می‌یابد. بروجون ادامه داد: “رابطه بین صداهای قابل شناسایی و کاهش ضربان قلب ممکن است نشان‌دهنده این باشد که توسعه موفق گفتار به‌طور جزئی به تجربه نوزادان از دامنه‌های قابل پیش‌بینی فعالیت‌های خودکار در طول رشد بستگی دارد.” او افزود: “درک اینکه چگونه سیستم عصبی خودکار با صدای نوزادان در طول رشد ارتباط دارد، یک مسیر تحقیقاتی حیاتی برای فهم چگونگی ظهور زبان و همچنین عوامل خطر برای توسعه غیرطبیعی زبان است.”