ارتباط مؤثر با دانشجویان جدید: چالش‌ها و دستاوردها

ارتباط والدین و فرزندان در دوران دانشگاه

مطالعه‌ای که به رهبری محققان دانشگاه ایالتی واشنگتن انجام شده، نشان می‌دهد که ارتباط بیشتر جوانان با والدین هنگام ورود به دانشگاه معمولاً به بهبود روابط منجر می‌شود؛ اما والدین باید از آغاز همیشگی این ارتباط خودداری کنند.

در مقاله‌ای که در نشریه Emerging Adulthood منتشر شده، جنیفر داکورث، استاد یار دانشگاه ایالتی واشنگتن و همکارانش دریافتند که ارتباط از طریق تلفن، پیامک، ویدئو یا ملاقات حضوری احساس بهتری در دانشجویان سال اول نسبت به رابطه‌شان با والدین ایجاد می‌کند. همچنین دانشجویان زمانی که والدین حمایت یا مشاوره ارائه می‌دهند و درباره موضوعات مهمی مانند تحصیل و دوستی‌ها صحبت می‌کنند، احساس بهتری نسبت به این رابطه دارند.

با این حال، محققان متوجه شدند که زمانی که والدین تقریباً تمام ارتباطات را آغاز می‌کنند، ارتباط منفی ایجاد می‌شود. داکورث در این باره گفت: “این می‌تواند نشانه‌ای از والدین بیش از حد درگیر باشد.” او افزود: “این یک مرز باریک است، اما دانشجویانی که والدین ‘هلی‌کوپتری’ دارند، ممکن است دیدگاه منفی‌تری نسبت به رابطه خود با آن‌ها داشته باشند.”

این تحقیق نشان می‌دهد که برای والدین مفید است که به طور منظم در زندگی دانشجویان درگیر باشند، حمایت کنند و درباره موضوعات مهم برای دانشجویان صحبت کنند، بدون اینکه آن‌ها را تحت فشار قرار دهند. داکورث گفت: “پیامک‌ها برای یک چک‌این سریع عالی هستند و می‌توانند به کیفیت رابطه کمک زیادی کنند.” او ادامه داد: “اگر دانشجویی احساس کند که رابطه خوبی دارد، این نشان‌دهنده رفاه و رفتارهای مثبت مانند مطالعه بیشتر و مصرف کمتر الکل و مواد مخدر است.”

این مطالعه همچنین نشان می‌دهد که ارتباط مکرر به بهبود روابط بین اعضای خانواده کمک می‌کند.

تحلیل ارتباطات روزانه والدین و دانش‌آموزان

داک‌ورث گفت: “ما به سطح ارتباطات روزانه والدین و دانش‌آموزان نگاه کردیم و متوجه شدیم که روزهایی که ارتباط برقرار شده، برای بهبود رابطه بهتر از روزهایی است که هیچ ارتباطی وجود نداشته است.” او افزود: “به‌طور مشابه، روزهایی که ارتباط بیشتری برقرار شده، بهتر از روزهایی با ارتباط کمتر بوده است.” محققان از ثبات نتایج به‌دست‌آمده شگفت‌زده شدند. او ادامه داد: “در روزهایی که ارتباط برقرار می‌شد و دانش‌آموزان با والدین خود صادق بودند و والدین نیز حمایت یا مشاوره ارائه می‌دادند، دانش‌آموزان گزارش دادند که روز بعد احساس مثبت‌تری نسبت به رابطه خود داشتند.”

این مطالعه به بررسی نتایج پاسخ‌های ۳۶۷ دانشجوی سال اول دانشگاه WSU پرداخت که به مدت هفت روز متوالی، یک نظرسنجی روزانه را پر کردند. دانشجویان در صورت تکمیل هر نظرسنجی که به تلفن‌هایشان ارسال می‌شد، تا ۳۰ دلار پاداش دریافت می‌کردند.

یافته‌های کلیدی

با تجزیه و تحلیل داده‌ها، نویسندگان چندین تفاوت را شناسایی کردند. دانشجویان زن روزهای بیشتری از ارتباط را نسبت به دانشجویان مرد گزارش کردند و زمان بیشتری را به ارتباط اختصاص دادند. آن‌ها بیشتر درباره دوستی‌ها و روابط صحبت کردند، اما زمان کمتری را به بحث درباره مدیریت زمان نسبت به دانشجویان مرد اختصاص دادند. اعضای گروه‌های نژادی یا قومی کم‌جمعیت‌تر روزهای کمتری را در ارتباط با والدین خود گزارش کردند. در حالی که به‌طور کلی زمان کمتری را برای ارتباط صرف کردند، دانشجویان از گروه‌های کم‌جمعیت‌تر زمان بیشتری را به صحبت کردن تلفنی و چت ویدیویی با والدین خود نسبت به سایر گروه‌ها اختصاص دادند. آن‌ها همچنین گزارش دادند که کمتر صادق بوده و زمان کمتری را به بحث درباره تحصیل یا نمرات و همچنین مصرف الکل یا مواد مخدر اختصاص داده‌اند.

داک‌ورث گفت: “ما نمی‌دانیم چرا این چنین است. این ممکن است منعکس‌کننده تفاوت‌های فرهنگی یا زمینه‌ای یا تفاوت‌های سبک‌های فرزندپروری باشد. این قطعاً زمینه‌ای برای تحقیقات آینده است.”

داک‌ورث این مقاله را با همکاران خود در WSU، کاترین فورسایت، بریتنی کوپر و لورا هیل، به همراه متیو بامپوس، مدیر تحقیقات و تأثیر اجتماعی بنیاد اینویا، نوشت.