چطور بفهمیم با کی قرار بعدی بذاریم؟ روانشناس این رازها رو میگه!

دشواری‌های پیدا کردن یار: چطور باید ارزیابی کنیم؟

به عنوان یک روان‌شناس بالینی که در زمینه روابط زوجین، جوونا و ارتباطات تخصص دارم، با آدمای زیادی روبرو شدم که تو پیدا کردن دوست دختر یا دوست پسر مشکل دارن. وقتی مراجعام در مورد سختی‌هاشون تو پیدا کردن یه آدم حسابی صحبت می‌کنن، معمولاً عدم اطمینان نسبت به شریکای احتمالی تو مراحل اولیه رو ابراز می‌کنن.

تو دنیای ایده‌آل، ما تو اولین قرار می‌تونیم سریع بفهمیم که از دیدن اون طرف ذوق داریم و باید قرار دوم رو هم امتحان کنیم یا نریم بی‌خیالش شیم، اما معمولاً یه حس گیجی میاد سراغمون.

شاید بعضی جنبه‌های یه ارتباط، عالی باشه (بحثای جالب، شباهتای زیاد) و جنبه‌های دیگه طبق انتظارات‌ت نباشن (طرف جذاب‌تر از پروفایلش تو صفحه مجازیش نبود، دیر کرد، یا سلیقه‌ی غذایی‌ش عجیب بود) و نمی‌دونی که اینا هشدارای بی‌خطر، متوسط یا خطرناکن. شاید همه چیز عالی بود، ولی تو هنوز جرقه اولیه‌ای رو که باید حس نکردی!

خیلی وقتا شده که رفتن به قرار دوم ارزش داشته، فقط واسه اینکه مطمئن بشی… اما چطور می‌تونی بفهمی که واقعاً ارزش داره یا فقط داری چیزیو انکار می‌کنی، یا وقت خودت و اون طرف رو تلف می‌کنی؟ خوشبختانه من یه چیزایی تو این زمینه بلدم.

۵۰ تا سوال برای اولین قرار، که تاثیر مثبت بذاره

شعله‌های بزرگ، زود خاموش می‌شن

یکی از اولین چیزایی که به مراجعام می‌گم وقتی می‌خوان سفر پیدا کردن دوست دختر یا دوست پسر رو شروع کنن، اینه که یادشون باشه دیگه دنبال یه جرقه بزرگ نباشن و به تاثیر اولین قرارا خیلی بها ندن.

ساده‌تر بگم: حتی اگه وقتی برای اولین بار با یه نفر آشنا می‌شی، یه جرقه دیوونه‌بازی احساس نکردی، اگه از حرف زدن و با هم بودن لذت بردی، احتمالاً ارزش داره که یه قرار دوم هم امتحان کنی.

بذار اینو توضیح بدم. من فهمیدم آدمایی که یه «جرقه» یا یه شیمی قوی ایجاد می‌کنن، معمولاً ناامنی‌هایی رو تو سیستم وابستگی ما فعال می‌کنن. اونا ممکنه ویژگی‌هایی داشته باشن که شبیه مراقبای ما ان و می‌تونن الگوهای ارتباطی ناسالم رو دوباره فعال کنن. یه کلیشه هست که می‌گه یه آدم غیرقابل دسترس هست، ولی خیلی جذابه، تو قرار حضوری خوبه، ولی وقتی از هم جدا می‌شین نیازای تو رو برای ارتباط برآورده نمی‌کنه.

من به عنوان یه روانشناس، دیدم که روابط قوی، شیمی و شگفتی دارن، اما “جرقه” نباید قطب‌نمای اصلی‌ت تو دیتینگ باشه. تشخیص ارتباطات واقعی وقتی زخمای وابستگی‌مون تحریک می‌شن، ممکنه سخت باشه.

زخمای وابستگی می‌تونن وابستگیِ ناامن رو ایجاد کنن. چون شریکای رمانتیک می‌تونن شبیه مراقبای غیرمستقیم باشن و باعث می‌شن که تو اوج و فرودا زندگی کنیم، بین نگرانی اینکه کی دوباره پیداشون می‌شه و خوشحالی وقتی که هستن و حضور دارن، بالا و پایین بریم.

فاصله، حس شگفتی رو تو اوج و فرودا ایجاد می‌کنه و مثل یه ماده مخدر اعتیادار عمل می‌کنه که می‌تونه خیلی جذاب‌تر از یه مسیر آروم و ثابت با یه شریک امن باشه.

برداشت‌های اولیه، اون‌قدرام که فکر می‌کنی مهم نیستن

تو کار من، یه حرف قدیمی تو دیتینگ هست که می‌گه “تا وقتی متنفر نشدی، قرار بذار.” و درسته که تنفر نباید معیار ارزیابی برای دیت دوم باشه، ولی اگه طرف رو نتونی سریع رد کنی، خوبه که از حسای اولیه بی‌تفاوتی یا خنثی بودن رد بشی.

بهتر اینه که شاخص “نمی‌دونم” رو با دلایل روشن‌تر که چرا بهشون علاقه نداری جایگزین کنی (واسه رد کردنای جدی، ادامه رو بخون).

به مراجعام تأکید می‌کنم که دیتینگ یه مهارته، مثل مصاحبه. خیلی از آدما مهارتای قوی تو مصاحبه دارن (آدمای جذاب، خوشگل و باهوش که از نظر احساسی قوی‌ان) که به موفقیت شغلی منتهی نمی‌شه (اخلاق کاری ضعیف، اعتباری وجود نداره و پیگیری کمه). بیشتر آدما هنر قرار اول رو خوب یاد می‌گیرن، ولی تعداد کمی هستن که می‌تونن جذابیت و حرفاشون رو با عمل نشون بدن – این نیاز به زمان داره تا کشف بشه.

کی باید به خودت اجازه بدی که قرار دوم رو تجربه کنی

هرچی بیشتر تو پیدا کردن دوست دختر یا دوست پسر تجربه کنی، یاد می‌گیری که به حرفا و نحوه‌ی بازاریابی آدما کمتر بها بدی و بیشتر به عمل و واکنشای عاطفی که به مرور زمان داشتن، اهمیت بدی. یعنی برداشت‌های اولیه دیگه اون‌قدرام که فکر می‌کنی مهم نیستن.

دنبال یه عشق پایدار می‌گردی؟ این ۵ تا کارو انجام بده

به رابطه‌هات فکر کن و اولین قرارایی که به نتیجه رسیدن. تهش چه چیزایی مهم بودن؟ هر آدمی یه سری ارزش‌های رابطه‌ای خاص و شرایط غیرقابل انکاری داره، و بعضی از اونا ممکنه همون قرار اول نشون داده بشن.

مثلا اگه اون طرف درمورد اینکه رابطه‌ی قبلی‌ش چطوری تموم شد حرف بزنه، چون شریکش می‌خواسته بچه داشته باشه ولی اون نمی‌خواسته… و تو قطعا می‌خوای بچه داشته باشی… این ممکنه باعث شه به این نتیجه برسی که رابطه ارزش نداره، حتی اگه جاشای دیگه با هم سازگار باشین.

با بقیه مهربون باش و زیاد قضاوتشون نکن

رسیدن به قرار دوم با کسی که دوست داری، بعضی وقتا ممکنه مثل مسابقه‌ی ورزشی باشه، اما مهمه که یادت باشه آدما تو قرار اول بیشتر از معمول آسیب‌پذیرن.

هر دو طرف دارن سعی می‌کنن تاثیر خوبی بذارن و بهترین خودشونو نشون بدن، اما هنوز جا هست واسه ناراحتی و اشتباهای انسانی، پس خوبه که زیاد قضاوت نکنی.

مهمه که تو این موارد، درک داشته باشی و مهربون باشی. آیا به خاطر اضطراب، تو حرف زدنش تپق می‌زد؟ چند دقیقه دیر کرد، چون نمی‌تونست در مورد لباسش تصمیم بگیره؟ اینا چیزایی‌ان که ممکنه یکم عجیب یا ناامیدکننده باشن، اما لزوما نباید دلیل کافی برای قضاوت کردن‌ت باشن.

یادت باشه که ساختن یه رابطه‌ی واقعی طول می‌کشه

ما به این فکر عادت کردیم که باید همون ساعت اول، یه جرقه عشقی احساس کنیم، ولی معمولا این تصور اشتباه می‌تونه ما رو گمراه کنه.

روابط شگفت‌انگیزی هستن که تو طول زمان شکل می‌گیرن.

چیزایی که باید نشون‌دهنده یه رد کردن محکم باشن…

خب، حالا که درمورد دلایلی که باید به طرف قرار دوم بدی صحبت کردیم، چه دلایلی هست که نباید این کارو بکنی؟

آینده رو الکی می‌سازه: الکی‌ساختنِ آینده، یه ترفندِ دستکاریه که خیلی از مراجعام تجربه‌ش کردن و معمولا برای ایجاد یه حس الکی از ارتباط و صمیمیت استفاده می‌شه. اگه کسی معمولا تو مراحل اولیه‌ی دیتینگ بگه: «با هم میریم فلان جا مسافرت» یا «وقتی خواهرت رو ببینی، ازش خوشت میاد» ممکنه یه امید الکی در مورد رابطه‌تون ایجاد کنه.
به مرزا احترام نمیذاره: این می‌تونه شکلای ظریفی داشته باشه، مثلا به سلیقه‌هات بی‌توجهی کنه یا خودشو بذاره تو اولویت. مثلا اگه تو بگی صبح زود کار داری و باید زود بری بخوابی، و اون اصرار کنه که دیرتر بمونی، یا تو بگی نوشیدنی دیگه نمی‌خوای و اون پافشاری کنه که یکی دیگه سفارش بدی.
زیاد درمورد خودش حرف می‌زنه و از اون طرف کنجکاوی نمی‌کنه: باید اطلاعاتتو با هم به اشتراک بذارید و نسبت به همدیگه تو یه قرار اول کنجکاو باشید. به عبارت دیگه، نباید حس کنی که مشاور هستی یا تو نقش یه شنونده ثابت گیر کردی.
مستقیم به سوالا جواب نمیده یا به خاطر پرسیدنشون تحقیرت می‌کنه: قرار اول در کل یه آزمون برای بررسی اینه که دو نفر چقدر با هم جور در میان. سوالای ساده‌ای مثل “تو دیتینگ دنبال چی هستی” برای ارزیابی نیت و هدفای مشترک مهم‌ان.
با کارکنان رستوران بد برخورد می‌کنه: نحوه برخورد طرفت با کارکنان رستوران می‌تونه نشون‌دهنده بعضی از جنبه‌های شخصیت و سیستم ارزشی‌ش باشه. مثلا اگه بد رفتاری کنه، ممکنه سیستم ارزشی موقعیتی داشته باشه، یعنی شخصیت‌ش بستگی به ارزشی داره که تو دیگران می‌بینه.
در مورد شریک قبلی‌ش طولانی حرف می‌زنه: این معمولا نشون می‌ده که رابطه‌ی قبلی هنوز براش زنده‌ست و ممکنه زودتر از موعد دوباره وارد دیتینگ شده باشه. به‌علاوه، طرز حرف زدن‌ش درمورد شریک قبلی هم مهمه. داستانای خیلی منفی درمورد شریک قبلی، هشداره. رابطه رو دو طرفه می‌سازن و به همین خاطر، هر جدایی معمولا دو طرف داره.

وقتی شک داری، یه شانس دیگه بهش بده

در کل، به مراجعام توصیه می‌کنم اگه یه طرف نتونست انتظارات اولیه‌شون رو برآورده کنه، بهش یه شانس دیگه بدن. همیشه ممکنه که فقط تو یه شرایط بد بوده، روز بدی رو گذرونده یا شرایط خودِ قرار مقصر بوده.

بعد از کار کردن با زوجای زیاد، فهمیدم تا وقتی یه حس قوی نداشته باشی که دیگه نباید ببینیشون، ارزش داره که یه قرار دیگه رو امتحان کنی تا قضیه روشن شه. من دیدم که این یا حس اولیه تورو تایید می‌کنه یا روشن می‌کنه که طرف تو قرار دوم چقدر خوبه.

تهش، کسب اطلاعات بیشتر همیشه بهتر از اینه که در مورد چیزی که ممکنه پیش اومده باشه، شک داشته باشی. تو دیتینگ، بهتره به آدما واقعا یه فرصت بدی و پشیمون نباشی.