استرس شغلی: عامل پنهان آریتمی قلبی!

استرس شغلی و خطر ابتلا به فیبریلاسیون دهلیزی

تحقیقات جدیدی که امروز در مجله انجمن قلب آمریکا منتشر شده است، نشان می‌دهد که استرس شغلی ناشی از فشار کار و عدم تعادل بین تلاش‌های انجام شده و پاداش‌های دریافتی ممکن است خطر ابتلا به فیبریلاسیون دهلیزی را افزایش دهد. فیبریلاسیون دهلیزی که به اختصار AFib یا AF نیز نامیده می‌شود، شایع‌ترین نوع آریتمی یا ریتم غیرطبیعی قلب است. این وضعیت می‌تواند منجر به سکته مغزی، نارسایی قلبی یا سایر عوارض قلبی-عروقی شود. بر اساس آمار انجمن قلب آمریکا، پیش‌بینی می‌شود که تا سال 2030 بیش از 12 میلیون نفر در ایالات متحده به AFib مبتلا شوند.

تحقیقات قبلی ارتباط بین فشار کار بالا و عدم تعادل تلاش و پاداش در محیط کار را با افزایش خطر بیماری قلبی کرونری مرتبط دانسته‌اند. این تحقیق نخستین مطالعه‌ای است که تأثیر منفی هر دو عامل استرس روانی-اجتماعی در محیط کار بر فیبریلاسیون دهلیزی را بررسی می‌کند. زاویر تروئل، دکترای اپیدمیولوژی شغلی و قلبی و استاد دانشگاه لاوال در کبک، کانادا، گفت: “مطالعه ما نشان می‌دهد که عوامل استرس‌زای مرتبط با کار ممکن است عوامل مهمی برای گنجاندن در استراتژی‌های پیشگیرانه باشند.”

تروئل افزود: “شناسایی و رسیدگی به استرسورهای روانی-اجتماعی در محیط کار برای ایجاد محیط‌های کاری سالم که به نفع افراد و سازمان‌ها باشد، ضروری است.”

تروئل و تیمش تأثیر فشار کار را مورد بررسی قرار دادند. فشار کار به محیط کاری اطلاق می‌شود که در آن کارکنان با تقاضاهای بالای شغلی، مانند بار کاری سنگین و مهلت‌های فشرده، مواجه هستند و کنترل کمی بر کار خود دارند و در تصمیم‌گیری و نحوه انجام وظایف خود نقشی ندارند. عامل دیگری که در این مطالعه ارزیابی شد، عدم تعادل تلاش و پاداش بود. این وضعیت زمانی رخ می‌دهد که کارکنان تلاش زیادی را در کار خود صرف می‌کنند اما پاداش‌هایی که در ازای آن دریافت می‌کنند، مانند حقوق، شناسایی یا امنیت شغلی، را ناکافی یا نابرابر با عملکرد خود می‌دانند.

محققان سوابق پایگاه داده‌های پزشکی نزدیک به 6000 بزرگسال در مشاغل دفتری در کانادا را با 18 سال داده‌های پیگیری بررسی کردند.

تحلیل خطر ابتلا به فیبریلاسیون دهلیزی در محیط کار

تحلیل‌ها نشان داد که کارمندانی که اعلام کردند فشار کاری بالایی را تجربه کرده‌اند، نسبت به کارمندانی که تحت تأثیر عوامل استرس‌زا قرار نداشتند، 83% بیشتر در معرض خطر ابتلا به فیبریلاسیون دهلیزی (AFib) بودند. همچنین، افرادی که عدم تعادل بین تلاش و پاداش را احساس کردند، 44% خطر بیشتری داشتند نسبت به کارمندانی که این عدم تعادل را گزارش نکرده بودند. ترکیب احساسات مربوط به فشار کاری بالا و عدم تعادل تلاش-پاداش با افزایش 97% خطر ابتلا به AFib مرتبط بود.

تروئل گفت: “باید در تحقیقات آینده، اثربخشی مداخلات محیط کار برای کاهش عوامل استرس‌زای روانی اجتماعی که ممکن است خطر ابتلا به AFib را نیز کاهش دهند بررسی شود.” تیم تحقیقاتی ما قبلاً یک مداخله سازمانی را طراحی کرده بود که هدف آن کاهش عوامل استرس‌زای روانی اجتماعی در محل کار بود و نشان داد که به‌طور مؤثری سطح فشار خون را کاهش می‌دهد. از جمله تغییرات سازمانی که در طول این مداخله اجرا شد، می‌توان به کاهش سرعت اجرای یک پروژه بزرگ برای جلوگیری از افزایش بار کاری، اجرای ساعات کاری منعطف، و برگزاری جلساتی بین مدیران و کارمندان برای بحث در مورد چالش‌های روزمره اشاره کرد.

محدودیت‌های مطالعه

محدودیت‌های این مطالعه شامل این است که تمامی شرکت‌کنندگان کارمندان دفتری بودند که شامل مدیران، حرفه‌ای‌ها و کارمندان اداری در کانادا می‌شوند، بنابراین نتایج ممکن است به سایر انواع کارمندان یا کارمندان در کشورهای دیگر تعمیم‌پذیر نباشد.

جزئیات و طراحی مطالعه

محققان داده‌ها را از طریق مطالعه PROspective Quebec (PROQ) در زمینه کار و سلامت جمع‌آوری کردند که از سال 1991 تا 1993 در منطقه کبک آغاز شد و کارمندان دفتری را از 19 سازمان عمومی و نیمه‌عمومی جذب کرد. در مجموع 5,926 کارمند (49% مرد و 51% زن) در این تحلیل گنجانده شدند. میانگین سنی آن‌ها در ابتدای مطالعه (1999-2001) 45 سال و در پایان پیگیری (دسامبر 2018) 65 سال بود. بیشتر شرکت‌کنندگان در این مطالعه بزرگسالان سفیدپوست بودند. استرس کاری از طریق پرسشنامه‌های خودگزارشی ارزیابی شد. این تحلیل 186 مورد AFib را شناسایی کرد و در میان آن گروه، 19% از افراد مبتلا به AFib فشار کاری بالایی را گزارش کردند؛ 25% گفتند که عدم تعادل تلاش-پاداش را احساس کرده‌اند؛ و 10% گزارش کردند که همزمان هر دو عامل استرس‌زا را تجربه کرده‌اند. بیش از یک‌سوم شرکت‌کنندگان قبل از وقوع AFib، به بیماری قلبی عروقی یا نارسایی قلبی تشخیص داده شده بودند. این مطالعه عوامل استرس‌زای مرتبط با کار را از طریق پرسشنامه‌های خودگزارشی به‌طور خاص در مورد فشار کاری و عدم تعادل تلاش-پاداش اندازه‌گیری کرد و فهرست وسیعی از ویژگی‌های اجتماعی-اقتصادی (جنس و تحصیلات)، خطرات بهداشتی (وضعیت دیابت و فشار خون بالا) و عوامل سبک زندگی (سیگار کشیدن و الکل) را کنترل کرد.