پُز استرس تو کار: آبروریزی یا قدرت‌نمایی؟ نتایج شوکه کننده!

فشار کاری: آیا پُز دادن بهش به نفع‌تونه؟

درسته که کار برای همه گاهی پر از استرسه، ولی بعضیا انگار استرسُ یه جور افتخار می‌دونن. دوست دارن بهتون بگن چقدر زیر فشارن و اینُ فداکاری برای تیمشون تلقی می‌کنن. تحقیقات جدید دانشگاه جورجیا، از دانشکده کسب و کار تری، نشون داده آدمایی که از سطح استرس‌شون لاف می‌زنن، از طرف همکاراشون بی‌کفایت‌تر و کمتر دوست‌داشتنی دیده می‌شن.

جیسیکا رودل، نویسنده اصلی این پژوهش و استاد مدیریت تو دانشکده تری دانشگاه جورجیا، می‌گه: «این رفتاریه که همه‌مون دیدیم و شاید یه زمانی خودمونم انجامش دادیم. وقتی به این فک می‌کردم که چرا اینجوریه، به این نتیجه رسیدم که شاید ما درباره استرس‌مون حرف می‌زنیم که ثابت کنیم لایق هستیم. اما دیدیم که غالباً نتیجه‌ش برعکسِ.»

نتایج تحقیق

تو یه نظرسنجی اولیه، 360 نفر از شرکت‌کننده‌ها، نظراتِ فرضیِ یه همکارُ که تازه از یه کنفرانس برگشته بود، مقایسه کردن. از شرکت‌کننده‌ها خواسته شد همکارِ فرضی‌شونو از نظر دوست‌داشتنی بودن، شایستگی و احتمال کمک بهش تو محیط کار، ارزیابی کنن. تو این نظرسنجی، همکارایی که از استرس‌شون پُز می‌دادن، کنفرانسُ اینطوری توصیف کردن: «فقط یه چیز دیگه اضافه شد به کوهِ کارام» و می‌گفتن: «من قبلاً هم زیر فشار بودم… شما اصلاً نمی‌دونید چقدر استرس دارم!» شرکت‌کننده‌ها این فردُ به شکل قابل توجهی کمتر دوست‌داشتنی و بی‌کفایت‌تر از کسی دونستن که گفته بود کار استرس‌زا بوده یا فقط از خوب بودنِ کنفرانس گفته.

شرکت‌کننده‌ها همچنین اعلام کردن که اگه همکارِشون از فشار زیاد شکایت کنه، احتمال کمک کردن‌شون بهش کمتر می‌شه. رودل می‌گه: «آدما با این کار که فک می‌کنن باعث می‌شه تو چشم همکاراشون بهتر به نظر برسن، در واقع به خودشون ضربه می‌زنن.»

اثر پُز استرس زدن روی محیط کار

تیم رودل نتایج مشابهی رو تو بررسی 218 کارمند واقعی، در مورد تجربه‌هاشون با آدمایی که از استرس‌شون پُز می‌دن، به دست آورد. اما محقق‌ها همچنین متوجه شدن کارمندایی که با همکارایی که مرتباً از استرس‌شون حرف می‌زنن، کار می‌کنن، معمولاً سطح بالاتری از استرس شخصی و فرسودگی شغلی رو گزارش می‌دن. رودل می‌گه: «پُز استرس زدن این تصورُ ایجاد می‌کنه که سطح بالای استرسِ مزمن، یه بخش طبیعی و مورد انتظار از فرهنگ کاریه.»

او ادامه می‌ده: «وقتی یه نفر مدام از استرسِش حرف می‌زنه و بهش افتخار می‌کنه، این حسُ تو بقیه ایجاد می‌کنه که استرس داشتن یه چیز خوبه.» این رو همکارای اطرافشم اثر می‌ذاره و باعث می‌شه اونا هم استرس بیشتری احساس کنن که این منجر به فرسودگی شغلی یا کم‌کاری می‌شه. «اینُ می‌شه به عنوان یه اثرِ مُسری و چرخه‌ای از یه نفر به نفر دیگه در نظر گرفت.»

رودل همچنین به یه نکته مهم اشاره کرد که محقق‌ها تو این بررسی فهمیدن. آدمایی که گذرا و کم‌حرف از سطح استرس‌شون می‌گفتن یا کارمندایی که به عنوان آدمای پُراسترس شناخته می‌شدن، اون حس منفی رو از همکاراشون دریافت نمی‌کردن و باعث استرس تو همکاراشون نمی‌شدن. او می‌گه: «مشکل، اصلاً این نیست که شما استرس دارید یا نه.» ما فهمیدیم که اگه من شما رو به عنوان یه آدمِ پُراسترس ببینم، در واقع، شما رو یه آدمِ با صلاحیت‌تر ارزیابی می‌کنم.

رودل می‌گه: «نکته‌ای که کارمندا باید بهش توجه کنن اینه که قبل از پُز دادن از حجم کار زیاد یا برنامه شلوغ‌شون، یه کم بیشتر فکر کنن.» او اضافه می‌کنه: «اگه واقعاً استرس دارید، اشکالی نداره که با یه نفرِ قابل اعتماد درباره‌ش حرف بزنید.» اما باید حواستون جمع باشه که این یه نشانِ افتخار نیست که بخواید بهش بنازید؛ «این کار ممکنه به ضررتون تموم شه.»

رودل همچنین بیان می‌کنه که شاید برای مدیران مهم‌تر باشه که این رفتارُ بشناسن. «این رفتار بی‌ضرر نیست.» او اضافه می‌کنه: «این نه‌تنها به همکارایی که این‌طوری پُز می‌دن ضربه می‌زنه، بلکه اگه کارمنادا ببینن کسی از استرس‌ش پُز می‌ده، این یه اثرِ مُسری داره که می‌تونه پیامدهای بزرگ‌تری برای محیط کار داشته باشه.»