بازار اعتبار تنوع زیستی: راهی نجات‌بخش یا تله‌ای خطرناک؟ بررسی علمی جدید

چارچوبِ نوین برای ارزیابی اعتبار تنوع زیستی

متخصصان برجستهٔ اکولوژی یک چارچوب جدید برای دسته‌بندی چگونگی تعریف واحدهای طبیعت توسط شرکت‌های ارائه‌دهندهٔ اعتبارِ تنوع زیستی، طراحی کرده‌اند. این تحلیل جدید، موانع موجود در ایجادِ یک بازارِ اعتبارِ تنوع زیستی برای تأمینِ مالیِ احیای طبیعت را آشکار می‌سازد و خطراتِ تکیهٔ بیش از حد بر “جبران خسارت” را بررسی می‌کند. حفاظت از طبیعت با یک کمبودِ مالیِ سالانهٔ تخمینی ۷۰۰ میلیارد دلار مواجه است تا بتواند از کاهشِ تنوع زیستی جهانی جلوگیری کرده و روند آن را معکوس کند. این امر، نیازِ فوری به مشارکتِ کسب‌وکارها و بخشِ مالی در تأمینِ مالیِ احیایِ طبیعت را نشان می‌دهد.

این موضوع، علاقه‌مندی به توسعهٔ یک بازارِ اعتبارِ تنوع زیستی را برانگیخته است، که در آن شرکت‌ها می‌توانند اعتبارهایِ مربوط به طبیعت را برای جبرانِ تأثیراتِ خود بر تنوع زیستی، خریداری کنند. تعدادِ بازیگران در حال توسعه یا فروشِ اعتبارهایِ تنوع زیستی به‌شکل چشمگیری افزایش یافته است، اما تاکنون مشخص نشده است که آن‌ها چگونه “یک واحد از طبیعت” را تعریف می‌کنند یا چگونه اندازه‌گیری‌های استاندارد و قابل تعمیمی از تنوع زیستی را انجام می‌دهند.

در یک بررسیِ جدید که امروز (۱۱ دسامبر) در نشریهٔ Proceedings of the Royal Society B منتشر شده است، گروهی از محققان، چارچوبی را معرفی می‌کنند که چگونگی کمّی‌سازی تنوع زیستی توسط شرکت‌ها، شناساییِ نتایجِ مثبت و ارتباطِ اقدامات با سرمایه‌گذاری را مشخص می‌کند. آن‌ها از این چارچوب برای بررسیِ چالش‌های مختلفی که با انتزاعِ طبیعت به عنوان یک واحد، با تمام پیچیدگی‌هایش، همراه است، استفاده می‌کنند و به بررسیِ راه‌هایی می‌پردازند که واحدهای طبیعت ممکن است گمراه‌کننده یا غیربیانگرِ دستاوردهایِ واقعیِ تنوع زیستی باشند.

این بررسی به‌ویژه حائزِ اهمیت است، زیرا اولین در یک سری جدید است که به یاد کارهای پروفسور خانم جورجینا میس، که سهم‌های بنیادی در زمینهٔ اندازه‌گیریِ تنوع زیستی برای حمایت از سیاست‌های حفاظت بین‌المللی داشته است، اختصاص یافته است.

نویسندهٔ ارشد این مطالعه، پروفسور EJ Milner-Gulland (دانشکدهٔ زیست‌شناسی، دانشگاه آکسفورد) گفت: “دولت‌های جهان توافق کرده‌اند که تا سال ۲۰۳۰ از کاهشِ تنوع زیستی جلوگیری کرده و آن را برعکس کنند. این نیازمندِ همکاریِ جامعه، به‌ویژه کسب‌وکارها، است. ما نمی‌توانیم از تمامِ تأثیراتِ فعالیت‌های انسانی بر طبیعت اجتناب کنیم، بنابراین باید بتوانیم خسارت‌هایی را که به طبیعت وارد می‌کنیم، جبران کنیم. بررسیِ ما نشان می‌دهد که انجامِ این کار از طریق یک ‘واحدِ قابلِ معامله از طبیعت’ چقدر چالش‌برانگیز است و راهنمایی‌هایی در موردِ چگونگی طراحی و استفادهٔ مناسب از اعتبارهای تنوع زیستی ارائه می‌دهد تا بتوانند از احیایِ واقعیِ تنوع زیستی حمایت کنند.”

نویسندهٔ اصلی این مطالعه، دکتر هانا واچوپ (دانشگاه ادینبرو) گفت: “اندازه‌گیریِ نتایجِ تنوع زیستی به‌طور فزاینده‌ای مورد توجهِ سیاست‌گذاران و بخشِ مالی قرار گرفته است، اما تقلیلِ چیزی به این پیچیدگی به یک عددِ واحد، به‌شدت دشوار است، به این معنی که خطراتِ زیادی برای توسعهٔ بازاری که در آن تجارت در طبیعت انجام می‌شود، وجود دارد. ما می‌خواستیم بررسی کنیم که شرکت‌ها چگونه در تلاش برای انجامِ این کار دشوار هستند.”

این چارچوب نشان می‌دهد که چگونه دو رویکرد کلی برای کاهشِ پیچیدگیِ تنوع زیستی در یک مکان به یک مقدارِ واحد، مورد استفاده قرار می‌گیرد. رویکردِ اول، اختصاصِ یک ارزشِ عددی به یک ناحیه است، که در آن عددِ بالاتر نشان‌دهندهٔ ارزشِ بالاترِ تنوع زیستی است.

چالش‌های اعتباربخشی به تنوع زیستی

به‌عنوان مثال، یک سایت ممکن است با استفاده از معیارهایی مانند غنای گونه‌ها، پوششِ تاجِ درختان و فراوانیِ یک گونهٔ هدف ارزیابی شود. این اعداد به یک ارزشِ واحد تجمیع می‌شوند که نمایانگرِ سلامتِ اکوسیستم است. رویکرد دوم، سایت‌ها را بر اساس یک وضعیتِ دوتایی طبقه‌بندی می‌کند – اینکه آیا اکوسیستم سالم است یا خیر. به‌طور مثال، سلامتِ جنگل می‌تواند با حضور یا عدم حضور گونه‌های نشانگر، مانند جگوار، اندازه‌گیری شود.

سپس اعتبارها اندازه‌گیری می‌کنند که آیا سایت‌ها حفظ یا بازسازی شده‌اند – به طوری که نشان دهند سایت تغییر نکرده است (در مورد حفظ)، برای مثال، با نشان دادن اینکه یک گونه نشانگر هنوز وجود دارد، یا نشان دهند که سایت بهبود یافته است (در مورد بازسازی)، برای مثال، با اندازه‌گیریِ تغییرات در ارزشِ عددی.

در نهایت، اپراتورهای اعتبار تعداد اعتبارهایی که صادر می‌کنند را بر اساس عدمِ قطعیت‌ها تنظیم می‌کنند (برای مثال، عدم فروش ۲۰٪ از اعتبارهای اندازه‌گیری شده) تا به‌عنوان یک محافظ عمل کنند. محققان از این چارچوب برای برجسته کردن چالش‌های مختلفی که در تلاش برای نمایندگی تنوع زیستی با یک واحد واحد وجود دارد، استفاده می‌کنند. به‌عنوان مثال، تنوع زیستی، راه‌های زیادی برای باارزش بودن دارد که بسیاری از آن‌ها قابل اندازه‌گیری نیستند و برخی از آن‌ها با یکدیگر در تضّادند (برای مثال، ارزشِ فرهنگی یک گونهٔ درخت برای مردمِ محلی و ارزشِ مالی آن به‌عنوان یک محصولِ چوبی).

حتی برای جنبه‌هایی که می‌توان اندازه‌گیری کرد، انجام این کار به‌طور دقیق دشوار است و جمع‌آوری معیارها به شیوه‌های منطقی نیز چالش‌برانگیز است – که این امر فضای زیادی برای عدمِ قطعیت یا بازی با اعداد برای تولیدِ نتایجِ گمراه‌کننده باقی می‌گذارد. به‌گفتهٔ محققان، شاید بزرگترین چالش، نشان دادنِ این باشد که نتایجِ حفاظت یا بازسازی به‌طور مستقیم ناشی از سرمایه‌گذاری است، نه به دلایلِ دیگر، و اطمینان از اینکه تهدیداتِ تنوع زیستی صِرفاً به مکان‌های دیگر منتقل نشده‌اند.

به‌دلیل این چالش‌ها، محققان در استفاده از اعتبارهای تنوع زیستی برای جبرانِ تأثیراتِ یک شرکت بر محیط‌زیست، به‌ویژه برای حمایت از ادعاهایِ طبیعتِ مثبت، هشدار می‌دهند. در عوض، شرکت‌ها باید اولویت را به اجتناب و کاهشِ تأثیرات بر طبیعت بدهند. اعتبارها بهترین استفاده را به‌عنوان راهی برای نشان دادن اینکه شرکت‌ها در حال ایجادِ مشارکت‌های مثبت و قابل اندازه‌گیری در جهتِ بازیابیِ طبیعت هستند، زمانی که نمی‌توانند این کار را به‌طور مستقیم انجام دهند (برای مثال، با بازسازی تنوع زیستی در زمین‌هایی که مالکِ آن هستند)، دارند.

دکتر واچوپ افزود: “بازارهای اعتبارِ تنوع زیستی تنها در صورتی می‌توانند برای تنوع زیستی مثبت باشند که با مقرراتی بی‌سابقه و سخت‌گیرانه استفاده شوند که اطمینان حاصل کند کسب‌وکارها در ابتدا اجتناب از تأثیراتِ منفی را در اولویت قرار می‌دهند. اگر اعتبارهای تنوع زیستی خریداری شوند، باید برای کمّی‌سازیِ مشارکت‌های مثبت باشد، نه به‌عنوان جبرانِ مستقیم.”

پروفسور میلنر-گولند گفت: “ممکن است برای بازارهای تنوع زیستی، نقشی در جذبِ سرمایه برای طبیعت وجود داشته باشد که در غیر این صورت غیرقابل دسترس خواهد بود، اما بازارها هرگز نمی‌توانند جایگزینی برای ارائهٔ حفاظتِ مؤثر و عادلانه باشند. نقش مهمی برای سرمایه‌گذاریِ مستقیم در طبیعت از سوی بخش‌های عمومی و خصوصی و همچنین برای مقررات به‌منظور کاهشِ تأثیرات بر طبیعت باقی خواهد ماند.”

“`