😱 هشدار به والدین: بازی‌های رایانه‌ای، مغز نوجوانان را درگیر اعتیاد می‌کند!

خطرِ گرفتار شدنِ نوجوان‌ها به بازی‌های رایانه‌ای

بازی‌های ویدئویی برای خیلی از نوجوون‌ها یه جور گذر از یه مرحله‌س، اما واسه بعضی‌ها، ممکنه اولین قدم باشه به طرفِ اعتیاد به بازی. جان فاکس، که دکترای علوم اعصاب داره و مدیر مؤسسه دل مونته توی دانشگاه راچستره، یه حرفی زد که: «یکی از بزرگ‌ترین نگرانی‌های پدر و مادرهای بچه‌ها و نوجوون‌ها اینه که چقدر وقت گذاشتن پای صفحه‌ی نمایش و چقدر بازی کردن کافیه و چه جوری می‌شه خط قرمز رو مشخص کرد.» اون همچنین به یه مطالعه اشاره کرد که امروز توی مجلهٔ اِدمان‌های رفتاری چاپ شده و یه شاخص کلیدی رو تو مغز نوجوان‌هایی نشون می‌ده که نشانه‌های اعتیاد به بازی توشون داره شکل می‌گیره. «این اطلاعات داره کم‌کم جواب‌هایی بهمون می‌ده.»

محقق‌ها رفتن سراغ بررسی اطلاعاتی که از ۶۱۴۳ نفر که بازی‌های رایانه‌ای رو می‌شناختن و سنشون بین ۱۰ تا ۱۵ سال بود، جمع‌آوری شده بود. این اطلاعات مربوط بود به چهار سال. تو سال اول، محقق‌ها با استفاده از fMRI، اسکن‌های مغزی گرفتن، در حالی که شرکت‌کننده‌ها باید یه دکمه رو اون‌قدر سریع فشار می‌دادن که یه جایزه پنج دلاری بگیرن. بعد، محقق‌ها از همون شرکت‌کننده‌ها خواستن که تو سه سال بعدی به پرسشنامه‌های اعتیاد به بازی‌های رایانه‌ای جواب بدن. نتیجه این بود که اون‌هایی که تو طول این مدت، نشانه‌های بیشتری از اعتیاد به بازی نشون می‌دادن، تو اسکن مغزی اولیه، یعنی همون اسکن چهار سال قبل، فعالیت مغزی کمتری تو ناحیه‌ای داشتن که به تصمیم‌گیری و پردازش جایزه ربط داره.

تحقیقات قبلی روی بزرگسال‌ها هم یه چیزهایی شبیه این نشون داده بوده، یعنی نشون می‌ده که این واکنش کمه به انتظارِ جایزه، با نشانه‌های بیشتر اعتیاد به بازی مرتبطه و این فکر رو می‌آره که کم شدنِ حساسیت به جایزه‌ها، مخصوصاً جایزه‌هایی که ربطی به بازی ندارن، شاید تو بازی‌هایی که مشکل‌سازن یه نقشی داشته باشه.

دانیل لوپز، که دکترای (۲۳)، و یه محققِ بعد از دکترا تو آزمایشگاه تصویربرداری مغز در حال توسعه تو دانشگاه علوم پزشکی اورِگِنه، گفت: «خودِ بازی کردن بد نیست، اما یه حد و مرزی هست و مطالعه‌ی ما داره واضح نشون می‌ده که بعضی از آدم‌ها بیشتر از بقیه به نشانه‌های اعتیاد به بازی حساس‌ن.» اون اضافه کرد: «به نظر من، این واسه پدر و مادرها خیلی مهمه، چون شما می‌تونین بچه‌ها رو کلاً از بازی کردن منع کنین، ولی این کار واقعاً سخته و واسه رشد اجتماعیشون هم حیاتیه.»

تعادل سالم و ناسالمِ بازی‌های ویدئویی

ما می‌خوایم بدونیم تعادل درست بین بازی‌های سالم و ناسالم کجاست و این تحقیق داره کمک می‌کنه تا نشانه‌های عصبی رو بشناسیم که می‌تونن به شناساییِ آدم‌هایی کمک کنن که ممکنه در معرض رفتارهای ناسالمِ بازی قرار بگیرن.

تحقیق بلندمدت در مورد تحولِ سلامتِ مغزِ نوجوون‌ها

اطلاعاتی که تو این تحقیق استفاده شده، از مطالعهٔ توسعهٔ شناختی مغزِ نوجوون‌ها (ABCD) به دست اومده. این مطالعه که تو سال ۲۰۱۵ شروع شد، یه گروه از ۱۱۸۷۸ تا بچه رو از دوران قبل از نوجوونی تا بزرگسالی دنبال می‌کنه تا یه استانداردهای پایه‌ای واسه رشد مغز پیدا کنه. مدلِ اطلاعاتی که همه می‌تونن استفاده کنن، به محقق‌ها تو سراسر کشور این امکان رو می‌ده که به جنبه‌های مختلفِ رشد اجتماعی، عاطفی، شناختی و جسمی تو دوران نوجوونی بپردازن.

دانشگاه روچستر تو سال ۲۰۱۷ به این مطالعه پیوست و یکی از ۲۱ تا مرکزیه که این اطلاعات رو از نزدیکِ ۳۴۰ تا شرکت‌کننده جمع‌آوری می‌کنه. اد فریدمن، که دکترای علوم اعصاب داره و یکی از محقق‌های اصلی تو این مرکزیه، سرپرستی این تحقیقِ اخیر تو زمینهٔ بازی رو به عهده داشت. اون گفت: «این مجموعه‌ی بزرگ از اطلاعات که این دورهٔ رشد رو هم شامل می‌شه که خیلی کم بررسی شده، داره توصیه‌ها رو واسه همه چیز، از خواب گرفته تا زمانی که پای صفحه‌ی نمایش می‌گذرونیم، تغییر می‌ده. و حالا ما نواحیِ خاصی از مغز رو داریم که با اعتیاد به بازی تو نوجوون‌ها مربوطه.»

فریدمن ادامه داد: «این به ما این امکان رو می‌ده که سؤال‌های دیگه‌ای بپرسیم که شاید کمک کنه بفهمیم راه‌هایی هست که بشه بچه‌هایی رو که در خطرن، شناسایی کرد و آیا رفتارهایی یا توصیه‌های دیگه‌ای هست که بتونه خطر رو کم کنه.»

فاکس، که اون هم یکی از محقق‌های اصلی تو مطالعه ABCD در روچستره، گفت: «ما خیلی افتخار می‌کنیم که این گروهِ روچستر بخشی از این گفتگوی ملی و بین‌المللی در مورد سلامت نوجوون‌هاست. قبلاً دیدیم که این اطلاعات، از جمله اطلاعاتی که از جامعه‌مون جمع‌آوری شده، چه‌جور تأثیر زیادی رو سیاست‌گذاری‌ها تو سراسر جهان داره.»

نویسنده‌های دیگه‌ای که تو این مطالعهٔ مجلهٔ اعتیادهای رفتاری نقش داشتن، شامل ادوین وان وینگاردن، دکترای مرکز پزشکی دانشگاه روچستر و وسلی تامپسون، دکترای مؤسسه لوریت واسه تحقیقات مغز هستن. این تحقیق با حمایت مؤسسات ملی بهداشت و مرکز تحقیقات ناتوانی‌های ذهنی و رشدی دانشگاه روچستر انجام شده.