قدرت فلاونوئید: کائمفرول، ناجی حملات آلرژیک!

افزایش بیماری‌های آلرژیک و نقش فلاونوئیدها

بیماری‌های آلرژیک مانند آسم، درماتیت آتوپیک و آلرژی‌های غذایی در سال‌های اخیر به طور قابل توجهی افزایش یافته‌اند. به‌ویژه، آلرژی‌های غذایی میلیون‌ها نفر در سراسر جهان را تحت تأثیر قرار می‌دهند. این آلرژی‌ها شامل واکنش به مواد غذایی مانند شیر، بادام‌زمینی، تخم‌مرغ و صدف‌ها هستند. این واکنش‌ها معمولاً ناشی از واکنش بیش از حد سیستم ایمنی به مواد بی‌ضرر موجود در غذاها و محیط‌اند.

فلاونوئیدها ترکیبات شیمیایی موجود در میوه‌ها و سبزیجات مختلف هستند که به خاطر اثرات ضد آلرژیک خود شناخته شده‌اند و به عنوان درمان‌های طبیعی برای آلرژی‌ها امیدوارکننده به نظر می‌رسند. برای درک بهتر روش‌های درمان این آلرژی‌ها، بیایید نگاهی به یک مکانیزم جالب ضد آلرژیک در سلول‌های بدن بیندازیم.

نقش سلول‌های دندریتی و آنزیم RALDH2

در روده‌ها، سلول‌های دندریتی تخصصی (DCs) آنزیمی به نام RALDH2 (دی‌هیدروژناز رتینالدهید ۲) تولید می‌کنند که رتینال، یک ترکیب مشتق از ویتامین A را به اسید رتینوئیک تبدیل می‌کند. این اسید سپس به توسعه سلول‌های T تنظیمی که نوعی سلول ایمنی هستند و می‌توانند پاسخ ایمنی مشاهده شده در آلرژی‌ها را سرکوب کنند، کمک می‌کند. به وضوح، RALDH2 نقش مهمی در مبارزه با آلرژی‌های غذایی ایفا می‌کند؛ اما آیا فلاونوئیدهایی وجود دارند که بتوانند سطوح RALDH2 را در DCها افزایش دهند؟

این سوالی بود که گروهی از محققان به رهبری پروفسور چیهارو نی‌شیاما در دانشگاه علوم توکیو (TUS) به آن پاسخ دادند. نتایج این تحقیق در نامه‌ای که در تاریخ ۱۱ دسامبر ۲۰۲۴ در مجله Allergy منتشر شد، ارائه گردید. در این مطالعه، نویسندگان حدود ۴۰ فلاونوئید مختلف را بررسی کردند تا ببینند آیا این ترکیبات می‌توانند سطوح RALDH2 را در DCها افزایش دهند یا خیر. مؤثرترین این ترکیبات، ترکیبی به نام کایمفرول بود که تصمیم به مطالعه بیشتر آن گرفتند.

مؤلفان اصلی این مطالعه شامل خانم میکی تاکاهاشی، فارغ‌التحصیل سال ۲۰۲۳ از TUS، دکتر کازوکی ناگاتا، استادیار در TUS، و خانم یومی واتانکی، فارغ‌التحصیل سال ۲۰۱۹ از TUS بودند. کایمفرول در انواع مختلف غذاها مانند کلم، لوبیا، چای، اسفناج و بروکلی یافت می‌شود و به یکی از پرمطالعه‌ترین فلاونوئیدها به خاطر اثرات مفید آن بر روی بدن انسان تبدیل شده است.

محققان مشاهده کردند که درمان با کایمفرول باعث افزایش بیان و کارایی RALDH2 در DCها می‌شود.

نقش کائمفرول در توسعه سلول‌های T تنظیمی و کنترل پاسخ ایمنی

علاوه بر این، مشخص شد که دندریتیک سلول‌های درمان‌شده با کائمفرول، توسعه سلول‌های T تنظیمی را ترویج می‌دهند، که این امر نشان‌دهنده نقش آن در کنترل پاسخ ایمنی است. برای درک مکانیزم دقیق درگیر در این فرآیند، بر روی یک گیرنده به نام گیرنده هیدروکربن آروماتیک (AhR)، که هدف کائمفرول است، تمرکز کردند. آزمایش‌های آن‌ها بر روی دندریتیک سلول‌ها نشان داد که کائمفرول به عنوان یک آنتاگونیست عمل می‌کند و AhR را مسدود می‌کند که به نوبه خود، توسعه سلول‌های T تنظیمی را تسریع می‌کند.

گام بعدی بررسی عوامل مؤثر بر ژن Aldh1a2 بود که در واقع Radlh2 را تولید می‌کند. پروفسور نیشیاما می‌گوید: “در گذشته، ما گزارش داده بودیم که PU.1 و IRF-4 مولکول‌های کلیدی بودند که ژن Aldh1a2 را در دندریتیک سلول‌ها تنظیم می‌کردند.” او ادامه می‌دهد: “در این مطالعه، ما دریافتیم که بیان و عملکرد PU.1 و IRF-4 در دندریتیک سلول‌های تحریک‌شده با کائمفرول افزایش یافته است”، و مکانیزم وابسته به PU.1/IRF-4 را که پشت اثرات ضد التهابی کائمفرول قرار دارد، توضیح می‌دهد.

برای مشاهده تأثیر کائمفرول بر روی پاسخ‌های ایمنی در موجودات زنده، محققان حساسیت‌های آلرژیک را در موش‌ها با استفاده از پروتئین OVA (اوالبومین) موجود در سفیده تخم‌مرغ القا کردند. آن‌ها دریافتند که تجویز کائمةفرو به این موش‌ها علائم آلرژیک آن‌ها را کاهش می‌دهد. پروفسور نیشیاما توضیح می‌دهد: “کاهش سریع دمای بدن و اسهال آلرژیک که پس از تجویز OVA مشاهده شد، به طور قابل توجهی در موش‌هایی که کائمفرول دریافت کرده بودند کاهش یافت.”

این نتایج نشان می‌دهد که کائمفرول یک درمان طبیعی بسیار امیدوارکننده برای آلرژی‌های غذایی است. با این حال، نویسندگان اشاره می‌کنند که مطالعات بیشتری مورد نیاز است، به ویژه با سلول‌های انسانی، تا این نتایج را تکرار کرده و واقعاً از کائمفرول به عنوان داروی آلرژی استفاده کنند. در حالی که این مطالعه بر روی نقش کائمفرول در کاهش التهاب متمرکز بود، فلاونوئیدها به طور کلی ترکیبات ضد آلرژیک بسیار امیدوارکننده‌ای هستند، زیرا در انواع مختلف غذاها وجود دارند.

نویسندگان پیشنهاد می‌کنند که ساختار شیمیایی فلاونوئیدها ممکن است در توانایی آن‌ها برای تسریع توسعه سلول‌های T تنظیمی نقش داشته باشد. این موضوع پیامدهای قابل توجهی برای نحوه درمان آلرژی‌ها دارد؛ مصرف منظم غذاهایی که حاوی مقادیر بالای فلاونوئیدها هستند، می‌تواند به عنوان درمان‌های طبیعی برای کاهش علائم آلرژیک عمل کند. پروفسور نیشیاما با تأکید بر اهمیت افزودن فلاونوئیدها به رژیم غذایی روزانه، می‌گوید: “زمانی که به عنوان یک غذای روزانه مصرف شوند، انتظار می‌رود که آلرژی‌ها، التهاب و بیماری‌های خودایمنی که ناشی از پاسخ ایمنی بیش از حد هستند، کاهش یابند.”