آلرژی‌ها داره بیداد میکنه! این ماده غذایی یه راه حل طبیعی داره؟

بیماری‌های آلرژیک در حال افزایش و نقش مواد فلاونوئیدی

تو این سال‌ها، بیماری‌های مربوط به حساسیت، مثل آسم، التهاب پوستی آتوپیک و آلرژی‌های غذایی، یهو حسابی زیاد شدن. مخصوصاً آلرژی‌های غذایی که الان میلیون‌ها نفر تو کل دنیا رو درگیر کردن. این آلرژی‌ها معمولاً مربوط به خوردن یه سری غذاهاست، مثل شیر، بادوم زمینی، تخم‌مرغ، و صدف‌ها. دلیلش هم اینه که سیستم ایمنی بدن، یه واکنش بیش از حد به مواد بی‌ضرر موجود تو این غذاها یا محیط نشون می‌ده.

فلاونوئیدها، ترکیبات شیمیایی هستن که تو میوه‌ها و سبزیجات مختلف پیدا میشن. این مواد به خاطر خاصیت ضد آلرژیشون معروف شدن و به نظر می‌رسه که می‌تونن یه راه‌حل طبیعی برای درمان آلرژی‌ها باشن. حالا برای اینکه بهتر بفهمیم چطور می‌شه این آلرژی‌ها رو درمان کرد، بیاید یه نگاهی به یه مکانیزم جالب ضد آلرژی تو سلول‌های بدن بندازیم.

نقش سلول‌های دندریتی و آنزیم RALDH2

تو روده‌ها، یه نوع سلول تخصصی به اسم سلول دندریتی (DCs) وجود داره که آنزیمی به نام RALDH2 (یا همون رتینالدهید دهیدروژناز ۲) تولید می‌کنه. این آنزیم، رتینال رو که یه ترکیب مشتق شده از ویتامین A هست، تبدیل به اسید رتینوئیک می‌کنه. بعداً، این اسید به رشد و توسعه‌ی سلول‌های T تنظیمی کمک می‌کنه. این سلول‌ها، یه نوع سلول ایمنی هستن که می‌تونن پاسخ ایمنی که تو آلرژی‌ها دیده می‌شه رو کم کنن. پس، RALDH2 نقش مهمی تو مبارزه با آلرژی‌های غذایی داره. اما سوال اینه که آیا فلاونوئیدهایی وجود داره که بتونن سطح RALDH2 رو تو سلول‌های DC بالا ببرن؟

همین سوال، جرقه تحقیقات یه گروه از دانشمندا به رهبری پروفسور چی‌هارو نی‌شی‌یاما از دانشگاه علوم توکیو (TUS) شد. نتایج این تحقیقات تو یه نامه‌ای که تو مجله‌ی Allergy در ۱۱ دسامبر ۲۰۲۴ چاپ شد، منتشر شد. تو این مطالعه، محققان نزدیک به ۴۰ نوع فلاونوئید مختلف رو بررسی کردن تا بفهمن که آیا می‌تونن سطح RALDH2 رو تو سلول‌های DC زیاد کنن یا نه. از بین همه‌ی اینا، یه ترکیب به اسم کایمفرول، بهترین نتیجه رو داد و تصمیم گرفتن که بیشتر روش تحقیق کنن.

خانم میکی تاکاهاشی، که سال ۲۰۲۳ از TUS فارغ‌التحصیل شده، دکتر کازوکی ناگاتا، استادیار TUS، و خانم یومی واتانکی، فارغ‌التحصیل سال ۲۰۱۹ از TUS، از محققان اصلی این مطالعه بودن. کایمفرول تو غذاهای مختلفی مثل کلم، لوبیا، چای، اسفناج و بروکلی پیدا می‌شه. این ماده به خاطر فوایدی که برای بدن داره، به یکی از فلاونوئیدهایی تبدیل شده که خیلی روش تحقیق انجام می‌شه.

محققان دیدن که وقتی با کایمفرول درمان انجام می‌شه، بیان و عملکرد RALDH2 تو سلول‌های DC، افزایش پیدا می‌کنه.

نقش کائمفرول تو رشد سلول‌های T تنظیمی و کنترل پاسخ ایمنی

علاوه بر این، معلوم شد که دندریتیک سلول‌هایی که با کایمفرول درمان شدن، به رشد سلول‌های T تنظیمی کمک می‌کنن. این نشون می‌ده که کایمفرول تو کنترل پاسخ ایمنی نقش داره. برای این که بفهمن دقیقاً چه مکانیزمی پشت این قضیه هست، تمرکزشون رو گذاشتن رو یه گیرنده به اسم گیرنده هیدروکربن آروماتیک (AhR)، که کایمفرول روش اثر می‌ذاره. آزمایش‌هاشون روی دندریتیک سلول‌ها نشون داد که کایمفرول به عنوان یه آنتاگونیست عمل می‌کنه، یعنی AhR رو مسدود می‌کنه. این کار به نوبه خود، رشد سلول‌های T تنظیمی رو سرعت می‌ده.

مرحله بعدی این بود که عواملی که روی ژن Aldh1a2 اثر دارن رو بررسی کنن. این ژن، در واقع Radlh2 رو تولید می‌کنه. پروفسور نیشی‌یاما می‌گه: “قبلاً، ما گزارش داده بودیم که PU.1 و IRF-4، مولکول‌های کلیدی برای تنظیم ژن Aldh1a2 تو سلول‌های دندریتی هستن.” ایشون ادامه می‌ده: “تو این مطالعه، ما فهمیدیم که بیان و عملکرد PU.1 و IRF-4 تو دندریتیک سلول‌هایی که با کایمفرول تحریک شدن، افزایش پیدا کرده.” این هم مکانیزم وابسته به PU.1/IRF-4 رو توضیح می‌ده که پشت اثرات ضدالتهابی کایمفرول قرار داره.

برای این که ببینن کایمفرول روی پاسخ‌های ایمنی تو موجودات زنده چه تأثیری داره، محققان حساسیت‌های آلرژیک رو تو موش‌ها با استفاده از پروتئین OVA (که تو سفیده تخم‌مرغ هست) ایجاد کردن. دیدن که دادن کایمفرول به این موش‌ها، علائم آلرژیشون رو کم می‌کنه. پروفسور نیشی‌یاما توضیح می‌ده: “کاهش سریع دمای بدن و اسهال آلرژیک که بعد از تزریق OVA دیده شد، تو موش‌هایی که کایمفرول دریافت کرده بودن، به طرز چشمگیری کمتر بود.”

این نتایج نشون می‌ده که کایمفرول یه درمان طبیعی خیلی امیدوارکننده برای آلرژی‌های غذایی هست. البته، نویسنده‌ها می‌گن که هنوز باید تحقیقات بیشتری انجام بشه، مخصوصاً روی سلول‌های انسانی، تا بشه این نتایج رو تکرار کرد و واقعاً از کایمفرول به عنوان یه داروی آلرژی استفاده کرد. درسته که این مطالعه روی نقش کایمفرول تو کاهش التهاب تمرکز داشت، ولی به طور کلی، فلاونوئیدها ترکیبات ضد آلرژی خیلی امیدوارکننده‌ای هستن، چون تو انواع مختلف غذاها وجود دارن.

نویسنده‌ها پیشنهاد می‌کنن که ساختار شیمیایی فلاونوئیدها ممکنه تو توانایی‌شون برای سرعت بخشیدن به رشد سلول‌های T تنظیمی نقش داشته باشه. این موضوع برای نحوه درمان آلرژی‌ها پیامدهای مهمی داره: خوردن منظم غذاهایی که فلاونوئید زیاد دارن می‌تونه به عنوان درمان طبیعی عمل کنه و علائم آلرژیک رو کم کنه. پروفسور نیشی‌یاما با تأکید روی اهمیت اضافه کردن فلاونوئیدها به رژیم غذایی روزانه، می‌گه: “وقتی به عنوان یه غذای روزانه مصرف بشن، انتظار می‌ره که آلرژی‌ها، التهاب و بیماری‌های خودایمنی که ناشی از پاسخ ایمنی بیش از حد هستن، کم بشن.”