فوری: خطر نابودی جنگل‌های شمال! 🛰️ این روش جدید نجات‌شون میده؟

بالا آمدن آب دریا و خطراتی که برای جنگل‌های ساحلی داره

بالا اومدن سطح آب دریا، که به خاطر تغییرات آب و هوایی پیش میاد، یه خطر جدی و بعضی وقتا غیرقابل‌پیش‌بینی برای جنگل‌های ساحلیه. لازمه که برای کم کردن آسیب‌ها و تقسیم منابع برای حفاظت از این جنگل‌ها، از ابزارهای جدید استفاده کنیم. یه تحقیق جدید از دانشگاه ایالت کارولینای شمالی و سازمان زمین‌شناسی آمریکا (USGS) نشون می‌ده که چطوری عکس‌های ماهواره‌ای می‌تونن به شناسایی جاهایی از جنگل کمک کنن که به خاطر بالا اومدن آب دریا دارن به باتلاق و آب آزاد تبدیل می‌شن. به این فرآیند می‌گن تغییر رژیم.

ابزارهای جدید برای مراقبت از محیط زیست ساحلی

مارسلو آردون، استاد دانشگاه NC State که یکی از کساییه که توی این تحقیق کمک کرده، گفت با پیش‌بینی اینکه یه منطقه چطوری تغییر می‌کنه، این ابزار مدل‌سازی جدید می‌تونه به محیط‌بان‌ها کمک کنه که بودجه‌ی کمشون رو تو مناطقی که بیشترین آسیب رو می‌بینن، خرج کنن. اون گفت: «ما می‌دونیم که این محیط‌های ساحلی دارن تغییر می‌کنن و پیش‌بینی اینکه کی و کجا این تغییرات اتفاق می‌افتن، سخته. چیزی که ما فهمیدیم اینه که می‌شه از راه دور و با کمک سنجش از دور، مسیر تغییرات یه منطقه رو فهمید.»

آردون ادامه داد: «این بهتون این امکان رو می‌ده که بفهمید کدوم مناطق ارزش این رو دارن که روشون سرمایه‌گذاری بشه. اگه یه جا به کمک احتیاج نداره یا اگه اون‌قدر به تغییر رژیم نزدیک شده که دیگه نمی‌شه درستش کرد. این کار در نهایت می‌تونه کمک کنه که منابع محدودی که برای حفاظت داریم، بیشترین تأثیر رو بذارن.»

استفاده از عکس‌های ماهواره‌ای برای پیدا کردن تغییرات رژیم توی تالاب‌های ساحلی

اول، محقق‌ها شروع کردن به بررسی این موضوع که آیا می‌شه از عکس‌های ماهواره‌ای برای پیدا کردن تغییرات رژیم توی تالاب‌های ساحلی قبل از اینکه اتفاق بیفته، استفاده کرد یا نه. دنبال این بودن که علائم هشداردهنده‌ای رو پیدا کنن که تو محیط‌های دیگه دیده شده. ولی نتایج به دست اومده قابل‌اعتماد نبود، به گفته‌ی آرادون. در حالی که داده‌ها بعضی وقتا می‌تونستن این علائم رو پیدا کنن، موارد درست و غلط زیادی هم گزارش می‌شد.

به جاش، محقق‌ها تونستن از همون ابزار داده‌های ماهواره‌ای، یعنی یه چیز که بهش می‌گن شاخص تفاوت نرمال پوشش گیاهی (NDVI)، برای پیدا کردن تغییرات سلامت پوشش گیاهی استفاده کنن. NDVI با استفاده از چند طول موج از حسگرهای ماهواره‌ای که زمین رو تو زمان‌های مختلف بررسی می‌کنن، کار می‌کنه و اطلاعاتی جمع می‌کنه که نشون می‌ده گیاه‌ها چقدر نور قرمز رو جذب می‌کنن و چقدر نور نزدیک به مادون قرمز رو برمی‌گردونن. با استفاده از این مقادیر، محقق‌ها می‌تونن NDVI رو تخمین بزنن که در واقع سبز بودن و سلامت گیاهان تو اون منطقه رو اندازه می‌گیره.

NDVI یه جنگل بیشتر از NDVI یه باتلاق یا آب آزاده، بنابراین می‌شه ازش برای پیدا کردن تغییرات تو این سیستم‌ها استفاده کرد. ملیندا مارتینز، که نویسنده اصلی مقاله و بوم‌شناسِ تحقیقاتی تو USGS بود، اولش به عنوان دانشجوی دکترا تو NC State روی این تحقیق کار می‌کرد. اون گفت که این تحقیق تفاوت‌های چشمگیری تو تغییرات رژیم بین مناطقی که به هم نزدیک بودن، پیدا کرده. مارتینز گفت: «تو بعضی از جاهایی که تغییر رژیم خیلی سریع اتفاق می‌افتاد، تبدیل شدن از جنگل به باتلاق یا حتی آب آزاد، تو پنج تا شش سال اتفاق افتاد. ولی تو جاهای دیگه، بعضی وقتا توی یه سایت، این تغییرات تو یه مدت زمان خیلی طولانی‌تر اتفاق می‌افتاد. ما می‌دونستیم که تفاوت وجود داره، ولی انتظار نداشتیم که این‌قدر فرق بین مناطقی باشه که این‌قدر به هم نزدیک هستن.»