تأثیر تحریک حسی-برقی در انتخاب دست: حقیقتی شگفت‌انگیز!

انتخاب دست: تأثیر تحریک حسی بر تصمیم‌گیری حرکتی

انتخاب دست یک تصمیم ناخودآگاه است که به‌طور مکرر در زندگی روزمره انجام می‌شود، چه در حال برداشتن شیئی مانند یک فنجان باشید و چه در حال انجام هر کار دیگری. این تصمیم تحت تأثیر اطلاعات مربوط به هدف مانند موقعیت، شکل و جهت شیء قرار دارد. با این حال، احتمال انتخاب هر دست زمانی به تعادل می‌رسد که عوامل مرتبط با هدف برای دست چپ و راست مشابه باشند. یافته‌های اخیر نشان می‌دهند که انتخاب دست در چنین موقعیت‌های مبهمی تحت تأثیر اطلاعات قبلی قبل از ارائه هدف قرار می‌گیرد.

یکی از این عوامل، تحریک حسی قبلی بر روی یک مچ دست است که احتمالاً بر فعالیت مغز تأثیر می‌گذارد و احتمال انتخاب دست تحریک‌شده را افزایش می‌دهد. این پدیده ارتباط جالبی بین ورودی حسی و تصمیمات حرکتی را نشان می‌دهد. تیم تحقیقاتی به رهبری دکتر کنتو هیریاما از دانشگاه واسدا و دانشگاه کالیفرنیای جنوبی، به همراه دکتر ریکو اوسو و دکتر تورو تاکاهاشی از دانشگاه واسدا و مؤسسه لوریت برای تحقیقات مغز، به بررسی این موضوع پرداخته‌اند که چگونه تحریک حسی روی مچ دست بر تصمیم‌گیری انتخاب دست تأثیر می‌گذارد.

این مطالعه نشان می‌دهد که اعمال محرک‌های حسی بر روی اعصاب میانه و اولنار مچ دست می‌تواند تصمیمات حرکتی بعدی را تحت تأثیر قرار دهد و احتمال استفاده از دست تحریک‌شده را در کارهایی که نیاز به انتخاب سریع یک دست برای رسیدن به هدف دارند، افزایش دهد. به نظر می‌رسد حس تحریک بر سیستم تصمیم‌گیری حرکتی مغز تأثیر می‌گذارد و به‌طور ظریف افراد را به سمت انتخاب دست تحریک‌شده هدایت می‌کند. این مطالعه در تاریخ 30 سپتامبر 2024 در نشریه Scientific Reports منتشر شد.

تیم تحقیقاتی یک سری آزمایش‌ها را انجام داد، که در آن از شرکت‌کنندگان سالم خواسته شد تا در حین دریافت تحریک حسی یک‌طرفه بر روی مچ دست، در زمان‌های 0، 300 یا 600 میلی‌ثانیه قبل از ارائه هدف، وظایف انتخاب دست را انجام دهند.

نتایج تحقیق و تأثیرات آن بر تصمیم‌گیری حرکتی

نتایج این تحقیق الگوی واضحی را نشان داد که در آن شرکت‌کنندگان به‌طور قابل توجهی بیشتر از دست تحریکی برای اهدافی که در ناحیه مرکزی قرار داشتند، استفاده کردند. این ناحیه جایی است که انتخاب بر اساس اطلاعات هدف دشوار است. اما در ناحیه محیطی که اطلاعات هدف مؤثر بود، دست هم‌سوی هدف معمولاً انتخاب می‌شد، بدون توجه به تحرک. این یافته‌ها نشان می‌دهند که ورودی حسی محیطی می‌تواند بر تصمیمات حرکتی تأثیر بگذارد، به‌ویژه در موقعیت‌های مبهم برای انتخاب دست که نقش کمتر شناخته‌شده‌تری از حس‌گرایی در هدایت انتخاب دست را آشکار می‌کند.

علاوه بر این، تحریک الکتریکی مچ دست یک‌طرفه منجر به زمان واکنش سریع‌تری نسبت به تحریک مچ دست دوطرفه و شرایط بدون تحریک شد، که نشان می‌دهد ورودی‌های حسی هدفمند می‌توانند فرآیند تصمیم‌گیری را تسهیل کنند. هیرایاما می‌گوید: “این تحقیق می‌تواند به‌طور بالقوه راه‌های درمانی جدیدی را برای تسهیل استفاده از دست ضعیف‌شده باز کند و عملکرد افراد با اختلالات حرکتی، مانند بازماندگان سکته مغزی، را بهبود بخشد.” او ادامه می‌دهد: “با استفاده از تحریک حسی کنترل‌شده، ممکن است بتوان تصمیمات حرکتی را به گونه‌ای تحت تأثیر قرار داد که استفاده مؤثرتری از دست آسیب‌دیده را تشویق کند، که می‌تواند به بهبودی و توانبخشی کمک کند.”

پیامدهای بالینی و علمی

علاوه بر پیامدهای بالینی، این مطالعه به درک ما از فرآیندهای بنیادی درگیر در تصمیم‌گیری حرکتی نیز کمک می‌کند. با نشان دادن اینکه مغز ورودی‌های حسی از بدن را برای هدایت عمل یکپارچه می‌کند، این تحقیق لایه جدیدی به دانش ما درباره چگونگی کنترل حرکت و پاسخ مغز به نشانه‌های محیطی اضافه می‌کند. با ادامه پیشرفت در زمینه نوروتوانبخشی، درک اینکه چگونه سیگنال‌های حسی محیطی می‌توانند بر انتخاب‌های حرکتی تأثیر بگذارند، می‌تواند به درمان‌های مؤثرتر و فردی‌تر برای بیماران با ناتوانی‌های حرکتی منجر شود.

هیرایاما در پایان می‌گوید: “به‌طور کلی، مطالعه ما پایه‌گذار توسعه دستگاه توانبخشی جمع و جور، سبک، مقرون به صرفه و به‌راحتی قابل دسترسی است که می‌تواند با روش‌های توانبخشی سنتی ترکیب شود تا بهبود عملکرد حرکتی را تسهیل کند.”