یه بررسی تازه راجع به انقراض پرنده‌های در معرض خطر
برای کمک به حفظ گونه‌های پرنده‌هایی که وضعشون خیلی وخیمه و خطر انقراض دارن، زیست‌شناس‌های دانشگاه یوتا یه تحقیق انجام دادن و ویژگی‌هایی رو پیدا کردن که با ۲۱۶ مورد انقراض پرنده از سال ۱۵۰۰ ارتباط دارن. طبق این پژوهشی که این ماه منتشر شده، گونه‌هایی که احتمال نابودیشون بیشتره، بومی جزیره‌ها هستن، نمی‌تونن پرواز کنن، جثه‌ی بزرگتری دارن، بال‌های نوک‌تیز و زاویه‌دار دارن و تو شرایط خاص اکولوژیکی زندگی می‌کنن. هرچند بعضی از این یافته‌ها با مطالعات قبلی درباره‌ی پرنده‌های منقرض‌شده همخونی داره، اما این اولین باره که ویژگی‌های پرنده‌ها با زمان انقراض‌شون ارتباط داده میشه، این رو کایل کیتلبرگر، که نویسنده‌ی اصلی مقاله و دانشجوی دکتری دانشکده‌ی علوم زیستی هست، میگه.
کیتلبرگر گفت: «من خیلی به انقراض‌ها و شناخت گونه‌هایی که از دست دادیم علاقه دارم و سعی می‌کنم بفهمم چطور می‌تونیم از گذشته استفاده کنیم تا حال و آینده رو بهتر کنیم.» اون داره روی پایان‌نامه‌ش کار می‌کنه که موضوعش تغییرات بدن و بال‌های بعضی از گونه‌های کوچ‌کننده‌ی آوازخون در جواب به تغییرات اقلیمی هست. تیمش به داده‌های BirdBase دسترسی داشتن، که اطلاعات اکولوژیکی بیش از ۱۱۶۰۰ گونه‌ی پرنده در کل دنیا رو داره و توسط استاد زیست‌شناسی دانشگاه یوتا، چان چکرچی‌اوغلو، و آزمایشگاه بوم‌شناسی و حفاظت تنوع زیستی دانشگاه یوتا جمع‌آوری شده. این تیم همزمان تحلیل‌های گسترده‌ای از ویژگی‌های زیست‌محیطی، اکولوژیکی و تاریخچه‌ی زندگی که قبلاً با انقراض و خطر انقراض در پرنده‌ها مرتبط بودن رو انجام داد.
کیتلبرگر تو یه سری پست تو X نوشت: «مهم‌تر از همه، ما ارتباط بین ویژگی‌های زیستی انقراض پرنده‌ها رو از این زاویه نگاه می‌کنیم که پرنده‌ها کی منقرض شدن، که یک عنصر جدید در زمانبندی انقراض اضافه می‌کنه و به ما کمک می‌کنه بفهمیم چرا پرنده‌هایی با ویژگی‌های خاص تو زمان‌های خاصی از بین رفتن.» با پیدا کردن ویژگی‌هایی که باعث میشه پرنده‌ها بیشتر در معرض انقراض باشن، این یافته‌ها می‌تونن به هدایت تلاش‌های حفاظتی برای صدها گونه‌ی در خطر کمک کنن.
کیتلبرگر اضافه کرد: «یکی از مزیت‌های رویکردی که ما استفاده کردیم اینه که ما همه‌ی این ویژگی‌ها رو همزمان با هم مقایسه کردیم، در حالی که خیلی از مطالعات قبلی فقط به تک‌تک ویژگی‌ها نگاه می‌کنن.» در حالی که فقط حدود ۲ درصد از گونه‌های پرنده‌ی جهان از سال ۱۵۰۰، که سال شروع بررسی کیتلبرگر هست، منقرض شدن، اما خیلی قبل‌تر از اون هم تعداد زیادی از بین رفتن. با این حال، قبل از سال ۱۵۰۰، اطلاعات قابل اعتمادی از پرنده‌هایی که منقرض شدن و اطلاعاتی درباره‌ی ویژگی‌ها و خصوصیاتشون در دسترس نیست. این زمان با شروع مشاهده‌های علمی همزمانه که منجر به ثبت منظم زندگی گیاهی و جانوری شد. همینطور اون زمان، دوره‌ی شروع اکتشافات اروپایی بود که باعث ایجاد اختلال تو اکوسیستم‌های سراسر جهان به دلیل استعمار و ورود گونه‌های جدید شد.
📢 اگر عاشق علم هستید و نمی‌خواهید هیچ مقاله‌ای را از دست بدهید…
به کانال تلگرام ما بپیوندید! تمامی مقالات جدید روزانه در آنجا منتشر می‌شوند.
📲 عضویت در کانال تلگرام🎨 ربات رایگان ساخت عکس با هوش مصنوعی
با ربات @ai_photo_bbot، هر متنی را به تصویر تبدیل کنید! 🚀
ربات کاملاً رایگان است و منتظر ایدههای جذاب شماست. 🌟
امروز، بر اساس لیست قرمز IUCN از گونه‌های در خطر، ۱۳۱۴ گونه پرنده در خطر انقراض هستن که حدود ۱۲ درصد از کل گونه‌ها رو تشکیل میدن. خیلی از گونه‌ها، مثل ‘آکی‌کی‌کی (Oreomystis bairdi)، که بومی جزیره‌ی هاوایی کائوآئی هست، اونقدر کمیاب شدن که میشه گفت از بین رفتن. کیتلبرگر تو سال ۲۰۲۲ از ‘آکی‌کی‌کی’، که بهش خزنده کائوآئی هم میگن، تو منطقه‌ی حفاظت‌شده‌ی آلاکا’ای عکس گرفت، اون موقع تخمین زده میشد حدود ۷۰ تا ازشون تو طبیعت باقی مونده، اما امروز فقط یک دونه ازشون مونده.
متناسب با ۲۱۶ گونه پرنده‌ی منقرض‌شده یا احتمالاً منقرض‌شده از سال ۱۵۰۰، یا بومی یک منطقه هستن، یا نمی‌تونن پرواز کنن یا فقط تا حدودی می‌تونن پرواز کنن، همینطور تحلیل گونه‌ها بر اساس محل زندگی یا رژیم غذاییشون انجام شد. مثل خیلی از پرنده‌های دیگه یِ هاوایی، بزرگترین تهدید برای ‘آکی‌کی‌کی’ به خاطر گونه‌های واردشده، به‌خصوص پشه‌هایی که مالاریا دارن و حیواناتی که زیستگاه‌ها رو خراب می‌کنن، هست، این رو بخش جنگلداری و حیات وحش هاوایی میگه. مهم‌ترین ویژگی مرتبط با انقراض، جزیره‌ای بودنِ پرنده‌ها هست، یعنی گونه‌هایی که بومی جزیره‌ها هستن.
خطر انقراض پرنده‌ها در جزایر اقیانوس آرام
ویژگی‌های دیگه‌ای که به نظر میرسه خطر انقراض رو زیاد می‌کنن، مثل اندازه‌ی بدن، شکل بال و تخصص‌های اکولوژیکی، با جزیره‌ای بودن هم مرتبط هستن. جزایر اقیانوس آرام میزبان تنوع زیادی از گونه‌های بومی هستن که خیلی‌هاشون الآن تو لیست IUCN هستن. هیچ مجمع‌الجزایری به اندازه‌ی هاوایی، که طبق این مطالعه ۳۴ مورد انقراض بعد از سال ۱۵۰۰ رو داشته، تنوع زیستی پرنده‌هاش رو از دست نداده.
خانواده‌ی پرندگانی که بیشترین تعداد انقراض رو داشتن، خانواده‌ی Rallidae یا همون سلیم‌ها هستن که گونه‌های متوسط و نیمه‌آبزی هستن و تو کل دنیا پراکنده شدن. این خانواده ۲۶ عضو خودش رو از دست داده، در حالی که تمام اعضای خانواده‌ی Mohoidae، که پرنده‌های آوازخون کوچکی هستن که بهشون «پرنده‌های عسل هاوایی» میگن، به‌طور کامل منقرض شدن (تنها خانواده‌ی پرنده‌ای که تو زمان‌های جدید به‌طور کامل منقرض شده). آخرین عضو این خانواده، Kauai O’o (Moho braccatus)، آخرین بار تو سال ۱۹۸۷ دیده شد.
چیزی که تیم کیتلبرگر رو شگفت‌زده کرد، رابطه‌ی شکل بال با انقراض بود. اونا فهمیدن که گونه‌های پرنده با بال‌های نوک‌تیزتر، یعنی همونایی که شاخص بال دستی‌شون بزرگتره، احتمال بیشتری داره که زودتر از بین برن. از اونجایی که بال‌های تیز نشون‌دهنده‌ی توانایی‌های پرواز و پراکندگی قوی‌تر هستن، تیم پیش‌بینی کرده بود که این پرنده‌ها بهتر می‌تونن به فشارهای محیطی جواب بدن، نسبت به پرنده‌هایی که بال‌های گردتری دارن. با این حال، پرندگانی که بال‌های گردتری داشتن، یعنی اونایی که نسبت بال دستی‌شون کوچکتر بود، نشون دادن که مقاوم‌ترن.
کیتلبرگر گفت: «این احتمالاً به این ربط داره که خیلی از این پرنده‌ها که منقرض شدن، تو جزیره‌ها زندگی می‌کردن. برای اینکه این گونه‌ها یا اجدادشون به این جزیره‌ها برسن، باید می‌تونستن مسافت‌های طولانی رو پرواز کنن. پس، خیلی از این پرنده‌ها تو جزیره‌ها، نه لزوماً بال‌های بلندی داشتن، بلکه بال‌های تیزی داشتن.» اون ادامه داد: «به یه پرنده مثل پرستو یا پرنده‌ای مثل آلباتروس فکر کنین که بالای اقیانوس پرواز می‌کنه. اونا بال‌های خیلی تیزی دارن که بهشون اجازه میده خوب پرواز کنن، در حالی که پرنده‌ها تو جنگل‌های بارانی گرمسیری انبوه، این مسافت‌های طولانی رو پرواز نمی‌کنن، پس بال‌های گردی دارن چون فقط تو زیستگاه‌های محلی خودشون حرکت می‌کنن.»
متخصصان اکولوژیکی، برخلاف بقیه مردم، با چالش‌های بزرگی مواجه میشن وقتی شرایط اکولوژیکی خاصشون تغییر کنه، برای همین معمولاً کمتر می‌تونن به اختلالات، مثل گونه‌های مهاجم یا بهم خوردن منبع غذاشون، جواب بدن و باهاشون سازگار بشن. تو یافته‌های دیگه، این مطالعه نتیجه گرفت که بیش از ۸۷٪ اونا بومی جزیره‌ها بودن؛ نزدیک به دو سوم تو جنگل‌ها زندگی می‌کردن؛ ۴۵٪ بیشتر حشرات و بقیه‌ی بی‌مهرگان رو می‌خوردن؛ و ۲۰٪ به‌طور کامل یا ناقص نمی‌تونستن پرواز کنن. در نهایت، گونه‌هایی که جثه‌ی بزرگی داشتن به‌طرز عجیبی تو لیست منقرض‌شده‌ها دیده میشدن.
تو این مطالعه نوشته شده: «پرنده‌های سنگین‌تر احتمالاً بیشتر شکار میشن، با مثال‌های زیادی از پرنده‌هایی که به‌خاطر غذا منقرض شدن، از جمله دودو، آوک بزرگ (Pinguinus impennis) و قناری عینکی (Urile perspicillatus).» همینطور اومده که: «جرم بدن هم با سکونت گونه‌ها تو جزیره‌ها مرتبط هست، چون پرنده‌های جزیره‌ای معمولاً بزرگتر از گونه‌های سرزمینی هستن.» از ۴۳ گونه‌ای که وزن متوسط بدنشون بیشتر از ۵۰۰ گرم (۱.۱ پوند) بود، سه‌چهارم‌شون بومی یه جزیره بودن.
دهه‌ی ۱۸۹۰ بیشترین تعداد انقراض‌ها رو با ۲۱ مورد ثبت‌شده داشت. دهه‌ی ۱۹۸۰ هم برای از دست دادن پرنده‌ها دهه‌ی بدی بود و شامل ۲۰ گونه، از جمله Kauai O’o میشد. این دهه‌ی اخیر «مهمه چون تلاش‌های محافظتی هدفمند و متمرکز تو سطح جهانی، قبل و در طول این دوره در حال انجام بود.» تو این مطالعه اضافه شده: «هرچند که سرعت انقراض تو دهه‌های بعد کم شد، اما تعداد گونه‌های تهدیدشده تو سطح جهانی فقط بیشتر شده.»
اسم این مطالعه هست «رابطه‌ی زمان انقراض پرنده‌ها در سراسر جهان از سال ۱۵۰۰ میلادی» و تو تاریخ ۷ نوامبر تو مجله‌ی Avian Research چاپ شد. تیم تحقیق شامل کلبی جی. تنر، ایمی ان. باکستون، امیرا پروت و چان آچکرچی‌اوغلو بود. حمایت مالی این تحقیق از طرف بورس تحصیلی تحقیقات تحصیلات تکمیلی دانشگاه یوتا تأمین شده.
“`
بیشتر بخوانید
مدیتیشن یک روز پربرکت برای جذب عشق وامنیت و سلامتی
خود هیپنوتیزم درمان زود انزالی در مردان توسط هیپنوتراپیست رضا خدامهری
تقویت سیستم ایمنی بدن با خود هیپنوتیزم
شمس و طغری
خود هیپنوتیزم ماندن در رژیم لاغری و درمان قطعی چاقی کاملا علمی و ایمن
خود هیپنوتیزم تقویت اعتماد به نفس و عزت نفس