ایبوگاین چیست و چطور به ترک اعتیاد کمک می‌کند؟

ایبوگاین: یه نگاهی به خاصیت‌ها و کاربردهاش

ایبوگاین یه ترکیب شیمیایی (آلکالوئید) از گیاه ایندوله که ریشه‌ی درختچه‌ی Tabernanthe iboga منبعشه. البته تو درخت Voacanga africana هم پیدا میشه. این گیاه بومی غرب آفریقاست، مخصوصاً تو کشورهایی مثل گابن، زئیر و کامرون خیلی زیاده. تو این منطقه‌ها، ایبوگاین رو هم تو مراسم‌ها و هم برای درمان استفاده می‌کنن. کشورهای غربی مثل فرانسه هم ازش برای درمان ضعف یا فلج عضلانی استفاده کردن. اما الان بیشتر به خاطر خاصیت ضد اعتیادش معروف شده.

تو دهه‌ی ۱۹۶۰، یه سری از کسایی که هروئین مصرف می‌کردن و خودشون دنبال درمان بودن، گفتن که این گیاه علائم ترک مواد مخدر اپیوئیدی رو از بین می‌بره. تحقیقات اولیه و تجربه‌ها نشون می‌ده که ایبوگاین می‌تونه مشکلاتی مثل اعتیاد به کوکائین و بقیه‌ی اختلالات مصرف مواد رو مدیریت کنه. با این حال، هنوز خیلی جاها قبولش ندارن و نگرانی‌هایی در مورد بی‌خطر بودنش وجود داره.

یه سری اطلاعات مهم درباره‌ی ایبوگاین

ایبوگاین نشون داده که پتانسیل درمان اختلالات مصرف مواد رو داره، ولی هنوز به عنوان یه درمان قطعی تأیید نشده. تو آمریکا، ایبوگاین جزو مواد کنترل‌شده به حساب میاد و استفاده ازش، برای هر هدفی، غیر قانونیه.

کاربردهای ایبوگاین

تو بعضی از جوامع غرب آفریقا، این ترکیب یه بخش مهم از زندگی روزمره‌شونه. حدود ۲.۳ میلیون نفر از پیروان مکتب معنوی بویتی تو گابن، دوزهای زیادی از این گیاه رو تو مراسم‌های مذهبی استفاده می‌کنن. مراسم آغازین بویتی—که تو کامرون هم هست—برای مراسم تولد دوباره که نشونه‌ی ورود به دوران جوونیه، به این گیاه نیاز داره.

تو فرانسه، دهه‌ی ۱۹۳۰، ایبوگاین به عنوان یه محرک و ضد افسردگی به اسم لامبرن فروخته می‌شد. این روند حدود سی سال ادامه داشت، تا اینکه دولت استفاده ازش رو ممنوع کرد. ایبوگاین اثرات توهم‌زا و شبیه به خواب روی ذهن داره، ولی به‌اندازه‌ی LSD، قارچ‌های سیلوسایبین، پیوت و مواد روان‌گردان دیگه مصرف نداره. تو دوزهای کم، این ترکیب، یه اثر سرخوشی هم روی مصرف‌کننده‌ها داره.

تو آمریکا، تا سال ۱۹۶۲ کسی زیاد از خواص ضد اعتیاد این ماده خبر نداشت. تو سال ۱۹۷۰، طبقه‌بندیش کردن جزو ماده‌های جدول ۱، چون هیچ کاربرد پزشکی نداره و خطر سوء مصرفش خیلی بالاست.

درمان اعتیاد به اپیوئیدها: تأثیرات ایبوگاین

ایبوگاین اثرات توهم‌زا و جدا کننده‌ی طولانی مدتی داره. وقتی مصرف بشه، این ترکیب با قسمت‌های مختلفی از سیستم عصبی مرکزی ارتباط برقرار می‌کنه. این قسمت‌ها شامل گیرنده‌های دوپامینرژیک، سروتونرژیک، نیکوتینی، GABA و موسکارینی هستن. بعد از مصرف ایبوگاین، اثرات توهم‌آورش معمولاً چند ساعت بعد شروع می‌شه و به سه مرحله تقسیم می‌شه:

• مرحله‌ی دیداری: این مرحله‌ی اول، یک تا سه ساعت بعد از مصرف ایبوگاین شروع می‌شه.

مراحل تأثیر ایبوگاین

تو این مرحله، معمولاً مصرف‌کننده‌ها چشم‌هاشون رو می‌بندن که ممکنه بین چهار تا هشت ساعت طول بکشه.

مرحله‌ی درون‌نگری

این مرحله ممکنه چهار تا هشت ساعت بعد از مصرف ایبوگاین شروع بشه و می‌تونه بین هشت تا بیست ساعت طول بکشه. این مرحله با احساسات و افکار عمیق مشخص می‌شه.

مرحله‌ی باقی‌مونده

حدود ۱۲ تا ۲۴ ساعت بعد از اولین مصرف این گیاه، تأثیراتش تو مرحله‌ی باقی‌مونده کم می‌شه. این مرحله با تحریک کمتر و نیاز بیشتر به خواب مشخص می‌شه.

مواد روان‌گردان چی هستن؟

ایبوگاین شاید به درمان اعتیاد کمک کنه

با اینکه هنوز معلوم نیست ایبوگاین دقیقاً چطوری ضد اعتیاد عمل می‌کنه، تحقیقات اولیه نشون می‌دن که این ترکیب روی گیرنده‌های بدن تأثیر داره. تو آزمایش‌هایی که روی حیوانات انجام شده، این ترکیب به‌همراه نورایبوگاین—که یه ماده‌ی مشتق شده از ایبوگاین هست—به سیستم عصبی مرکزی مثل گیرنده‌های نیکوتینی، گیرنده‌های اپیوئیدی و همچنین انتقال‌دهنده‌های دوپامین و سروتونین متصل می‌شه.

یه مطالعه تو سال ۲۰۱۷ روی ۳۰ نفر که به اپیوئیدها اعتیاد داشتن انجام شد. به هر کدوم حدود ۱۲ میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم ایبوگاین دادن. نتایج ۱۲ ماه بعد بررسی شد. یه ماه بعد از درمان، نصف شرکت‌کننده‌ها گفتن که دیگه از اپیوئیدها استفاده نکردن. سه ماه بعد از درمان، ۱۰ نفر گفتن که مصرف اپیوئیدها رو قطع کردن. شش ماه بعد، شش نفر گفتن که از اپیوئید دوری کردن. تو نُه ماه، ۱۱ نفر ادعا کردن که از اپیوئیدها دور بودن. تو ماه دوازدهم، هفت نفر تونستن از مصرف اپیوئیدها دوری کنن.

با این که این گیاه به عنوان یه درمان تأیید شده برای اختلالات مصرف مواد شناخته نمی‌شه، دوزهای بالای ایبوگاین نشون داده که می‌تونن علائم ترک و میل به مواد رو تو کسایی که بهشون وابسته هستن، کم کنن. همچنین گزارش شده که ایبوگاین می‌تونه میل به اپیوئیدها رو کم کنه و به عنوان یه تقویت‌کننده‌ی خلق و خو بعد از درمان پیشنهاد می‌شه. ایبوگاین به عنوان یه ترکیب با پتانسیل کم برای اعتیاد شناخته می‌شه. مهمه که تغییر سبک زندگی برای بهبودی پایدار ضروریه. ایبوگاین می‌تونه به فرد فرصت بده تا روی ایجاد عادت‌های جدید و تغییر زندگیش کار کنه. اما اگه این کار انجام نشه، احتمال برگشت به اعتیاد زیاد می‌شه.

خطرها و مسائل مهم

خیلی مهمه که حواستون باشه اثرات ایبوگاین هنوز تو آزمایش‌های دو سو کور و کنترل شده با دارو نما آزمایش نشدن. بیشتر تحقیقات شامل گزارش‌های تجربیه و مطالعات بدون کنترل. تو یه مطالعه‌ی بدون کنترل، شرکت‌کننده‌ها می‌دونن چه نوع درمانی دریافت می‌کنن. تحقیقات بیشتری برای درک بهتر این‌که ایبوگاین چطور می‌تونه تو درمان اعتیاد مفید باشه، لازمه.

یکی دیگه از مشکلات تحقیق درباره‌ی ایبوگاین، پروفایل ایمنی پایین اونه. با وجود این‌که ایبوگاین ممکنه مزایایی برای بهبود اعتیاد به مواد مخدر داشته باشه، خطرات جدی برای سلامتی هم داره. مرگ ناگهانی ناشی از ایست قلبی یکی از عوارض شدید مصرف این ترکیب هست. همچنین ممکنه باعث تهوع، خشکی دهان، استفراغ یا از دست دادن توانایی حرکت بعضی از اعضای بدن بشه. عوارض دیگه‌ش شامل ضربان قلب نامنظم و طولانی شدن فاصله‌ی QT هست، جایی که عضلات قلب برای انقباض و انبساط به زمان بیشتری نیاز دارن.

انتظارات از برنامه‌های درمان اعتیاد به مواد مخدر و الکل

“`