امید تازه برای فلج: پیوند سلول‌های بنیادی نخاع را ترمیم می‌کند؟

بررسی ایمنی و قابلیتِ پيوندِ سلول‌های بنیادى عصبى در درمان آسیب‌های مزمن نخاع

یک پژوهش بالينی فاز اول که توسط محققین دانشگاه کالیفرنیا در سن دیگو انجام شده، ایمنى و توانایی پیوند (زنجیره) سلول‌های بنیادى عصبى رو برای مداواى آسیب‌های مزمن نخاعی در طولانی‌مدت نشون داده. این آسیب‌های ویرانگر به طور معمول منجر به فلج نسبی یا کامل می‌شن و فعلا هیچ درمان قطعی براشون وجود نداره.

این تحقیق که به مدت پنج سال روی چهار بیمار مبتلا به آسیب‌های مزمن نخاعی انجام شد، نشون داد که دو نفر از بیماران بعد از درمان با پیوند سلول‌های بنیادى عصبى، نشانه‌های پایدارى از بهبود در عملکردهای عصبی رو نشون دادن. این بهبودی‌ها شامل بالا رفتن نمرات حركتی و حسی و ترمیم توی نتایج الکترومیوگرافی (EMG) بود. بعضی از بیماران هم در نمرات مربوط به دردشون، بهبودی رو تجربه کردن.

پیوند سلول‌های بنیادی عصبی به عنوان یک روش درمانی نوین برای انواع اختلالات و آسیب‌های عصبی شناخته می‌شه که با وارد کردن سلول‌های بنیادی مشتق از انسان در نواحی آسیب‌دیده یا بیمار سیستم عصبی انجام میشه. از اونجایی که این سلول‌های بنیادی از جنس سلول‌های انسانی هستن، این شیوه درمانی، توانایی ترمیم بافت‌های آسیب‌دیده رو داره و می‌تونه به طور یکپارچه با سیستم عصبی موجود ادغام بشه.

پتانسیل درمانى پیوند سلول‌های بنیادى عصبى تو آسیب‌های مزمن نخاع

این مطالعه نشون داد همه چهار بیمار، درمان رو به خوبی تحمل کردن. البته این تحقیق فقط برای سنجش ایمنی و میزان تحمل انجام شده بود، ولی نتایج حاکی از اینه که پیوند سلول‌های بنیادی عصبی ممکنه پتانسیل درمانى قابل توجهی برای درمان آسیب‌های مزمن نخاعی داشته باشه. با توجه به این نتایج امیدوارکننده، پژوهشگران حالا دارن برنامه‌ریزی می‌کنن که یک آزمایش بالینی مرحله II رو برای ارزیابی میزان تاثیرگذاری این درمان شروع کنن.

این مطالعه که تو شماره ۱۷ دسامبر مجله Cell Reports Medicine منتشر شده، با هدایت دکتر جوزف چیاچی، استاد بخش جراحی اعصاب تو دانشکده ی پزشکی دانشگاه کالیفرنیا، سن دیگو و جراح اعصاب در مرکز بهداشت دانشگاه کالیفرنیا، سن دیگو، و دکتر جوئل مارتین، که در زمان انجام این مطالعه پزشک مقیم جراحی اعصاب در دانشگاه کالیفرنیا، سن دیگو بود و الان جراح اعصاب در مرکز بهداشت اورلاندو هست، انجام شده.

این تحقیق با حمایت موسسه کالیفرنیا برای پزشکی ترمیمی (CIRM)، کلینیک سلول‌های بنیادی آلفا دانشگاه کالیفرنیا، سن دیگو و مرکز بالینی سلول‌های بنیادی سندفورد تو موسسه سلول‌های بنیادی سندفورد انجام شده.