آیا بازی‌های ویدیویی از کودکی آینده را تهدید می‌کنند؟

تحقیقات جدید درباره تأثیر سن شروع بازی‌های ویدئویی بر مشکلات اعتیاد

افرادی که از سنین پایین و در دوران مدرسه شروع به بازی‌های ویدئویی کرده‌اند، نسبت به کسانی که چند سال بعد به این فعالیت روی آورده‌اند، سریع‌تر دچار مشکلات ناشی از بازی می‌شوند. این نتیجه‌گیری در یک مطالعه توسط دانشگاه گوتنبرگ سوئد به دست آمده است. نویسنده اصلی این مطالعه، آنیکا هوفستد، دانشجوی دکتری در آکادمی ساهلگرنکا دانشگاه گوتنبرگ و روانشناس است. او همچنین رئیس کلینیک اختلالات قمار و سلامت صفحه نمایش در بیمارستان دانشگاه ساهلگرنکا است که این تحقیق در آنجا انجام شده است.

آنیکا هوفستد می‌گوید: “ما نمی‌توانیم به طور قطع بگوییم که شروع زودهنگام بازی به اعتیاد سریع‌تر منجر می‌شود، اما ممکن است این موضوع اهمیت داشته باشد. اینکه افرادی که در سنین پایین‌تر شروع به بازی کرده‌اند، سریع‌تر دچار مشکلات می‌شوند، ممکن است ناشی از دسترسی جوانان امروزی به بازی‌هایی باشد که سریع‌تر به وابستگی منجر می‌شوند. نتایج ما نیاز به اقدامات پیشگیرانه را تأکید می‌کند.”

نتایج این مطالعه با تحقیقات قبلی همخوانی دارد که نشان می‌دهد شروع زودهنگام بازی یک عامل خطر برای توسعه اختلالات شدیدتر بازی است. این نتایج در نشریه Frontiers in Psychiatry منتشر شده است.

شامل بزرگسالان و جوانان

این مطالعه شامل ۶۹ بیمار با سنین ۱۵ تا ۵۶ سال بود که معیارهای اختلال بازی را داشتند. تنها سه نفر از شرکت‌کنندگان زن بودند. بیماران به دو گروه با اندازه‌های برابر تقسیم شدند: یک گروه جوان‌تر تا ۲۵ سال و گروه دیگر ۲۶ سال و بالاتر. داده‌ها از طریق مصاحبه‌های ساختاریافته و پرسشنامه‌ها جمع‌آوری شدند.

تحقیقات درباره اختلال بازی‌های ویدیویی

گروه جوان‌تر که در سنین شش تا هفت سالگی شروع به بازی‌های ویدیویی کرده بودند، تا زمانی که به طور متوسط به سن ۱۴ سالگی رسیدند، مشکلاتی را تجربه کردند. در حالی که گروه بزرگ‌تر از حدود سن ده سالگی بازی کردن را آغاز کردند و تنها در سن متوسط ۲۱ سالگی مشکلات واضحی را نشان دادند.

مراحل مختلف زندگی

آنا سدرپالم گورد، استاد همکار در آکادمی ساهلگرنکا دانشگاه گوتنبرگ و مدیر تحقیقات در بخش اعتیاد و وابستگی بیمارستان دانشگاه ساهلگرنکا، نویسنده ارشد این مطالعه است. او می‌گوید: «به طور فزاینده‌ای افراد در تمام سنین مشغول به بازی‌های دیجیتال هستند. بازی‌های ویدیویی لزوماً بد نیستند، اما ما به دانش بیشتری درباره چگونگی توسعه اختلال بازی در مراحل مختلف زندگی نیاز داریم. یافته‌های ما سوالات مهمی را برای جامعه و والدین مطرح می‌کند. ممکن است ایده خوبی باشد که چند سالی صبر کنیم قبل از اینکه کنسول بازی اول را به کودک بدهیم.»

درباره اختلال بازی

شخصی که دچار اختلال بازی است، تمایل غیرقابل کنترلی به بازی‌های کامپیوتری، ویدیویی یا موبایلی دارد. برای تشخیص اختلال بازی، مشکلات باید مدتی وجود داشته باشند و بازی کردن باید به وضوح تأثیرات منفی بر روابط و سایر جنبه‌های زندگی داشته باشد. از سال ۲۰۱۸، سازمان بهداشت جهانی (WHO) اختلال بازی را به عنوان یک بیماری طبقه‌بندی کرده است. درمانی که بیشتر مورد حمایت تحقیقات قرار دارد، درمان شناختی-رفتاری (CBT) است که همچنین نوع درمانی است که در کلینیک بیمارستان دانشگاه ساهلگرنکا توسعه یافته و ارائه می‌شود.