چگونه D&D به اوتیسمی‌ها در یافتن قهرمان درونی‌شان یاری می‌دهد؟

مزایای بازی Dungeons and Dragons برای افراد مبتلا به اوتیسم

بازی Dungeons and Dragons یکی از محبوب‌ترین بازی‌های نقش‌آفرینی است که میلیون‌ها نفر در سرتاسر جهان، به‌صورت حضوری و آنلاین، هر روز از آن لذت می‌برند. تحقیقات جدید نشان داده است که این بازی می‌تواند به‌ویژه برای افراد مبتلا به اوتیسم مفید باشد و فضایی امن برای تعاملات اجتماعی فراهم کند که آن‌ها را از چالش‌های روزمره‌شان دور کند.

این مطالعه که در نشریه Autism منتشر شده است، توسط محققانی از دانشکده روانشناسی دانشگاه پلایموث به همراه همکارانی از دانشگاه ادج هیل و دانشگاه دالارنا در سوئد انجام شده است. در این تحقیق، محققان با گروهی از بزرگسالان مبتلا به اوتیسم همکاری کردند تا بررسی کنند که آیا پیدا کردن یک موقعیت اجتماعی که افراد در آن احساس راحتی کنند، می‌تواند به آن‌ها کمک کند تا در تعاملات اجتماعی بهتر عمل کنند.

پس از آشنایی اولیه با Dungeons and Dragons، شرکت‌کنندگان تحت راهنمایی یک مدیر بازی سناریوهایی را در گروه‌های کوچک در مدت شش هفته بازی کردند. سپس محققان به‌طور فردی با آن‌ها مصاحبه کردند تا درباره این‌که چگونه احساس می‌کنند اوتیسم‌شان با تجربیاتشان تعامل دارد و آیا شرکت در این بازی بر زندگی‌شان تأثیر گذاشته است، صحبت کنند.

در این مصاحبه‌ها، شرکت‌کنندگان به‌تفصیل درباره خواسته‌ها و انگیزه‌های اجتماعی خود صحبت کردند، اما به چالش‌هایی مانند کمبود اعتماد به نفس در ارتباط با دیگران و ناامنی نسبت به نحوه درک آن‌ها توسط دیگران نیز اشاره کردند. آن‌ها گفتند که این مسائل اغلب منجر به «پنهان‌سازی» یا مخفی کردن ویژگی‌های اوتیسمی‌شان می‌شود.

شرکت‌کنندگان بیان کردند که بازی Dungeons and Dragons فضایی دوستانه برای آن‌ها فراهم کرده است که در آن به‌سرعت احساس نزدیکی ذاتی با دیگر شرکت‌کنندگان کردند. درک مسائل مشترک مرتبط با فعالیت‌های داخل و خارج از بازی به آن‌ها این امکان را داد که بدون احساس فشار برای رفتار به‌شیوه‌ای خاص، آرامش بیشتری داشته باشند و در نتیجه احساس کردند که در تعاملات گروهی گنجانده شده و می‌توانند بهتر مشارکت کنند.

تأثیر بازی‌های گروهی بر افراد مبتلا به اوتیسم

شرکت‌کنندگان همچنین احساس کردند که می‌توانند برخی از ویژگی‌های شخصیت جدید خود را به دنیای واقعی منتقل کنند، که این امر به آن‌ها کمک کرد تا نسبت به خود احساس متفاوتی داشته باشند. دکتر گری آترتون، استاد روان‌شناسی در دانشگاه پلایموث و نویسنده اصلی این مطالعه، گفت: “افسانه‌ها و تصورات نادرستی درباره اوتیسم وجود دارد که یکی از بزرگ‌ترین آن‌ها این است که افراد مبتلا به اوتیسم از نظر اجتماعی انگیزه‌ای ندارند یا تخیل ندارند. بازی «دنجونز و اژدها» تمام این تصورات را به چالش می‌کشد و بر همکاری در یک تیم متمرکز است که همه این‌ها در یک محیط کاملاً خیالی اتفاق می‌افتد. شرکت‌کنندگان در مطالعه ما این بازی را به عنوان یک نفس تازه دیدند، فرصتی برای به عهده گرفتن یک شخصیت متفاوت و به اشتراک‌گذاری تجربیات خارج از واقعیتی که اغلب چالش‌برانگیز است. این حس فرار از واقعیت باعث شد که آن‌ها احساس راحتی فوق‌العاده‌ای داشته باشند و بسیاری از آن‌ها گفتند که اکنون سعی می‌کنند جنبه‌هایی از آن را در زندگی روزمره خود به کار ببرند.”

دکتر آترتون و دکتر لیام کراس، که او نیز استاد روان‌شناسی در پلایموث است و نویسنده ارشد این مطالعه فعلی، سال‌هاست که در تلاشند تا تأثیر بازی‌ها بر افراد مبتلا به اوتیسم و شرایط مشابه را درک کنند. مطالعه‌ای که به تازگی منتشر شده نشان داد که افراد مبتلا به اوتیسم از بازی‌های تخته‌ای لذت می‌برند زیرا این بازی‌ها فشار ناشی از عدم قطعیت در ملاقات و تعامل با دیگران را کاهش می‌دهند و نیاز به صحبت‌های بی‌محتوا را از بین می‌برند. دکتر کراس افزود: “اوتیسم با چندین انگ و برچسب همراه است و این می‌تواند منجر به قضاوت یا تحقیر افراد شود. ما همچنین از بسیاری از خانواده‌ها می‌شنویم که نگران این هستند که آیا نوجوانان مبتلا به اوتیسم زمان زیادی را صرف بازی‌های ویدیویی می‌کنند یا خیر. اغلب اوقات این نگرانی به این دلیل است که مردم تصویری در ذهن خود از رفتار فرد مبتلا به اوتیسم دارند که این تصویر بر اساس تجربیات نوروتیپیکال است. مطالعات ما نشان داده‌اند که بازی‌ها و سرگرمی‌های روزمره‌ای وجود دارد که افراد مبتلا به اوتیسم نه تنها از آن‌ها لذت می‌برند بلکه از آن‌ها اعتماد به نفس و مهارت‌های دیگری نیز کسب می‌کنند. ممکن است این موضوع برای همه افراد مبتلا به اوتیسم صدق نکند، اما کار ما نشان می‌دهد که این می‌تواند به افراد کمک کند تا تجربیات مثبتی داشته باشند که ارزش جشن گرفتن را دارند.”