ژنتیک باروری و طول عمر: رازهایی که DNA فاش می‌کند

بررسی نقش ژنتیک در سلامت باروری و امید به زندگی

این پژوهش که با راهبری محققانِ «مرکز علوم جمعیتی لورا هولم» در دانشگاه آکسفورد و دانشگاه ایسلند انجام شده، به دنبالِ تحلیلِ اینه که چطور تفاوت‌های ژنتیکی بر روی سلامت باروری و طول عمر اثر میذارن. این مطالعه، جامع‌ترین بررسیِ موجود تا به امروز در مورد یافته‌های ژنتیکی مردان و زنان در زمینه‌ی ویژگی‌های باروری رو ارائه میده و نکات جدیدی رو در مورد این‌که چطور DNAی ما بر زمان بچه‌دار شدن، سن یائسگی و حتی رابطه‌ش با طول عمرمون اثر میذاره، روشن میکنه.

ژنتیک در قلب باروری

محققین با استفاده از بانک اطلاعاتی GWAS که یه منبع آنلاین برای مطالعات ارتباط ژنومی سراسری (GWAS) هست، تونستن ۱۵۹ مطالعه‌ی ژنتیکی و ۳۷ ژن کلیدی را شناسایی کنن که با ویژگی‌های باروری، مثل سن اولین زایمان، زمان شروع یائسگی و هورمون‌هایی مثل هورمون محرک فولیکول (FSH) و تستوسترون، مرتبط هستن. این یافته‌ها نشون میده که عوامل ژنتیکی تو نتیجه‌ی کلی سلامت فرد نقش مهمی دارن و علاوه بر این بر باروری هم اثر میذارن.

به طور خاص، یه ژن به نام FSHB (زیرواحد بتا هورمون تحریک‌کننده فولیکول) با یازده مورد از نتایج مختلف باروری ارتباط داشته. این ژن به تنظیم زمان شروع قاعدگی و زمان یائسگی کمک می‌کنه که این موضوع اهمیتش رو در سلامت باروری و پیری نشون میده. این بررسی همچنین نشون میده که بین این ژن‌های باروری و بیماری‌های ژنتیکی نادر ارتباطی وجود داره، و این موضوع به‌خوبی توضیح میده که چطور DNA بر باروری و سلامتِ کلی اثر میذاره.

پروفسور ملیندا میلز، نویسنده‌ی ارشد و مدیر مرکز علوم جمعیتی لورا هولم و واحد علوم جمعیتی سلامت جمعیت آکسفورد، گفت: «با توجه به این‌که الان افراد بیشتری بچه‌دار شدن رو به سنین بالاتری موکول می‌کنن، فهمیدن عوامل ژنتیکی که بر سلامت باروری و دوران باروری هر فرد اثر دارن، خیلی مهم شده. مطالعه‌ی ما تحقیقات در زمینه‌ی ژنتیک باروری رو در کنار هم میذاره تا ژن‌های مشترک در خصوصیات مختلف و بینش‌هایی فراتر از باروری که به طور طبیعی با سلامت، شاخص توده بدنی (BMI) و چاقی، سرطان‌های حساس به هورمون و حتی ویژگی‌های روانی و رفتاری مرتبطن رو، آشکار کنه.»

نقش عوامل ژنتیکی در سلامت باروری و طول عمر

دکتر استفانیا بنونی‌سدویر، نویسنده‌ی اول و محققِ «پسادکتری» در مرکز علوم جمعیتی لورهولم و دانشگاه ایسلند، گفت: «با جمع‌آوری این تحقیقاتِ مختلف، داریم یه تصویر واضح‌تر از این‌که چطور عوامل ژنتیکی بر سلامت باروری اثر میذارن رو ارائه میدیم. این موضوع برای پیشرفت در حوزه‌ی بهداشت و درمان، به‌ویژه در زمینه‌ی ناباروری و پیری باروری، حیاتیه.»

طول عمر، خطر سرطان، چاقی و ویژگی‌های باروری

این بررسی به ارتباط بین ژن‌های باروری و طول عمر پرداخته و نشون داده که ژن‌هایی مثل ESR1 (گیرنده‌ی استروژن 1) با ویژگی‌های باروری و همچنین خطر ابتلا به سرطان مرتبطن. به عنوان مثال، زودتر شروع شدنِ دوران بلوغ یا دیرتر تجربه‌ کردنِ یائسگی ممکنه که احتمال ابتلا به سرطان‌های وابسته به هورمون مثل سرطان سینه رو بیشتر کنه، اما این ویژگی‌ها با افزایش امید به زندگی هم رابطه‌ دارن. ژن FTO (مرتبط با چربی و چاقی) که پیش‌تر ارتباط قوی‌ای با شاخص توده بدنی (BMI)، خطر چاقی و دیابت نوع 2 داشته، با چندین ویژگی باروری مختلف هم در ارتباطه. درک این ارتباط‌های ژنتیکی خیلی مهمه، چون با این‌که افراد بیشتری تصمیم میگیرن که بچه‌دار شدن رو به تاخیر بندازن، سلامت باروری و پیری به هم نزدیک‌تر میشن.

باروری مردان

با این‌که تحقیقات قبلی بیشتر روی سلامت باروری زنان تمرکز داشته، این مطالعه به بررسی این موضوع می‌پردازه که در مورد ژنتیکِ باروریِ مردان چی میدونیم. ژن‌هایی مثل DNAH2 نشون داده‌اند که در مقدار تستوسترون و عملکرد اسپرم نقش دارن، که این موضوع برای سلامت باروری مردان خیلی مهمه. وینسنت استراب، نویسنده‌ی همکار و دانشجوی دکترا در مرکز علوم جمعیتی لوراهولم و بهداشت جمعیت آکسفورد، گفت: «سلامت باروری مردان برای باروری کل خیلی مهمه، اما اغلب مورد بررسی قرار نمی‌گیره. با مطالعه‌ی ژنتیک ناباروری مردان، می‌تونیم به راه‌های جدیدی برای درمان و بینش‌هایی برای کسانی که با مشکلات باروری مواجه هستن، برسیم.»

ژنتیک و نسل‌های آینده

این بررسی، اثر تغییرات ژنتیکی بر نسل‌های آینده رو هم بررسی کرده. با افزایش سن والدین، اون‌ها جهش‌های جدیدی رو در خودشون جمع می‌کنن که می‌تونه به فرزندانشون منتقل بشه. این جهش‌ها میتونن تاثیرات قابل توجهی بر سلامت و رشد بچه‌ها داشته باشن که قبلاً توسط پروفسور آگوستین کنگ، نویسنده‌ی ارشد بررسی شده بود. این پژوهشِ جامع، اطلاعات خیلی مهمی رو در مورد این‌که چطور ژن‌های ما سلامت باروری، باروری و طول عمر رو شکل میدن، در اختیارمون میذاره و پایه‌ای برای رویکردهای بهداشتی شخصی‌تر فراهم می‌کنه که میتونه نتایج بهتری رو برای افراد و خانواده‌ها در نسل‌های آینده به ارمغان بیاره.

“`