آیا داروهای ضدروان‌پریشی اثرگذاری مطلوب ندارند؟

تحقیقی جدید درباره تأثیر داروهای ضد روان‌پریشی بر ساکنان خانه‌های سالمندان

تحقیقی تازه که توسط محققان دانشگاه واترلو انجام شده، داده‌های نزدیک به ۵۰۰,۰۰۰ بیمار کانادایی که در خانه‌های سالمندان در سراسر کانادا بین سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۲۲ زندگی می‌کردند، مورد بررسی قرار داد. این مطالعه نشان داد که ساکنانی که داروهای ضد روان‌پریشی دریافت کرده‌اند، به طور قابل توجهی در رفتارهای خود بدتر شدند. در واقع، تقریباً ۶۸ درصد از ساکنانی که از داروهای ضد روان‌پریشی استفاده می‌کردند، در بررسی‌های پیگیری با مشکلات بیشتری در رفتار خود مواجه بودند.

دکتر دانیل لمه، نویسنده اصلی این مطالعه و پژوهشگر پسادکتری در دانشکده علوم بهداشت عمومی دانشگاه واترلو، گفت: “این اولین مطالعه ملی طولی از نوع خود است که از تکنیک‌های آماری برای اندازه‌گیری تأثیر درمان‌های ضد روان‌پریشی استفاده می‌کند.“

داروهای ضد روان‌پریشی معمولاً در خانه‌های سالمندان به صورت “غیررسمی” تجویز می‌شوند، به این معنی که برای مقاصدی استفاده می‌شوند که توسط مقامات بهداشتی، مانند سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) تأیید نشده‌اند. به عنوان مثال، این داروها ممکن است برای مدیریت رفتارهای مرتبط با زوال عقل تجویز شوند، در حالی که این داروها تنها برای درمان شرایطی مانند اسکیزوفرنی یا انواع خاصی از روان‌پریشی تأیید شده‌اند.

این مطالعه نشان داد که بین سال‌های ۲۰۱۴ تا ۲۰۲۰، ۲۶ درصد از ساکنان خانه‌های سالمندان در کانادا به روش‌هایی که توسط FDA توصیه نشده، داروهای ضد روان‌پریشی دریافت کرده‌اند. اگرچه این داروها معمولاً برای آرام کردن ساکنانی که رفتارهای تهاجمی یا بی‌قرار دارند، استفاده می‌شوند، اما می‌توانند عوارض جانبی جدی داشته باشند. این عوارض شامل لرز، بی‌قراری، سفتی، انقباضات دردناک عضلانی و ناتوانی در ایستادن و راه رفتن است که می‌تواند علائم رفتاری و روانی موجود را تشدید کند.

تأثیر داروهای ضد روان‌پریشی بر افراد مبتلا به زوال عقل

دکتر جان هیرز، استاد دانشکده علوم بهداشت عمومی، می‌گوید: “گاهی اوقات افراد ادعا می‌کنند که کارکنان کافی برای رسیدگی به این مسائل ندارند، اما واقعیت این است که این داروها می‌توانند ناتوانی و اختلالات شناختی را تشدید کنند.” او تأکید می‌کند که باید به طور جدی استفاده از داروهای ضد روان‌پریشی برای افرادی که شرایط مرتبط با روان‌پریشی ندارند، مورد بازنگری قرار گیرد.

این مطالعه به استفاده نامناسب از داروهای ضد روان‌پریشی برای درمان علائم رفتاری و روانی زوال عقل (BPSD) اشاره دارد. این علائم می‌توانند شامل تحریک‌پذیری، پرخاشگری، بی‌قراری، اضطراب، افسردگی، تغییرات خواب یا اشتها، بی‌توجهی، سرگردانی، پرسش‌های تکراری، رفتارهای نامناسب جنسی و امتناع از دریافت مراقبت باشند.

توجه به مراقبت‌های شخص‌محور

به جای اینکه بلافاصله به دارو روی بیاوریم، محققان پیشنهاد می‌کنند که بر روی مراقبت‌های شخص‌محور تمرکز کنیم. این به معنای شناسایی علل اصلی رفتار یک ساکن و ارائه حمایت به روش‌های دیگر است. به عنوان مثال، ممکن است یک ساکن به مدیریت بهتر درد، ارتباط واضح‌تر یا فعالیت‌هایی برای کاهش اضطراب نیاز داشته باشد.

درمان‌های غیر دارویی مانند موسیقی، هنر، تعامل اجتماعی و ورزش ملایم نشان داده‌اند که می‌توانند به مدیریت رفتار بدون نیاز به داروهای ضد روان‌پریشی کمک کنند. آموزش کارکنان برای درک خطرات داروهای ضد روان‌پریشی و نحوه ارائه مراقبت بهتر نیز به بهبود نتایج برای ساکنان خانه‌های سالمندان مرتبط بوده است. این بهبودها شامل کاهش بی‌قراری و کیفیت بهتر زندگی می‌شود.

این مطالعه که در شماره نوامبر 2024 نشریه انجمن مدیران پزشکی آمریکا منتشر شده، بخشی از یک پروژه بین‌المللی به نام I-Care4Old است و توسط کمک‌هزینه تحقیقاتی New Frontiers Research Fund تأمین مالی شده است.