خطر داروهای روان‌پریشی در خانه‌های سالمندان: 68% بدتر شدند!

یه بررسی تازه از اثر داروهای ضد روان‌پریشی روی ساکنان خانه‌های سالمندان

یه تحقیق جدید که توسط پژوهشگرای دانشگاه واتِرلو انجام شده، تقریباً داده‌های مربوط به ۵۰۰,۰۰۰ بیمار کانادایی رو که توی خانه‌های سالمندان سراسر کانادا، توی بازه زمانی ۲۰۰۰ تا ۲۰۲۲ زندگی می‌کردن، بررسی کرده. نتیجه این شد که ساکنایی که داروهای ضد روان‌پریشی مصرف می‌کردن، توی رفتارشون اوضاع بدتری پیدا کردن. به طور دقیق‌تر، حدود ۶۸ درصد از ساکنایی که این داروها رو می‌خوردن توی پیگیری‌های بعدی، مشکلات رفتاری بیشتری نشون دادن.

دکتر دانیِل لِمه، نویسنده اصلی این مطالعه که خودش پژوهشگر پسا دکتری توی دانشکده علوم بهداشت عمومی دانشگاه واتِرلو هست، گفت: “این اولین تحقیق کشوری و طولانی مدته که از روش‌های آماری برای سنجش تأثیر درمان‌های ضد روان‌پریشی بهره برده.“

معمولاً داروهای ضد روان‌پریشی توی خانه‌های سالمندان “غیررسمی” تجویز می‌شن، یعنی برای چیزایی استفاده می‌شن که از نظر مقامات بهداشتی، مثل سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) تأیید نشده. مثلاً، ممکنه این داروها رو برای کنترل رفتارهایی که با زوال عقل در ارتباطن تجویز کنن، در حالی که این داروها فقط برای درمان بیماری‌هایی مثل اسکیزوفرنی یا بعضی از انواع روان‌پریشی تأیید شدن.

این مطالعه نشون داد که بین سال‌های ۲۰۱۴ تا ۲۰۲۰، حدود ۲۶ درصد از ساکنان خانه‌های سالمندان توی کانادا، این داروها رو به روش‌هایی که FDA توصیه نکرده، دریافت کردن. با اینکه معمولاً این داروها رو برای آروم کردن ساکنایی که رفتارهای خشن یا بی‌قراری دارن استفاده می‌کنن، ولی می‌تونن عوارض جانبی جدی هم داشته باشن. این عوارض شامل لرزش، بی‌قراری شدید، سفتی بدن، گرفتگی‌های دردناک عضلانی و ناتوانی توی ایستادن و راه رفتن می‌شن، که می‌تونن علائم رفتاری و روانی موجود رو تشدید کنن.

تأثیر داروهای ضد روان‌پریشی روی افراد مبتلا به زوال عقل

دکتر جان هیرز، استاد دانشکده علوم بهداشت عمومی، می‌گه: “بعضی وقتا ادعا می‌کنن که پرسنل کافی برای رسیدگی به این مسائل وجود نداره، ولی واقعیت اینه که این داروها می‌تونن ناتوانی و مشکلات شناختی رو بدتر کنن.” اون تأکید می‌کنه که باید استفاده از داروهای ضد روان‌پریشی برای کسایی که مشکل روان‌پریشی ندارن، دوباره بررسی بشه.

این مطالعه به استفاده نادرست از داروهای ضد روان‌پریشی برای درمان علائم رفتاری و روانی زوال عقل (BPSD) اشاره داره. این علائم می‌تونن شامل زودرنجی، پرخاشگری، بی‌قراری، استرس، افسردگی، تغییر توی خواب یا اشتها، بی‌توجهی، سرگردانی، سؤالای تکراری، رفتارهای نامناسب جنسی و خودداری از دریافت مراقبت باشن.

اهمیت مراقبت‌های فردمحور

محققان پیشنهاد می‌کنن که به جای اینکه سریعاً سراغ دارو بریم، روی مراقبت‌های فردمحور تمرکز کنیم. این یعنی پیدا کردن علت اصلی رفتار یه ساکن و ارائه حمایت به روش‌های دیگه. مثلاً، ممکنه یه ساکن به مدیریت بهتر درد، ارتباط روشن‌تر یا فعالیت‌هایی برای کم کردن استرس نیاز داشته باشه.

درمان‌های غیر دارویی مثل موسیقی، هنر، تعامل اجتماعی و ورزش سبک، نشون دادن که می‌تونن به مدیریت رفتار، بدون نیاز به داروهای ضد روان‌پریشی، کمک کنن. آموزش کارکنان برای فهمیدن خطرات داروهای ضد روان‌پریشی و نحوه ارائه مراقبت بهتر هم با بهبود وضعیت ساکنان خانه‌های سالمندان، ارتباط داشته. این بهبودها شامل کم شدن بی‌قراری و بهتر شدن کیفیت زندگی می‌شه.

این مطالعه که توی شماره نوامبر سال ۲۰۲۴ مجله انجمن مدیران پزشکی آمریکا چاپ شده، بخشی از یه پروژه بین‌المللی به اسم I-Care4Old هست و از طریق کمک‌هزینه تحقیقاتی از صندوق تحقیقاتی مرزهای جدید تأمین مالی شده.