آیا ساعات کاری متفاوت باعث سلامت ضعیف‌تر در پیری می‌شود؟

تأثیر ساعات کاری در جوانی بر سلامت در میانسالی

طبق یک مطالعه که در تاریخ ۳ آوریل ۲۰۲۴ در نشریه دسترسی آزاد PLOS ONE منتشر شد، ساعات کاری که در اوایل زندگی انجام می‌دهید ممکن است با سلامت ضعیف‌تر در سال‌های بعدی مرتبط باشد. این تحقیق توسط ون-جوی هان از دانشگاه نیویورک انجام شده است. مطالعات قبلی به‌طور مداوم نشان داده‌اند که برنامه‌های کاری غیرمعمول، یعنی کار کردن خارج از ساعات کاری سنتی نه تا پنج، می‌تواند تأثیر منفی بر سلامت جسمی و روانی و همچنین زندگی اجتماعی و خانوادگی داشته باشد.

این مطالعه از رویکرد دوره زندگی استفاده می‌کند تا دیدگاه بلندمدتی درباره تأثیر الگوهای ساعات کاری در طول زندگی شغلی یک فرد بر سلامت او در میانسالی ارائه دهد. هان از داده‌های نظرسنجی ملی طولی جوانان-۱۹۷۹ (NLSY79) استفاده کرده است که شامل اطلاعات بیش از ۷۰۰۰ نفر در ایالات متحده در طول ۳۰ سال است. هدف این تحقیق بررسی این موضوع بود که آیا الگوهای شغلی در جوانی با خواب، سلامت جسمی و سلامت روانی در سن ۵۰ سالگی مرتبط است یا خیر.

هان دریافت که حدود یک‌چهارم شرکت‌کنندگان (۲۶٪) ساعات کاری استاندارد و ثابتی داشتند، در حالی که یک‌سوم دیگر (۳۵٪) عمدتاً ساعات کاری استاندارد را دنبال کردند. ۱۷ درصد در ابتدا در دهه بیست‌سالگی ساعات کاری استاندارد داشتند و سپس به الگوهای کاری ناپایدار، شامل ساعات شبانه و متغیر، منتقل شدند. ۱۲ درصد ابتدا ساعات کاری استاندارد داشتند و سپس به ساعات متغیر تغییر کردند. در نهایت، ده درصد از شرکت‌کنندگان در این دوره عمدتاً مشغول به کار نبودند.

تأثیر ساعات کاری ناپایدار بر سلامت روان و خواب

مطالعات نشان می‌دهد که افرادی که در دوران کاری خود بیشتر در ساعات روزانه سنتی کار کرده‌اند، نسبت به کسانی که با برنامه‌های کاری ناپایدار مواجه بوده‌اند، خواب کمتری دارند و کیفیت خواب آن‌ها نیز پایین‌تر است. همچنین، در سن ۵۰ سالگی بیشتر احتمال دارد که علائم افسردگی را گزارش کنند. نتایج جالب‌تری در افرادی مشاهده شد که در دهه بیست سالگی خود ساعات کاری ثابتی داشتند و سپس در دهه سی سالگی به ساعات کاری ناپایدار منتقل شدند. اندازه این تأثیر قابل توجه بود و مشابه افرادی بود که فقط تا سطح زیر دیپلم تحصیل کرده بودند.

هان همچنین روندهای مرتبط با نژاد و جنسیت را شناسایی کرد. به عنوان مثال، آمریکایی‌های سیاه‌پوست بیشتر احتمال دارد که با برنامه‌های کاری ناپایدار مواجه شوند که با سلامت ضعیف‌تری همراه است. این نشان می‌دهد که برخی گروه‌ها ممکن است به طور نامتناسبی بار عواقب منفی چنین الگوهای شغلی را به دوش بکشند. هان پیشنهاد می‌کند که ساعات کاری ناپایدار با خواب ضعیف، خستگی جسمی و خستگی عاطفی مرتبط است، که ممکن است ما را در برابر یک زندگی ناسالم آسیب‌پذیر کند.

این مطالعه همچنین نشان می‌دهد که تأثیرات مثبت و منفی برنامه‌های کاری بر سلامت می‌تواند در طول زندگی فردی انباشته شود و تأکید می‌کند که چگونه الگوهای شغلی می‌توانند به نابرابری‌های بهداشتی کمک کنند. هان اضافه می‌کند: «کاری که قرار است منابعی را برای کمک به ما در حفظ یک زندگی شایسته فراهم کند، اکنون به دلیل افزایش ناپایداری در ترتیبات کاری ما در این جامعه به طور فزاینده نابرابر، به یک آسیب‌پذیری برای زندگی سالم تبدیل شده است. افرادی که در موقعیت‌های اجتماعی آسیب‌پذیر قرار دارند (مانند زنان، سیاه‌پوستان و افراد با تحصیلات پایین) به طور نامتناسبی این عواقب بهداشتی را به دوش می‌کشند.»