کار از جوانی تا میانسالی: ساعت‌های کاری‌ات، سلامتت را رقم می‌زنند؟

اثر ساعت‌های کاری در جوانی بر سلامت در دوران میانسالی

تحقیقی که ۱۳ فروردین ۱۴۰۳ در مجله‌ی PLOS ONE، که انتشارش آزاد هست، چاپ شده، نشون میده که ساعت‌های کاری‌ای که آدم تو اول جوونیش داره ممکنه با سلامتیِ ضعیف‌تر در سال‌های بعدش ارتباط داشته باشه. این تحقیق رو خانوم ون-جوی هان از دانشگاه نیویورک انجام داده. مطالعات قبلی هم بارها نشون دادن که برنامه‌های کار غیرعادی، یعنی کار کردن خارج از اون ساعت کاری سنتی نه تا پنج، می‌تونه رو سلامت جسمی و روحی و همین‌طور زندگی اجتماعی و خانوادگی اثر منفی بذاره.

این تحقیق از یه دیدگاهِ “دوره زندگی” استفاده کرده تا یه نگاهِ بلندمدت به اثر الگوهای ساعت کاری تو کلِ زندگی شغلیِ یه نفر و تاثیرش رو سلامتی‌ش توی دوران میانسالی نشون بده. هان از اطلاعاتِ “نظرسنجی ملیِ طولیِ جوونها – ۱۹۷۹” (NLSY79) استفاده کرده، که اطلاعاتِ بیش از ۷۰۰۰ نفر رو تو آمریکا توی ۳۰ سال جمع‌آوری کرده. هدف از این تحقیق این بود که ببینه آیا الگوهای شغلی‌ توی جوونی با خواب، سلامتی جسمی و روانی، توی سن ۵۰ سالگی ارتباطی داره یا نه.

هان فهمید که حدود یک چهارم از کسایی که شرکت کردن (۲۶٪) ساعت کارشون ثابت و معمولی بوده، در حالی که یه سومِ دیگه (۳۵٪) بیشتر اوقات ساعت کارِ معمولی داشتن. ۱۷ درصد اول دهه بیست‌سالگی‌شون ساعت کاریِ معمولی داشتن، بعد رفتن سراغ الگوهای کاریِ ناپایدار، مثل ساعت‌های شب و متغیر. ۱۲ درصد اول ساعت کاریِ معمولی داشتن، بعدش ساعت کارشون تغییر کرد. در نهایت، ۱۰ درصد از شرکت‌کننده‌ها تو این دوره بیشتر بیکار بودن.

تاثیر ساعت کارِ نامنظم رو سلامت روان و خواب

تحقیقات نشون میده اونایی که تو دوره کاری‌شون بیشتر تو ساعت‌های معمولی کار کردن، نسبت به کسایی که با برنامه‌های کاری ناپایدار مواجه بودن، خواب کمتری داشتن و کیفیت خوابشون هم پایین‌تر بوده. همین‌طور، تو سن ۵۰ سالگی احتمال اینکه علائم افسردگی رو گزارش کنن بیشتره. نتایج جالبی هم تو کسایی دیده شد که تو دهه بیست سالگی‌شون ساعت کاری‌شون ثابت بود و بعد تو دهه سی سالگی رفتن سراغ ساعت کارِ نامنظم. اندازه این تاثیر قابل توجه بود و مثل کسایی بود که فقط تا زیر دیپلم درس خوندن.

هان همین‌طور یه سری روندهایی رو شناسایی کرد که با نژادو جنسیت مرتبطن. مثلا، آمریکایی‌های سیاه‌پوست بیشتر احتمال داره که با برنامه‌های کارِ ناپایدار روبرو بشن که این باعث سلامتی ضعیف‌تر میشه. این نشون میده که بعضی گروه‌ها ممکنه به طور نامتناسبی بارِ عواقب منفیِ این مدل‌های شغلی رو تحمل کنن. هان پیشنهاد میده که ساعت کارِ نامنظم با خوابِ بد، خستگیِ جسمی و خستگیِ روحی مرتبطه، که اینا ممکنه کاری کنن که ما تو برابر یه زندگی ناسالم آسیب‌پذیر بشیم.

این تحقیق همین‌طور نشون میده که تاثیرات مثبت و منفیِ برنامه‌های کاری رو سلامتی می‌تونه تو کلِ زندگیِ یه نفر جمع بشه و تاکید می‌کنه که چطوری الگوهای شغلی می‌تونن باعث نابرابری‌های بهداشتی بشن. هان اضافه می‌کنه: “کاری که قرار بود منبعی باشه که کمک کنه ما یه زندگیِ خوب داشته باشیم، الان به خاطر نامنظمیِ بیشتر تو مدل‌های کاری، تو این جامعه، داره به یه آسیب‌پذیری برای یه زندگی سالم تبدیل میشه. آدمایی که تو شرایطِ اجتماعیِ آسیب‌پذیر هستن (مثل خانوما، سیاه‌پوستا و کسایی که کم درس خوندن) به طور نامتناسبی این عواقبِ بهداشتی رو متحمل میشن.”